Voorpagina Politiek

Terror or peace?

Een nadeel van (hypegevoelige) berichtgeving over grote gebeurtenissen als de Amerikaanse verkiezingen en bovenal de historische presidentiele overwinning van een zwarte kandidaat heeft zo zijn side effects. Dit valt terug te zien – of juist niet – in de mate waarin andere belangrijke aangelegenheden overschaduwd worden door de, vaak onstemmende, stortvloed aan ‘one-issue’ berichten over het desbetreffend voorval.


1929 – 2004

Dinsdagochtend sloeg ik, wetend dat ik waarschijnlijk teleurgesteld zou worden, een voor het oprapen gratis krant open in de hoop een klein bericht aan te treffen over de herdenking van één van ‘s werelds meest controversiële persoonlijkheden uit de politiek. Niet één regel.

Ik had vast net de verkeerde te pakken, dacht ik dan maar. Hoe dan ook: Ongeacht je mening over zijn persoon, zijn (mis)daden en rol in het Israëlisch-Palestijns conflict, is hij, als de man die het Palestijnse volk onder de aandacht van de hele wereld wist te brengen, op zijn minst een paar seconden van je tijd waard.

Controversieel als Arafat was, valt zijn figuur niet te splitsen in goed of kwaad, terreur of vrede, probleem of oplossing. Het zou fout zijn om Arafats persoon te vereenvoudigen tot connotatieafhankelijke termen. Maar de grootse zonde zou ik pas begaan als ik, vier bewogen jaren na dato, onverschillig zou voorbij gaan aan het heengaan van zulk indrukwekkend en berucht leiderschap.

Zonder een poging van mij op een antwoord, luidt de hamvraag echter: Is met het overlijden van deze belangrijke karakter ook de behartiging van de Palestijnse droom langzaam aan het uitsterven?