Voorpagina Gastarbeiders

Grijze depressie

Soms zijn er van die stomme momenten en word je overvallen door iets waar je totaal geen controle over hebt. Bush, nine/eleven, kredietcrisis, name it.  Shit happens, computers crashen, relaties eindigen en mensen sterven… Rest niets anders dan diep ademhalen en opnieuw opstarten.. Er is leven, er is leven na de dood.

Máárrrrr er zijn ook ontwikkelingen die je WEL kunt voorzien. Zoals demografische feiten. Hebben we zojuist de herfstdepressie overleefd, doemt er een een nieuwe grijze depressie op. Eentje die maar blijft komen. Een heet hangijzer. Oftewel: vergrijzing. Laten we dan allemaal doen alsof het uit een onverwachte hoek komt, en openstaan voor een mooie examenvraag: Hoe lossen we de vergrijzing op?

Het is geen ‘ver-van-mijn-bed-show’ en de jonge generatie (man of vrouw) wacht een zware taak. Neem het heft in eigen handen. Stroop je mauwen op. Bismillah enn.. Rebellen maarrr! Ik zie het namelijk niet zitten om zometeen tot mijn zeventigste te moeten blijven werken (wat sowieso al heel onwaarschijnlijk is). De meest effectieve oplossing is simpel: gewoon zoveel mogelijk kinderen krijgen.

Ik doe beroep op al mijn moslimbroeders en zusters: kweken maar! Langetermijn-visie noem je zoiets. Het risico is natuurlijk wel dat er nog MEER vrouwen thuis gaan zitten, dus het kunstje wat dan geklaard moet worden is werk-en-zorg combineren. En ik richt mij even tot de dames, omdat ik nog steeds weinig verwacht aan hulp van de heren. Maar deze dames blijken niet zo welwillend te zijn om te werken, hoe komt dat toch?

Simpel. Vrouwen gaan NIET (nog) meer werken. Althans, NIET omdat de overheid dat zo graag wil. NIET omdat de politiek dat bepaalt en ook NIET omdat de arbeidsmarkt dat verlangt. Vrouwen gaan niet werken, want niet ALLE zorg kan uitbesteed worden. Je kunt niet alles bij de crèche, de dagopvang, de oppas of bij één of ander massa-opvoeder plaatsen. Kinderen hebben liefde nodig, zorg, tederheid en gepaste opvoeding. Opvoeding die de ouders gepast vinden voor hun kind.

De tweede reden is heel simpel. Een bekend NS-probleem: aansluiting. Tussen chrèche, school, werk, naschoolse opvang, oppas, judo, zwemmen, eten, sesamstraat en bedtijd is geen aansluiting. Om dit enigszins te laten werken wordt er alsnog veel van de moeder verwacht.

Waarom werken vrouwen niet meer langer en waarom verkiezen ze opvoeding boven ambitie? Daarom dus.. Alle vrouwen weten het, ook de moeders die fulltime blijven werken: zij missen rust en structuur in het huishouden. Dus ook door deze oplossing (en bezuinigen op de zorg, en tot zeventigste blijven werken, en noem ze maar op) een rode streep. Wat zijn de alternatieven?
 
Voor nu: Old people, get outta my way! Waarom benaderen we vergrijzing alleen als probleem? Vergrijzing biedt ook kansen en uitdagingen!  Allerlei prachtige banen komen vrij. Give it to me baby. Wel nu dan he. Want ook ik ga een keer parttime thuis zitten, en fulltime voor de kinderen zorgen en afwachten of de politiek van de toekomst het interessant genoeg maakt voor mij om een comeback te maken. Of zal de politiek de vrouw juist dwingen om te blijven werken?