Van jezelf houden oké, maar wel met mate alstublieft

‘Ikke ikke ikke en de rest kan stikken’. Een zin die ik in mijn kindertijd vaak hoorde en die ik kenmerkend vind voor hoe ik de afgelopen 13 jaar maatschappelijk actief zijn in Nederland heb ervaren.

Mensen (ongeacht religieuze en culturele achtergronden) die alleen aan eigenbelang denken, politiek correct willen zijn, Oost-Indisch doof en blind zijn voor wat er gaande is in onze achtertuin. Tijdens de laatste verkiezingen leek even het moslimdebat passé. Dát het niet ter sprake kwam, wil niet zeggen dat de dagelijkse praktijk anders is.

Verschillende onderzoeken[1] bewijzen namelijk het tegendeel. We zijn alleen bezig met het prachtig presenteren van onze voortuin, willen onze verwilderde achtertuin niet zien en tegelijkertijd verlangen we naar een grotere tuin. Verlangen naar, beter werk, meergeld en status. De Zweedse professor, Micael Dahlén, noemt dit fenomeen Nextopia. We leven niet in de realiteit, maar in verlangens naar de toekomst. In plaats van tevreden door het leven gaan, kiezen we voor onderlinge strijd. Ik die een betere mobiel, auto, kleding, huis en positie moet hebben dan de ander.

Ook in de liefde willen we een grotere liefde bereiken, de nieuwe liefde; de liefde voor onszelf. De wereld draait tegenwoordig om het individu, waarin het ‘Ik’ centraal staat. Inleven in de ander? Waarom zou ik? It’s the survival of the fittest. In tegenstelling tot Wilders idee dat  ‘de islam de grootste ziekte is die ons land de afgelopen eeuw heeft gehad’ (NOS, 27 december 2012), lijdt Nederland niet alleen aan Nextopia, maar lijden wij ook aan NPD, Narcissistic Personality Disorder, oftewel gewoonweg Narcisme epidemie.

We kennen allemaal wel het verhaal van Narcissus die door het negeren van liefde uit zijn omgeving op zijn eigen spiegelbeeld verliefd werd en dit uiteindelijk tot zijn dood resulteerde. In het boek ‘The Narcissism Epidemic’ van Jean M. Twenge en W. Keith Campell wordt beschreven hoe Amerika lijdt aan een enorme toename van narcisme. Deze zou leiden tot agressie, materialisme en oppervlakkige waarden. Het spijt mij dat ik geen rooskleurige toekomst kan schetsen, want de epidemie heeft Nederland al bereikt. Misschien is het al begonnen in de 17^e eeuw, toen het gezegde ‘God schiep de wereld en de Nederlanders Holland’ is ontstaan.

Nog steeds denken sommigen dat Nederland aan de top staat en dat wij het zonder ‘de ander’ alles heel goed kunnen. De moderne uitspraken als ‘onze cultuur is veel beter dan de achterlijke islamitische cultuur’, past goed in het dominante wereldbeeld van een narcist die daarnaast ook nog denkt de wereld te redden. Immer hij is ‘hier gekomen om te waarschuwen voor een ander gevaar, de islam.’

Ik heb een jeugd gekend, waarin ik nog naastenliefde en tevredenheid heb leren kennen. De jongeren van nu leven in een wereld, waarin hen geleerd wordt dat empathisch zijn een teken van zwakte is. Daarom is Al Nisa in september 2012 de campagne ‘Kent u mij?’[2] begonnen, waarin een beroep wordt gedaan op het empathisch vermogen van een ieder. Dames en heren, het is daarom ECHT tijd om ons te richten op de echte ziektes waar onze samenleving door getroffen wordt.

*SCP, december 2012, ‘Discriminatie van niet-Westerse migranten op de arbeidsmarkt.’

[2] De 1-minuut YouTube film is te bekijken op www.alnisa.nl

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Leyla Cakir

Leyla Cakir werd bekend als de eerste vrouwelijke moskeevoorzitter van Nederland en is momenteel voorzitter van de moslimvrouwenorganisatie Al Nisa.

Lees andere stukken van