Abdelkarim: Hakim! Bro. Het is alweer twee jaar geleden dat ik je interviewde. We zouden nog koffie drinken, nooit van gekomen. Schandalig. Hoe gaat het met je?
Kashmere Hakim: Kopje koffie zal wel koud zijn Abdelkarim na twee jaar. Tijd vliegt, vooral als je geen besef meer hebt van de tijd. Maar met mij is het goed, mag niet klagen. Heel erg druk! Die kop koffie gaat zeker komen.
AK: Even voor de mensen die jou nog niet kennen (kan eigenlijk niet, ik weet het). Wie ben je, wat doe je en waar liggen je roots?
KH: Vooruit dan. Kashmere Hakim, folksinger & songwriter. Geboren en getogen in Amsterdam, roots liggen in Marrakesh. Een bic pen, stuk gescheurd papier, een gitaar en alles om mij heen. Dat gaat de blender in en daar komt een pure lied uit. Simpel, maar wel met een tekst die doel heeft veel te veranderen om ons heen.
AK: Het doel om te veranderen? Zijn er dingen veranderd in jouw leven. Ik weet dat je een mooie kleine hebt gekregen, en ook een studie hebt opgepakt.
KH: Je bent heel goed op de hoogte merk ik alweer. Ik ben vader geworden van een klein prachtig meisje Sofia. Zij heeft mijn leven verrijkt en ik merk dat ze echt gevoel heeft voor muziek. Verder heb ik ook een deeltijdstudie opgepakt. Ik studeer Spatial Design aan de Willem de Kooning kunstacademie in Rotterdam. Beide hebben een zeer groot aandeel in mijn leven naast het muzikant zijn, maar alleen ter positieve. De kunstacademie heeft de creativiteit waarvoor ik leef alleen maar versterkt. Ik ben erachter gekomen dat ik functioneer door het creëren.
Ik maak muziek, ik schrijf teksten maar ik teken en schilder ook enorm veel. Daarnaast studeer ik ook voor het ontwerpen van ‘space’. Dit heeft mijn muziek alleen maar naar een nog betere level gebracht. Al deze dingen die ik doe, hou ik hoog door middel van de liefde voor mijn dochter en zij naar mij toe. Ze is mijn Wereld. Ik heb overigens in 2012 een single uitgebracht (staat op mijn bandcamp pagina) die ‘My little Sofia’ heet. Een lied speciaal voor haar geschreven.
AK: Je eerste album heet de ‘Hillsinger’, nu ben je de ‘Travelling Man’. Zijn dat metaforen voor de fases in je leven. Eerst vanaf de heuvel observerend, nu al reizende aan het ontdekken?
KH: Ik had het niet beter kunnen samenvatten dan jij. Helemaal. De heuvelzanger stond observerend vanuit een rustige plek, hoog in het groen en dichtbij de blauwe lucht te kijken wat om hem heen bestaat, ooit is gebeurd en nog steeds gebeurd. Vanuit die plek heb ik mijn stem en woord kenbaar gemaakt. Daarna was het tijd om alles te laten rijpen voordat ik als Travelling Man verder de grot van de leeuw in zou gaan. De berg af, de zee op, de bossen in. Ver over en voorbij de vogels stond de auto klaar om de stad in te gaan, die ik verruilde voor mijn fiets.
AK: Zou je nog wat meer kunnen vertellen over de insteek van je album, de gedachte erachter? Missie?
KH: Ten eerste wil ik aangeven dat Travelling Man tevens een samenwerking is geweest met producer Ro Halfhide, voor velen bekend als de producer van Lucky Fonz III. Zijn bijdrage is met name de productie geweest in term van recorden en mixen. We voelden elkaar goed aan en zijn van mening dat we geslaagd zijn Travelling Man een puur, eerlijk bijna authentiek gevoel te hebben gegeven. Verder om Travelling Man te begrijpen, moet je tijd nemen om de plaat volledig te horen. Stel jezelf open voor deze plaat en voel hoe het moet zijn om als ‘reiziger door het leven’ zaken als, eenzaamheid, onbegrip en isolatie van gemeenschappelijke participaties te moeten ervaren in een samenleving.
AK: In hoeverre reflecteert het de maatschappij waarin we leven?
KH: Ik zal je eerst een verhaal vertellen. Er lag een man op zijn sterfbed. Zijn einde naderde. Hij had zeven zonen. Hij riep zijn vrouw en vroeg of zij de zonen een voor een de kamer waar hij lag in wil sturen om een laatste woord mee te houden. De oudste ging als eerst naar binnen. De vader vroeg de oudste zoon: “Zoon, als iemand jou niet binnen in zijn huis zou laten, wat zou je doen?” De zoon antwoordde met: “Ik zal hem ook mijn huis niet toelaten.” De oude man bewoog zijn hoofd en stuurde hem de kamer uit.
De volgende zoon liep naar binnen: “Zoon, als iemand jou minachtend aankijkt, wat zou je doen?” De zoon antwoordde met: “Ik kijk hem met hetzelfde blik aan”. De oude man bewoog in zijn sterfbed weer zijn hoofd en stuurde hem de kamer uit. Zo ging het bij elke zoon tot de jongste, de laatste zoon, de kamer mocht betreden en de vraag zou krijgen: “Zoon, als iemand jou alleen met negatieve bedoelingen benaderd en behandeld, wat zou je doen?” De zoon antwoordde met: “Ik zal hem benaderen en behandelen met positiviteit.” De oude man zei weer: “En als hij je daarna weer met alleen negatieve bedoelingen benaderd en behandeld?” De zoon zei: “Dan behandeld en benader ik hem weer met positiviteit.” De vader vroeg vervolgens: “Hoe lang ga je daarmee door?” Toen beantwoordde de zoon met: “Net zolang, totdat het positieve wint van het negatieve”. Hier zie je duidelijk Travelling Man in de hedendaagse maatschappij.
AK: Ik heb net de gratis track Try To Understand beluisterd. Waar gaat die track over?
KH: Het gaat over mijn reis over zee, lucht en land om de Wereld en haar mensen te begrijpen. De onbegrip waarom iedereen zo bang voor elkaar is terwijl we zoveel aan elkaar hebben en zoveel van elkaar kunnen leren. Het lied gaat over eenzaamheid, de reis, het wantrouwen naar elkaar toe en met name over dat iedereen dit beseft maar weinig maar gebeurd om dit te veranderen. Zo kijkt iedereen vanuit de zijkant toe. Neem de tijd om elkaar te begrijpen.
AK: Je zingt ‘Try to mingle, that’s what people should do’. Mooi. Maar makkelijker gezegd dan gedaan? Mensen vinden het eigen hokje veilig? En om die hokjes vooral in stand te houden.
KH: Daar ben ik het mee eens en zo haal ik ook daarom bepaalde bekende scenario’s naar boven in mijn liedjes en probeer die zodanig te belichten, te vertellen zodat je ook de andere kant van de medaille kan zien. Soms begrijpen wij mensen datgene wat we zien niet en genereren we als mensen daar een totaal andere context voor. We moeten “open” staan elkaar beter te begrijpen en verder kijken dan alleen wat je ziet.
Zo is een stuk tekst van mij in het lied Travelling Man: “…A street full white dishes to capture TV coming from a foreign country. Afraid to lose everything that once reminded me, of my beautifull city..”
In de hedendaagse maatschappij is het imago van mensen met een schotel, dat zij niet willen participeren aan de Nederlandse samenleving en integratie. Dit is in de meeste gevallen totale onzin, je moet het anders bekijken. Die mensen komen van ver, hebben veel achtergelaten, betalen hier belasting en doen hen best. Mogen ze hen stukje heimwee niet dempen door wat beeldmateriaal van hen roots, via hen schotel weer te kunnen zien? Een Nederlander in Japan zoekt op een gegeven moment ook weer RTL4 op.
AK: Zou je wat kunnen vertellen over je andere nummers. Marrakesh bijvoorbeeld?
KH: Marrakesh heb ik geschreven uit liefde en erkenning voor de stad waar mijn roots liggen. Het geluid wat ontstaan was tijdens het zoeken naar mijn gevoel voor Marrakesh, was bijna een geluid wat een soort van trance opwekte. Een soort van Gnawa muziek geluid. Heel erg folk.
“..Lovely is the city where my parents were born, a labyrinth of streets and the magic red stone..”
Hier wil ik een stuk identiteit van mezelf meegeven aan de mensen die naar me luisteren. Mijn bloed komt daar vandaan. Ga eens naar Marrakesh en onthoud het tweede deel van bovenstaande quote. De ‘rode’ steen waarmee gebouwd werd en wordt gebouw in Marrakesh heeft iets magisch in de beleving van deze stad.
“Acrobats and sellers, musicians storytellers. Where our Djemh al Fna square breaths art and peace in the air..”
Bijna nergens ter Wereld vind je een plein als het Djemh al Fna plein. Acrobaten, verkopers, muzikanten, verhalenvertellers en ga zo maar door. Als je op het plein staat dan is het alsof je in een andere tijd bent beland. Een creatieve magische plein. Niet voor niets erkend door UNESCO.
AK: Er was veel aandacht voor je eerste album, kranten schreven over je, je deed mee aan de Grote Prijs en kwam heel ver. Wat heeft die erkenning met jou gedaan en wat heeft het je gebracht?
KH: Mijn debuut EP The Hillsinger uit 2010 heeft inderdaad veel aandacht mogen krijgen. Het was voor velen ook bijna een schok dat er een Nederlandse folksinger songwriter van Marokkaanse komaf bestaat en ook overal bekend en actief is. Waar het me heeft gebracht is naar een ‘state of mind’ dat muziek een middel is om mee te verbinden. Het heeft mij gemotiveerd verder te gaan dan waar ik was. Ondanks alle aandacht ben ik gebleven wie ik ben, want mijn doel slaat niet op bekendheid maar mijn doel is mijn muziek en datgene wat ik daarmee wil bereiken over te brengen.
AK: Nog optredens gepland. Waar kunnen we je zien en horen?
KH: Er staan een hoop optredens op de planning, je zal mijn Facebook pagina in de gaten moeten houden want na de release van Travelling Man komen er weer genoeg intieme (huiskamer) concerten en festivals.
AK: Thanks voor het interview. We houden je in de gaten. En nu koffie!
Meer info:
www.kashmere.nl
www.twitter.com/kashmerehakim
www.facebook.com/kashmerehakim
Abdelkarim El-Fassi
Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"Lees andere stukken van Abdelkarim
Eén reactie op "Kashmere Hakim, de reizende zanger"
Pingback: Kashmere Hakim, de reizende zanger – Wij Blijven Hier!