Afgelopen zaterdagvond heb ik het benefiet van Stichting Daar el Atfaal mogen bijwonen. Daar El Atfaal is een stichting – geleid door powerladies – die zich inzet voor kansarme kinderen in Marokko. Een programma vol humor en muzikaal talent is wat de bezoekers van het Rotterdamse theater voorgeschoteld kregen.
De kroon op de avond was de documentaire die niemand minder dan Wijblijvenhier’s Abdelkarim El-Fassi heeft mogen maken. Een documentaire die met oog voor detail de kracht, de passie en de emotie van de vrijwilligsters van Daar El Atfaal in beeld brengt. Fragmenten die je adem doen stokken en het hart doen branden. Beelden die mij in een flits terug namen naar het najaar van 2009.
Toen bezocht ik met een aantal studiegenoten voor de eerste keer verschillende weeshuizen en opvangcentra voor vrouwen in Marokko. Het moment dat ik het vliegtuig uitstapte en de warmte van de gastvrije Marokkaanse zon mijn gezicht streelde, wist ik dat deze ervaring een keerpunt in mijn leven zou betekenen. Een spirituele reis die mij niet slechts in sociaal-cultureel opzicht heeft doen veranderen, maar ook nieuwe religieuze perspectieven heeft geboden. Het onbevangen en lichtelijk materialistische meisje bezielde mijn lichaam bij terugkeer in Nederland niet meer.
In de documentaire biecht een geëmotioneerde vrijwilligster van Daar El Atfaal op dat het helpen van de kinderen niet geheel onbaatzuchtig is. Maar dat zij uit de geboden hulp juist meer energie en voldoening haalt. Herkenbaar hoe een steentje bijdragen je leven verrijkt. Eén van de meest memorabele gebeurtenissen van mijn eigen reis was het moment waarop we een stukje Nederland aan de kinderen mochten introduceren door middel van een middag koekhappen, spijkerpoepen en zaklopen. Het was hartverwarmend om de kinderen ongegeneerd te horen lachen. Dat schaterlachen tijdens die eerste werkreis vergeet ik nooit meer. Regelmatig hoor ik de echo er van nagalmen. En op momenten van onrust, is het de lach van die kinderen die mij doet inzien hoe gezegend ik ben.
Ik heb in geen van de weeshuizen iemand ontmoet die zich terugtrok in een slachtofferrol. Ondanks dat, heb ik oprechte tranen gelaten om de kinderen. Vanwege het onrecht dat ik zag en het gevoel van onmacht dat het bij mij losmaakte. Ik was teleurgesteld in mezelf, want hoe kon ik me druk maken om irrelevante zaken als een studiebeurs die niet toereikend was om me een ongeluk te shoppen, terwijl een studie op zich voor deze kinderen al een luxe was?
“Eigenlijk zou ik meer moeten doen. Maar dat ga ik doen.” Zomaar een quote uit de documentaire. Inspirerend hoe de superhelden van Daar el Atfaal zichzelf tot het uiterste pushen voor de minder gefortuneerde medemens. Ik draag de stichting een warm hart toe en hoop dat ze in de toekomst meer dromen van kinderen zullen verwezenlijken. Met onze hulp, in welke vorm dan ook, is dat niet ondenkbaar.
Fatiha el Khattabi
Toen zij ooit vol frisse moed begon als rechten- studente, werd Fatiha in een overvolle collegezaal gevraagd waarom ze jurist wilde worden. Zonder na te hoeven denken luidde het antwoord: "Onrechtvaardigheid sucks. Daarom ga ik de wereld een betere plek maken!" En hoewel eens heimelijk dromend van een grootse zangcarrière, beproeft deze ketchup-chips liefhebber bij gebrek aan heus zangtalent, momenteel haar geluk als actrice. Daarnaast bekleedt ze een functie in het bestuur van een islamopleiding. Overdag draagt ze bij aan het bestrijden van de jeugdwerkloosheid. Haar resterende schaarse vrije tijd brengt deze Zeeuwse graag al etend door met haar dierbaren. Wat Fatiha erg eigenaardig maakt is dat ze haar gevoel voor humor van ongekend hoog niveau vindt en daarom hard om haar eigen grappen lacht. Ja, zelfs wanneer niemand anders dat doet..Lees andere stukken van Fatiha
Eén reactie op "‘Eigenlijk zou ik meer moeten doen, maar dat ga ik doen’"
Wij gaan van de zomer op vakantie naar Agadir, is daar ook een organisatie waar we wellicht iets kunnen doen? Het lijkt mij wel leuk om iets van vrijwilligerswerk te doen o.i.d. ik heb daar wel een dagje voor over. Geen idee hoe of wat en of er wel behoefte aan is.