Voorpagina Politiek

De onzichtbaarheid van de Israëlische bezetting

De kunstmatigheid van de staat Israël maakt het helaas noodzakelijk dat het land zich altijd zal blijven beroepen op het gebruik van geweld als algemeen geaccepteerde norm voor zelfverdediging. Het is juist die kunstmatigheid die Israël gebruikt om voor het oog van de beschaafde wereld de bezetting van de Palestijnse gebieden ‘onzichtbaar’ te maken. Israël is voortdurend op zoek naar nieuwe mogelijkheden om haar greep op de Bezette Gebieden te verstevigen en kan daarbij blijven rekenen op politieke en financiële steun van vermogende Westerse landen. Zonder er overigens altijd fysiek aanwezig te zijn. Maar de totale isolatie van de Gazastrook is ook een manier om de Palestijnse bevolking het leven ondraaglijk te maken.

Laat u zich daarom niet verleiden minder genuanceerd te denken, door de manipulatieve uitspraken van Israëlische politici. Te denken dat Israël geen andere keuze heeft dan de Gazastrook te bestoken met bommen om een einde te maken aan de raketaanvallen op het zuiden van Israël. Een bezettende macht ligt altijd onder vuur en zal altijd geweld blijven uitademen om een volk, in dit geval de Palestijnse bevolking, met harde hand te onderdrukken en in gevangenschap te houden. Israël is lang voorbij de moreel verwerpelijke grenzen van een land, dat zich graag meet met andere beschavingen en dient zich zo snel mogelijk terug te trekken achter de grenzen van 1967. Zelfs de militante en politiek zeer actieve Hamas-beweging (de grote stembuswinnaar van de eerlijke en onafhankelijke Palestijnse verkiezingen) beseft dat er een nieuwe realiteit is ontstaan in het Midden-Oosten.

Hamas heeft Israël onlangs voor het Europese parlement aangeboden om de wapenstilstand te verlengen, mits Israël zich zou terugtrekken achter de grenzen van 1967. Israël heeft zoals gewoonlijk haar schouders opgehaald en geen gehoor gegeven aan het verzoek van Hamas. Israël kan zich nog altijd zo’n immens koppige, politieke houding permitteren, omdat het Westen geen aanstalten maakt Israël tot de internationale rechtsorde te roepen op straffe van sancties. Vervolgens haalt ‘de enige beschaving van het Midden-Oosten’ het in haar hoofd en zegt de complete Hamas-infrastructuur te willen vernietigen. Dit mag uiteraard met toestemming van de VS, die groen licht hebben gegeven voor de lopende grootscheepse militaire operatie. Het is dan ook geen toeval dat Rice Hamas direct verantwoordelijk heeft gehouden voor het laffe Israëlische optreden in de Gazastrook.

Paus Benedictus XVI heeft de wereld in zijn traditionele kerstboodschap gewaarschuwd tegen egoïsme en onverschilligheid. Ook heeft hij gebeden voor vrede in het Midden-Oosten en zowaar is zijn gebed twee dagen later in Israël gehoord en met luid applaus ontvangen door grootschalige bombardementen op alles wat van Hamas is. De vredelievende intenties van Wilders’ voorbeeldige democratie worden altijd met het bloed van onschuldige Palestijnen opgetekend in de statistieken en verdwijnen later anoniem in de geschiedenisboeken. Dat de publieke opinie Israël als het weerloze slachtoffer van de raketaanvallen blijft zien, heeft op de eerste plaats te maken met de eenzijdige manier waarop het nieuws ons wordt aangeboden in Nederland.

In geen enkel politiek en militair conflict ter wereld worden de feiten zo systematisch verdraaid en anders uitgelegd door Nederlandse media en politici als het Palestijns-Israëlische conflict. Al het nieuws dat u bereikt wordt eerst subtiel door een pro-Israëlische nieuwsfilter gehaald. Bijna alle journalisten en correspondenten in het Midden-Oosten hebben veel sympathie of een sterke emotionele binding met Israël. Van een journalist c.q. verslaggever mag je hoge mate van neutraliteit verwachten. De heer Maxime Verhagen, de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, veroordeelt de provocaties van Hamas, die in zijn ogen hebben geleid tot de luchtaanvallen van Israëlische zijde waarbij volgens de laatste cijfers meer dan 300 Palestijnen zijn omgekomen en meer dan zevenhonderd gewond zijn geraakt.

Een wereldvreemde manier van redeneren, als u het mij vraagt. Het is ondoenlijk om alle Hamas-infrastructuur te vernietigen, maar wat mij het meest heeft bevreemd, is dat Verhagen alle schuld in de schoenen van Hamas schuift als de partij die Israël heeft geprovoceerd. De manier waarop het Palestijns-Israëlische conflict in Nederland wordt benaderd, grenst in mijn ogen (behalve aan het onrechtvaardige ook) aan het misdadige, omdat het menselijke geweten wordt uitgeschakeld en altijd direct of indirect partij wordt gekozen voor Israël in de woordkeuze die men hanteert in de berichtgeving. Het bombarderen van Hamas-doelen, een sociale en politieke organisatie met een grote militaire tak, die diepgeworteld is in de Palestijnse samenleving, is bewust kiezen voor het maken van burgerslachtoffers. Van maximale terughoudendheid kan in dan mijn ogen geen enkele sprake zijn.

Israël is de enige door het Westen geaccepteerde democratie van het Midden-Oosten waar politici openlijk mogen spreken over vergeldingsacties en vernietigen van objecten en doelen van een democratisch gekozen regering. Waar provocaties van de tegenpartij beantwoord mogen worden met een serie luchtaanvallen, die op geen enkele wijze in verhouding staan tot de relatief ongevaarlijke aanvallen van militante Palestijnen. Die vaak alleen leiden tot materiële schade. Israël voelt zich geroepen mede onder druk van de binnenlandse publieke opinie om de complete infrastructuur van Hamas te vernietigen. Daarop worden politieagenten in opleiding gebombardeerd, overheidskantoren en gebouwen van veiligheidsdiensten met de grond gelijk gemaakt. Onschuldige omstanders (of ze nu wel of niet sympathiseren met Hamas) zijn levende doelwitten van het IDF.

Het is geoorloofd om de gewone Palestijn die misschien in dienst is van Hamas, maar ook zijn brood moet verdienen onder de zeer moeilijke omstandigheden van bezetting, te doden. Het gedrag van Israël is ronduit respectloos en grenst aan het onmenselijke. Wilders’ voorbeeldige Israël blijft haar vredelievende karakter aan de wereld tonen met rancuneuze, agressieve en meedogenloze bombardementen op burgers, die geen andere keuze hebben dan vechten voor hun vrijheid via een machtige politieke en militaire beweging als Hamas. Israël, dames en heren, is het land dat Wilders graag als voorbeeld ziet voor de omringende Arabische landen en wat het Westen een rechtsstaat noemt zonder de wenkbrauwen te fronsen.

Werkelijk te zot voor woorden!!

Mijn liefde voor dit land is groter dan die van Geert Wilders. Ik ben verwikkeld in een polemische strijd met populisten, die zogenaamd het beste voor hebben met dit land. Ik ben Ata, beetje burgerlijk ongehoorzaam en al heel wat lentes jong. Mijn naam is seculier, mijn pen messcherp en voel me gelukkig nog altijd thuis in dit land. Ook ik blijf hier!

Lees andere stukken van Ata