Voorpagina Maatschappelijk

Rechtvaardigheid in 2009

"Sta aan de kant van rechtvaardigheid", zo werd ons onlangs verteld tijdens een vrijdagpreek. Uiteraard ging het over de situatie in het Midden-Oosten en dan specifiek over die plek op aarde waar minstens drie grote religies hun grootsheid claimen: Palestina/Israël (sorry, ik kan dit gebied niet benoemen zonder enkele vorm van propaganda te plegen- hoe heiliger het land, des te profaner de menschen). "Te vaak nog staan wij als moslims aan de kant van onrechtvaardigheid", zo vervolgde de imam zijn preek. Dit zijn geen kleine concepten waar hij het over had, maar Grote Woorden die iedereen ongetwijfeld hoog in zijn rijtje van na te leven waarden en normen heeft. Vaak zonder ze ook daadwerkelijk toe te passen.

Helaas liet de imam na om zich iets concreter over de situatie uit te spreken. Hij raadde ons wel aan om ‘iets’ te doen voor onze broeders en zusters in Palestina (hier liet hij rechtvaardigheid eigenlijk al direct varen ten faveure van groepsdenken), al was het maar een smeekbede, een donatie voor hulporganisaties of meelopen in een demonstratie. Voor dat laatste had hij ook nog wel wat tips: gedraag je tijdens zo’n demonstratie als een goed moslim. Mooi om te horen: "goed moslim." Dit zou eigenlijk een pleonasme moeten heten, want wie zich echt overgeeft aan de Wil van God, zou geen slechte daden doen. Echter, we zijn allemaal gewoon mensen en doen dus af en toe goed, af en toe slecht, vaak iets in het midden.

Tijdens die demonstratie, waarin ik zelf ook meeliep, viel mij het volgende op: er waren weer ouderwets veel mensen op de been die zich oprecht zorgen leken te maken om de situatie in Palestina, maar zich dan helaas wel weer minder zorgen maakten over de raketbeschietingen vanuit Gaza, waarbij eerder twee Israëlische kinderen en een aantal Arabisch-Israëlische bouwvakkers waren omgekomen. Hieronder bevonden zich zowel moslims als politici van linkse snit en, uiteraard, een hoop fijne hippies.

Verder viel mij op dat er gelukkig minder oelewappers de nepterrorist uithingen dan voorheen wel eens gebeurde: slechts twee idioten hadden hun sjaal voor hun gezicht gedaan. In ieder geval een daarvan werd na mijn opmerking door de ordedienst erop aangesproken. Verder viel mij op dat er de volgende dag gewag gemaakt werd van het verwerpelijke "Hamas, Hamas, Joden aan het gas" in de media, maar ook ik heb dat helaas niet gehoord. Ik zou het echter wel prettig vinden als de scheidsrechter -sorry, ik bedoel natuurlijk ordedienst of politie, hier direct een einde aan zou willen maken. Kunnen we niet een kleine appendix aan de grondwet hangen waarin staat dat de uitspraak "joden aan het gas" bestraft wordt met een soort pek-en-verenactie waarbij de schreeuwlelijk in kwestie in een varkenspak door de modder moet rollen en nare dingen over zijn eigen moeder moet roepen? Of is dat erg PVV van me? (Ja, dat is het: beter spreken we elkaar aan op dat soort verwerpelijke woorden en lost de politie de rest op.)

Desalniettemin kunnnen Moszkowicz, het CIDI en rabbijn Evers mijn roze moslimtuggus kussen: hun debiele bewering dat bij elke ProPalestina/anti-Israëldemonstratie antisemitische leuzen worden geroepen, raakt kant noch wal. Noch de bewering dat de een (SP’er Van Bommel) verantwoordelijk is voor de woorden van de ander (groepje tuig dat Joden aan het gas roept). Daarnaast is kritiek op de staat Israël geen antisemitisme: het is kritiek op de staat Israël. Dat Hamas vrouwen en kinderen als menselijk schild zou gebruiken, is verwerpelijk en anti-islamitisch in elke zin van het woord. Echter: de staat Israël haalt de trekker over. Dat heet oorlproogsmisdadig in welke taal, cultuur of religie dan ook. Met Van Bommel hoop ik dan ook op een wereldwijde intifada, het liefst met zo min mogelijk geweld.

Verder: hoewel ikzelf nu niet direct veel problemen heb met de verdere islamisering van Nederland (want: ik vind de Islam goed, dus voor mij betekent islamisering vooral de verbetering van Nederland, maar ja: wie ben ik om zoiets te vinden, toch?), vond ik de islamisering van een ProPalestinademonstratie nu niet direct het beste idee. Waarom zult u vragen? Wel, veel Nederlanders (en hun politieke vertegenwoordigers ook) hebben niet zo’n erg positief beeld van de Islam. Daarnaast spreken ze verdraaid weinig Arabisch, dus het scanderen van leuzen zoals de takbir (God is Groot) of de shahada (Ik getuig dat niets het waard is aanbeden te worden behalve Allah swt…) – deze leuzen hebben een contraproductief effect en zullen mensen eerder afschrikken dan warm maken voor de Palestijnse zaak. En helaas hebben we het CDA en de CU behoorlijk hard nodig om de regering te beïnvloeden en dus ook hun stemmers. Dus moeten we de boodschap van rechtvaardigheid niet vertroebelen.

Daarnaast schijnt iedereen vergeten te zijn dat er behoorlijk wat Christenen onder de Palestijnen zijn, en ook flink wat atheïsten en uiteraard linkse rakkers (en van die marxistische mafkezen). En dat Hamas niet hetzelfde is als het Palestijnse volk. Dit soort simplistische gelijkstellingen houden anders eenvoudig te weerleggen zionistische propaganda zelfs nog makkelijker in de lucht.

Je komt dan in een soort van evil pingpongspel terecht: zij deden dit, wij doen dat, wij doen zus, dus zij doen zo. Ad infinitum. Maar waar hadden we het over? Oh ja: we zouden aan de kant van rechtvaardigheid moeten staan. Meestal is dat de kant van het Palestijnse volk. Regelmatig ook die van het Israëlische volk, soms die van Hamas en iets minder vaak de kant van de Israëlische regering. Laten we ons uitspreken tegen onrechtvaardigheid, ook wanneer het in onze eigen straat plaatsvindt. 

"… voor wie een mens doodt… het is alsof hij alle mensen doodde en dat voor wie iemand laat leven, het is alsof hij alle mensen deed leven…" (Q 5:32) Leven we nog allemaal op het maximum van onze menslievendheid? Of zijn alle kinderen van Adam (Gods vrede zij met hem) – of de kinderen van Darwins primaten, als je dat prettiger vindt – überkoppig geworden en meer geïnteresseerd in ons gelijk halen dan in andermans leven redden? Zijn de levens van honderden kinderen meer of minder waard dan die van twee?

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van