Falenpijn

Hiep hiep partijtje, ‘t was alweer een tijdje! Maar ik ben er weer! Hang die slingers uit, want gisteen was het alweer drie jaar geleden dat ik voor ’t eerst voor WBH mocht posten. Ik weet niet meer waarom de eindredactie deze geweldige datum had uitgekozen, of misschien kwam ik er zelf wel mee. Maar het is toch wel een merkwaardig dagje, Valentijn.

Men zegt dat deze dag oorspronkelijk rond de 3de eeuw na Christus dé dag was om ongestraft openlijk je liefde aan iemand te uiten. Dat was toentertijd namelijk hoogst ongewoonlijk/nasty. Op andere dagen kon het letterlijk je kop kosten. Als je het mij vraagt is zo’n 14de van februari dan best een beetje laf, hoor… een tikkeltje eieren voor je geld kiezen. Ik bedoel, je mag best wat over hebben voor de liefde. Niet dan? Ja toch?

Ik probeer me voor te stellen hoe dat vroeger ging zonder Hallmark, SMS en Gmail. Vast heel officieel. Inkt, perkament, zo’n rode stempel van kaarsvet en een bode met een toeterende posthoorn. Waarschijnlijk gingen singles ook heel strategisch ter werk, want je was vast niet de enige, alle andere lafbekken grepen natuurlijk ook hun kans om de meest begeerlijke vrijgezel aan de haak te slaan. Ik zou de persoon die uitgerekend niét die dag zijn liefde verklaart toch het meest indrukwekkend vinden. Doet me denken aan een uitspraak van Theo Maassen (ja, ja, alwéér die Theo Maassen!):

“Het enige wat die vrijheid van meningsuiting doet, is dat elke mening totaal betekenisloos wordt. Afschaffen.. en wie dan nog zijn bek open durft te trekken, daar wil ik wel naar luisteren, dan wordt het interessant.”

En ik zeg altijd maar zo: hoe hoger het risico des ter hoger het rendement. De essentie van Valentijnsdag is dan ook die makkelijke weg inslaan. De hedendaagse vrijgezel gebruikt nu een commercie datum als vrijbrief, daar waar deze vroeger stond voor een zaak van leven of dood.

Vroeger dacht ik dat Valentijn inhield dat je geen blauwtje hoeft te lopen. Falen kan pijnlijk zijn, dus verklaar je anoniem de liefde. Wat je daar nou aan hebt, begreep ik al niet. Leuk zo’n geheime aanbidder, maar de overige 364 dagen ben je maar alleen.

Salaam en dikke groeten,

Eighty

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Eighty

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van