We worden ouder aan de dameskant bij WBH! Lang zullen ze blijven… Na mijn lieftallige collega’s Eighty en Meryem mocht ik afgelopen zaterdag ook een x aantal kaarsjes uitblazen. En hoewel ik iedereen uit-en-te-na had gezegd geen moeite te doen mij te ‘verrassen’ met verjaardagsgeschenkjes, heb ik, stiekem met een bijna kinderlijke agitatie, het ene pakje na het andere in snelvaart opengeslagen. Een boek als cadeau herken je in één oogopslag. Zo dacht ik bij het zien van alle rechthoekige pakjes vereerd te zijn met een goede stapel hoogstaande literatuur, terwijl ik in werkelijkheid gedwongen ben op een meervoudige zelfanalysekuur.
De zelfhulpboekindustrie is een ware goudmijn. Geen mentaal probleem of levensdilemma is te groot voor een in 200 vellen tellend boek. Het is privé, goedkoop, laagdrempelig en belangrijker nog: veelal in omloop! Loop je continu te stressen? Loop dan eerst even naar de dichtstbijzijnde Bruna om die ondermijnende beroering te lessen. Weet je je geen raad meer met die liefdesperikelen? Zoek het niet langer bij de bonbon maar maak eens eindelijk gebruik van die boekenbon! En associeer je het woord recessie met een identiteitscrisis? Ontdenk wie je bent door jezelf weg te lezen. De bestsellerslijst is er een waar niet langer de beste literaire stukken, maar de populairste zelfhulpboeken triomferen. Kennelijk zijn wij Nederlanders minder gelukkig en tevreden met ons leven dan we willen toegeven.
Ik vraag me af met wat voor signalen ik de gulle gevers op dergelijke boeken heb gewezen. Het heeft toch zeker niet te maken met mijn lichte zucht om af en toe in negativisme te verkeren? Met The Secret weet ik dat geluk hebben ‘stiekem’ een kwestie is van geluk visualiseren. Of wordt het tijd dat ik voor eens en altijd nee-is-nee leer zeggen? Het boek "Brave meisjes komen in de hemel, brutale meisjes overal" zal me de fijne kneepjes van bitchiness instrueren. En mocht ik me weer eens minder als een Vis in het water voelen, dan is "Vissen; De psychologische kracht van uw sterrenbeeld" mijn rots in de turbulente wateren.
Gelukkig is niet iedereen zo enthousiast over zelfhulpboeken en ik denk ook niet dat ik mijn nieuwe ‘houvast’ gauw zal verslinden. Ik geloof best dat ze behulpzaam kunnen zijn maar ze blijven onterecht een kunstmatige hoop creëren en vaak ook een gemakkelijke oplossing suggereren. Persoonlijk grijp ik, in moeilijke tijden of in het geval van moeilijk te beantwoorden vragen, naar het boek dat ik veel te weinig heb opengeslagen. Mede door het gedenken van de geboorte van de profeet Mohammed (vzmh), en tussen de studieboeken door, zal ik mijn toevlucht nemen in de openbaringen die hij heeft ontvangen; en zo zal de Koran, als het (zelfhulp) Boek bij uitstek, mijn levensbeschouwing blijven bepalen.
10 Reacties op "Het Nut van het Zelfhulpboek"
*Modbreak: Reactie verwijderd*
”˜Er is waarschijnlijk geen God. Maak je nu geen zorgen meer en geniet van je leven.’
Wat zou het euvel zijn geweest: de koran in de lijst zelfhulpboeken, dat ik dr Phil (vzmh) een profeet noemde of dat ik gekscherend naar de DSM-IV verwijs (het rijmde zo lekker op ‘plezier’ en de eerste stap van jezelf helpen is toch de diagnose stellen niet?).
Zou er ook een zelfhulpgids voor gecensureerde schrijvers aan ideologische sites zijn, ik heb er dringend een nodig.
Inderdaad jammer dat er geen uitleg beschikbaar is!
Heb je eerste reactie ook gelezen, en vraag mij in alle ernst af wat daar mis mee was!
@ Somaya
Joh, die zelfhulpboeken maken je ook gek… Ik vraag mij af of ze werkelijk helpen. Want ik kan mij voorstellen dat wij zo graag verteld willen worden hoe ergens mee om te gaan, ipv zelf ook eens antwoorden op zaken te formuleren… gewoon zelf… dat schijnt niet meer te kunnen ofzo?
gefeliciteerd ablaa ;)
Gefeliciteerd :)
Zelfhulpboeken zijn – vaak zeer matig – maar toch nodig, omdat we als mens niet in overeenstemming leven met onze natuurlijke aard. Onze maatschappij is ziek en dus zijn wij ziek – ons immer verder terugtrekkend in een virtuele wereld en drijvend op het kunstmatige geluk van pillen. Oorzaak o.m.: te weinig zonlicht, beweging en afleiding; te weinig rust, te veel consumeren. Simpel eigenlijk.
Jammer, dat het zo’n stigma is om professionele hulp te zoeken (niet dat die altijd even fantastisch is, dat niet). Ik ben het met Alice Miller http://www.alice-miller.com/index_en.php eens, dat wij van onze ouders zieke gewoontes, want beschadigd, overnemen en die later zelf – want “goed voor ze” te vaak aan onze eigen kinderen doorgeven. De maatschappij is ziek – nog herstellend van de middeleeuwen en haar toevlucht zoekend in verdoven door consumeren – en daarom is (zelf-)hulp goed.
Niet blij met je boeken? tjah… Ik geef je nooit meer wat!;P Vind het een leuk stuk geworden, S!!!
Begin iig bij H1 en als ze jou niet weten te trekken, dan gooi je ze toch gewoon in de open haard in? Als ze dan nog niet nuttig zijn…
Zie je later!
Nog vele jaren inshAllah.
Liefs,
“x” aantal kaarsjes? Begint het nu al? ;)
Gefelicitaart, het WWW is vandaag ook jarig. 20 jaar alweer!
Lieve groet,
Eighty!