Voorpagina Wetenschap

Evolutie & revolutie

Enkele weken geleden was ik te gast bij twee bijeenkomsten over schepping en evolutie. Ik was uitgenodigd naar aanleiding van mijn vierdelige column ‘Evolutie & devolutie’ op deze website.


Bron

Bij beide bijeenkomsten kwam ik tot de conclusie dat er bij veel mensen een revolutie in het denken nodig is, om Darwins wetenschappelijke evolutietheorie en het religieuze scheppingsverhaal te kunnen verenigen.

Bij de Rotterdamse sociaal-culturele vereniging Ettaouhid heb ik een presentatie gegeven over mijn eigen geestelijke evolutie in het debat. Het was een christen-moslimjongeren bijeenkomst, waar christenen en moslims discussieerden over hoe zij met de evolutietheorie omgaan. Ik heb verteld hoe mijn

ideeën over schepping en evolutie zich hebben ontwikkeld en hoe ik nu beide concepten weet te verenigen.
Bij het NMO radioprogramma ‘De zevende hemel’ was ik uitgenodigd om in discussie te treden met een aantal jongeren: een creationistische moslim, een evolutionistische christen en een atheistische bioloog en evolutionist. Het thema was ‘Evolutie of Schepping?’

Religie en/of wetenschap?

Hoewel veel creationisten/intelligentdesign-aanhangers wetenschap in zijn geheel niet afwijzen, wordt de evolutietheorie (of op zijn minst delen ervan) als tegenstrijdig aan religie gezien. Dat betekent dat men de wetenschappelijke bevindingen niet volledig kan accepteren. Creationisme/ID is een wetenschappelijk alternatief dat door slechts een kleine minderheid van de biologen wordt aangehangen en wetenschappelijk sterk bekritiseerd wordt. In hoeverre dat tot twijfels bij mensen leidt is per persoon verschillend. Het geeft wel aan dat de evolutietheorie voor die mensen wel een obstakel is om religie en wetenschap volledig met elkaar te verzoenen. Ik heb mensen, moslims en christenen, ontmoet die zeiden het geen probleem te vinden om de twee gescheiden te houden. Dat vond ik hoogst opmerkelijk. Volgens mij is het wel degelijk wenselijk voor een mens om beide perspectieven, het religieuze en het wetenschappelijk wereldbeeld met elkaar te verzoenen omdat dat leidt tot een holistische, integrale kijk op de wereld. Iets waar de islam middels het centrale concept van Tawheed (Eenheid) zo op hamert. Bovendien geeft een holistisch harmonieus wereldbeeld de mens meer innerlijke rust dan een wereldbeeld met tegenstrijdige aspecten. Zoals ik in de serie ‘Evolutie & devolutie’ heb betoogt, is volgens mij de hele discussie gebaseerd op een vals dilemma en zijn evolutie en schepping prima met elkaar te combineren. Dus waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

De obstakels

De obstakels om evolutie en schepping te verenigen ontstaan volgens mij als men:
1. de religieuze geschriften letterlijk neemt;
2. vast wil houden aan oude (vertrouwde) interpretaties ook als deze zijn gebaseerd op verouderde kennis, en als men niet openstaat voor nieuwe interpretaties;
3. religieuze boeken ziet als wetenschappelijke werken en het scheppingsverhaal wordt beschouwd als een wetenschappelijke theorie;
4. denkt dat evolutie automatisch het materialisme en een doelloos proces impliceert, waar geen ruimte is voor God;
5. de schepping religieus gezien vanuit een materialistisch perspectief bekijkt, in plaats van het spirituele perspectief te benadrukken.

Op de laatste drie punten ben ik reeds uitgebreid ingegaan in de ‘Evolutie & devolutie’ serie. Over de eerste twee punten wil ik nog het volgende zeggen. Een aantal heilige teksten over de schepping van Adam en Eva kan helemaal niet letterlijk genomen worden, omdat ze dan strijdig zouden zijn met onze wetenschappelijk kennis. Twee voorbeelden:

Voorbeeld 1: Abu Haraira reported that Allah’s Messenger (may peace be upon him) took hold of my hands and said: "Allah, the Exalted and Glorious, created the clay on Saturday and He created the mountains on Sunday and He created the trees on Monday and He created the things entailing labour on Tuesday and created light on Wednesday and He caused the animals to spread on Thursday and created Adam (peace be upon him) after ‘Asr on Friday;the last creation at the last hour of the hours of Friday, i. e. between afternoon and night." (Sahih Muslim Book 039, Number 6707)

Commentaar: Bovenstaande hadith is (als je hem letterlijk neemt) in strijd met de wetenschap die zegt dat de aarde ca. 4,6 miljard jaar oud is en de bergen en het leven geleidelijk over een periode van miljoenen jaren zijn ontstaan.

Voorbeeld 2: Abi Musa al Sha’arai narrated that the Prophet Muhammad (peace be upon him) said: "Allah created Adam from a handfull of dust taken from different lands, so the children of Adam have been created according to the composition of the land. Therefore from mankind we have white, red, black and yellow ones; we have good and evil, ease and sorrow, and what comes in between them." (Sahih al Bukhari).

Commentaar: Bovenstaande hadith is (als je hem letterlijk neemt) in strijd met de wetenschappelijke verklaring voor het ontstaan van huidskleurverschillen bij mensen. Verschillen in huidskleur bestaan, omdat er verschillende genen bestaan. Er is geen correlatie tussen de huidskleuren en de kleuren van de aarde.

Hoe verder?

Gewoon, zoals ik al eerder heb betoogd, bovenstaande religieuze teksten niet letterlijk nemen. Meer naar de geest van de teksten kijken, en de wetenschappelijke bevindingen accepteren. Evolutie betekent niet automatisch materialisme. Je kan evolutie zien als een scheppend proces met een spirituele waarde en betekenis. Een mooi overzicht dat ik onlangs tegen kwam van ene Linda Bogaerts over moslimstandpunten aangaande Darwins evolutietheorie kan men hier vinden. En hier een website die poogt aan te tonen dat biologische evolutie en islamitisch scheppingsverhaal verzoend waren bij pre-darwiniaanse moslimdenkers als Al-Jahiz, Ibn Arabi en Ibn Khaldun. En deze theorie werd gedoceerd aan islamitische instellingen. Ik hoor u protesterende moslimcreationist al denken: "Foei, was evolutie toen al doorgedrongen tot het islamitisch gedachtengoed? Dat kwam vast door die Griekse invloeden!" *zucht*…Alsof het creationisme door moslims is bedacht…

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel