Voorpagina Algemeen

Vluchtelingen opsluiten druist in tegen alles waar wij zo trots op zijn in Nederland

Ik kreeg kippenvel toen ik het Regeerakkoord las op 30 oktober 2012. Illegalen strafbaar stellen, las ik. Een grote kilte kwam over mij. Ik staarde een tijdje als verlamd naar het bericht voor ik vol ongeloof rond ging bellen: gaan wij mensen die niets hebben misdaan straffen omdat zij bestaan? Is dit geen fout die bleef staan uit een eerder concept? Het bleek echt zo te zijn. Zij worden vreemdelingen genoemd, illegalen – lelijke woorden voor wat zij zijn: vluchtelingen op zoek naar een bestaan. Met onze omslachtige procedures en onmachtige instituten hebben wij hen zo lang aan het lijntje gehouden, dat zij intussen in Nederland kinderen kregen die hier naar school gaan, de taal leren, vrienden krijgen, geworteld raken.

Hun ouders leven intussen jarenlang van dag tot dag vol vrees. Zij leven zo onzichtbaar mogelijk,  zonder enig protest en zonder enige overtreding. Een ongeluk zit immers in een klein hoekje. Daar kan die 18-jarige jongen die een paar weken geleden in Amsterdam werd opgepakt over mee praten. Hij werd van school naar huis gebracht in een busje dat de verkeerde straat in reed, het busje werd aangehouden, de politie pakte hem op, hij had geen papieren en eindigde op Schiphol, waar hij een week lang vastgehouden werd.

Daarom leven ongedocumenteerden braver dan welke Nederlander dan ook. En zonder een beroep te doen op de sociale voorzieningen. Zij ontvangen geen kinderbijslag, geen huurtoeslag en gaan pas naar de dokter als zij in levensgevaar zijn. Zij houden zich onzichtbaar, werken achter de schermen in keukens van restaurants, in magazijnen of bezorgen ’s morgens vroeg als iedereen nog slaapt de krant. Het zijn de onzichtbaren.

Juist Marokkaanse Nederlanders zoals mijn generatiegenoten hebben ons bestaan in Nederland te danken aan onze vaders, ooms en neven die in Nederland kwamen werken. Ook onder hen waren er arbeiders die zonder arbeidscontract op eigen initiatief of geronseld naar Nederland kwamen. Hier kregen zij een nummer voor de belasting, het huidige burgerservicenummer, en verder niets. Zij kwamen te boek te staan als witte illegalen. Misschien dat daarom juist wij zo scherp kunnen zien wat er mis is met boetes en celstraf voor ongedocumenteerden.

Gaan wij deze mensen zonder verblijfsstatus in Nederland straffen omdat zij er alleen maar zijn, dan valt de bodem uit onze beschaving. In de cel horen dieven, fraudeurs, geweldplegers en moordenaars. Geen mensen die niemand tot last zijn. We sluiten niet eens belastingvluchtelingen naar België op, geen colporteurs van dubbele energierekeningen, geen chirurgen die wanprestaties leveren, geen bonusgraaiers en zelden kantoorfraudeurs.

Vluchtelingen opsluiten die niemand kwaad doen en alleen maar leven, dat druist in tegen alles waarop wij zo trots zijn in Nederland. Het land waar mijn organisatie, het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders zich sterk voor maakt, compleet met projecten die Marokkaanse Nederlanders stimuleren zich te verzetten tegen homohaat en tegen huwelijksdwang.

De grote verliezers zijn wij allen. Als Nederlanders verliezen wij onze eer, onze ziel, ons geweten. De grote winnaars zijn de mensenhandelaren, documentenvervalsers, huisjesmelkers, kwakzalvers en koppelbazen. Voor hen breken gouden tijden aan, zij kunnen hun gewetenloze business lucratief intensiveren en winstgevend uitbreiden [kunnen jullie in één zin expliciet maken waarom er voor hen gouden tijden aanbreken?]. Dat mag niet gebeuren en morgen hebben de congresgangers bij het PvdA-congres de kans om deze misstand te herstellen.

De PvdA heeft coalitiegenoot VVD gered van de premie-oproer en recent nog van een ministersval. De VVD mag nu wat terug doen en de PvdA kan daar op aandringen. Omwille van onze beschaving, die wij altijd voorop moeten stellen, ook als wij het in Nederland financieel moeilijker krijgen. Congresgangers, verzoek de PvdA-leiding om alleen mensen te straffen die zich misdragen. Sander Terphuis, vluchteling uit Iran, heeft een petitie gemaakt, ondersteund door de PvdA-fracties van alle grote steden én Brussel. Het mag nog wel wat dwingender. Congres, steun de ingediende motie!

Aissa Zanzen is voorzitter van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN).

Foto: bicyclemark via photopin cc

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie