Mijn favoriete kleur is roze, ik ben gek op roze. Behalve varkens, nee, die vind ik vies. Ik houd van verzorging en de tranen springen in mijn ogen wanneer mijn gemanicuurde nagels op de een of andere manier beschadigen. Elk jaar weer ga ik naar de Amsterdam Fashion Week. Daar kan ik pagina’s vol over schrijven en ik beloof je dat ik dat, als je het wilt, ook echt ga doen. Oh en ik ben verliefd. Verliefd op pumps. Mijn liefde voor schoenen -en pumps in het bijzonder- zal ik hopelijk nooit verliezen.
Mijn moeder, die het vast goed bedoelt, heeft sinds kort een nieuwe regeling met mij getroffen. Telkens als ik met nieuwe schoenen thuis kom, moet een ander paar weg.
Dat andere paar geeft ze dan weg aan het Leger des Heils of die legt ze gewoon buiten neer in de hoop dat ze door iemand mee genomen worden. Toch blijf ik het zielig vinden. Ik vind het zielig dat een paar schoenen zomaar weggaat of vaak letterlijk weggegooid wordt. Een dak- of thuisloze zou maar de hele dag op 15 centimeter hoge hakken moeten lopen…
Tassen vind ik onmisbaar. Ik heb ze in allerlei kleuren en maten. Zoals Louis Vuitton ooit zei: ‘It’s in the bag’. Ja, ik houd inderdaad van mooie en toffe dingen. Dingen met een mooi labeltje eraan en een ‘mooi’ prijskaartje. Kom op.. geef het toe, we zijn allemaal wel ergens diep van binnen gek op merken. Vooral mijn generatie.
Mijn favoriete warenhuis is Harrods. Of ik daar winkel, is een ander verhaal. Lauren Weisberger is een van mijn favoriete schrijfsters. De verfilming van haar boek ‘The Devil wears Prada’, heb ik inmiddels zes keer gezien. Mijn schoonheidsspecialiste is een goede vriendin en hoewel ik een hoofddoek draag, laat ik mijn haar om de twee weken bijknippen. Waarom? Omdat ik hetzelfde soort ‘iets’ heb onder dat ‘doekkie’ als jij.
Oh en als er vragen bij je opkomen hoe ik aan mijn geld kom.. Ik werk en dat werk is heel eerlijk. Geen telefonische verkoop van abonnementen zoals voorheen. Met mijn maandelijkse financiële studietegemoetkoming namens de Nederlandse overheid, kom ik dus op een goed bedrag per maand uit.
360º bbbbzzzzzt.
Ik vind dat iedereen met een Nederlands paspoort tenminste één roman van Harry Mulisch gelezen moet hebben. Op mijn elfde had ik alle boeken van Ferdinand Bordewijk verslonden. Toen mijn moeder een keer langs kwam in mijn kamer en vroeg waarom ik zo aandachtig het stratenboekje van Rotterdam door nam, was mijn antwoord: "Een dag niet gelezen, is een dag niet geleefd". Ik had alle andere boeken al uitgelezen.
Elke keer als ik naar de boekhandel ga, moet ik mij beheersen om niet teveel boeken te kopen. Boeken zijn prachtig. Geweldig. Perzische dichters vind ik de beste in de wereldgeschiedenis. Ze hebben een enorme positieve invloed uitgeoefend op de rest van de wereld. Zelfs nu en hier klinken de echo’s van hun stemmen in onze oren. Als we goed luisteren, begrijpen we ook wat ze bedoelen. Door de wijsheid van Hafez en de liefde van Rumi ben ik verstrengeld. Verstrengeld in de drang dat ik hen wil bestuderen, begrijpen en voelen. Met mijn positieve instelling hoop ik dat -eens- inderdaad te doen.
Over hoop gesproken.. Is dat niet zo’n verschijnsel wat de mens doet leven? Hopen op van alles wat jij belangrijk vindt. De hoop voor hoop. Hopen dat je dromen uitkomen en je jouw passies kunt uitvoeren.
Hopelijk zal ik ooit iedereen begrijpen die ik voorheen niet begrepen heb. Mijn buurman die om 4 uur in de ochtend keihard dark metal muziek draait, een docent van mij waarvan ik vind dat hij zijn werk beter kan uitvoeren, studiegenoten die niet eens de moeite doen om naar hem te luisteren, honden die op mijn stoep hun boodschap achterlaten terwijl hun baasje weet dat er om de hoek bij mij een hondenuitlaatplek is, sommige politici, sommige filosofen, sommige mensen.
Met alle wil van de wereld probeer ik niet te kijken naar waarin mijn tegenstander en ik van elkaar verschillen, maar naar wat wij gemeen hebben. En ik hoop dat wij elkaar niet als tegenstanders zullen zien, maar als vrienden. Want zoals een Perzische dichter ooit eens zei: "Elke reis begint met een droom". Laten we inderdaad zelf die verandering zijn die wij willen zien in de wereld.
Misschien heb ik het hierboven allemaal een beetje overdreven uitgedrukt. Ik laat het aan jouw fantasie over wat je wel, of niet, buitensporig vindt. Maar laat mij in mijn waarde. Laat mij mijzelf zijn. Ik beloof jou dat je precies hetzelfde van mij kan verwachten.
Want uiteindelijk zeggen we allemaal één ding: Wij Blijven Hier! ;)
18 Reacties op "Twee onder een kap"
Haha, leuk verwoord!
Echt super, and so true.
…. sommige politici, sommige filosofen, sommige mensen!
Wel jammer dat je in dit rijtje, sommige gelovigen, niet hebt benoemd.
Je probeert m.i. met alle wil van de wereld niet te oordelen over de ander! en je vergeet introspectief en objectief naar jezelf en alles wat je lief is te kijken!
Wij blijven hier! :)
Wat is het doel van dit verhaal?
@ lieke sommige politici, sommige filosofen, sommige mensen!
ook dat kunnen gelovigen zijn….
Dat weet ik wel. Vindt het wel grappig dat op een site als deze de ene wel volmondig wordt genoemd, en de ander onder het kopje filosofen, politici en mensen valt.
volgens mijn persoontje vallen wij alleen alleen en enig allemaal onder het kopje mensen!
Grappig dat iemand daar dan nog onderscheidt in wenst aan te brengen.
Spijkers op laag water zoeken, Lieke.
Exact Jack zo denk ik er ook over!!
:-)
in ieder geval een leuk stuk!!!
Ohhh WOW!!!!!!!!
Wat ben jij goed teksten schrijven. Ik zie mezelf zooo erg in het verhaal, dat ik het gewoon niet kan geloven. Ik ben ook een modefreak, en dan vooral op details, zoals tassen, schoenen, sieraden. Ook ben ik gek op boeken!
Jammer dat ik nog minderarig ben, anders zou ik zelf ook kunnen werken, en me eigen spullen kunnen kopen, met me ouders word het weer ruzie: “Je hebt genoeg in je kledingkast, boekenkast…etc” :P Hahahaha.
“Uw reactie kon niet worden toegevoegd omdat reacties op dit artikel niet toegelaten zijn, u ongeldige data heeft ingevoerd of omdat uw reactie geblokkeerd werd door antispammaatregelen. ”
Waarschijnlijk ben ik te actief geweest..
hou oude ben je? zo kinderlijk, blij met schoenen en tassen en een moeder die regeltjes maakt voor het kindje, aaaaaaa wat lieff
;)
aaaahaha :D
[s]s[/s]
Beste Zehra,
Je probeert te laten zien dat je niet veel verschilt dan een ‘doorsnee autochtoon’ en dan krijg je te horen hoe kinderachtig je bent.
Je probeert te laten zien dat je anders bent dan een ‘doorsnee iemand’, dan ben je je aan het uitzonderen van de maatschappij.
Je probeert te zeggen dat je gemeenschappelijke prioriteiten hebt, maar ook andere prioriteiten: Dan zijn de gemeenschappelijke prioriteiten wel goed, maar de rest moet je maar veranderen omdat je niet bevalt.. Of je bent een wolf in schaapskleren.
Je beweert dat je betere prioritetien hebt dan ‘doorsnee’, dan ben je een extremist, fundamentalist of terrorist
Je wilt laten zien dat je onrecht gedaan is, dan verschuil je je in je eeuwenoude slachtofferrol..
Eerst moesten de allochtonen weg omdat ze de banen inpikten en nu moeten ze weg omdat ze te lui zijn om te werken..
Stop maar met het proberen zou ik zeggen. Het is nooit goed, in ieder geval voor diegenen die de oogkleppen aan willen houden. :)
Twee vossen waren verveeld. De ene zei tegen de ander, ‘zullen we een spelletje spelen?’ ‘Ja, spannend’ zegt de ander, ‘wat is het?’ Laten we hier wachten en de eerste die tussen de bomen tevoorschijn komt, vragen we of hij een staart heeft. Zo nee laten we hem gaan, zo ja, slaan we hem.’ Het leek een erg gezellige spel, dus beginnen ze te wachten. De eerste die zich aanmeldt is de haas.
Ze springen voor hem en ze stellen de vraag. Het antwoord is natuurlijk bekend, ja, de haas heeft een staart. Zo de pret mag beginnen en ze slaan hem verrot.
De volgende dag wachten ze weer op de zelfde plek. Weer de haas die zich meldt en weer de vraag. Het antwoord is natuurlijk ja, en weer een pak slaag. Zo gaat het een tijdje door. Elke dier die voorbij komt is het object voor de pret.
Maar ja, het is niet zo gezellig meer, steeds het zelfde. De andere vos wilt iets anders. Zullen we de vraag maar veranderen, is het idee. Dit maal is de vraag: Heb je een sigaret bij je?
Het wachten begint en daar komt de haas. Ze stoppen voor hem, en stellen de vraag: ‘Heb je een sigaret bij je?’ De haas kijkt eventjes, haalt twee sigaretten uit zijn zak en antwoordt: ‘Een korte of een lange?’ De vossen zijn geschokt.. Een aantal seconden van stilte valt tussen hen. En dan springen ze tegelijk op de haas:
‘Waarom heb jij een staart!!!’
Waarom moet ik weer met mijn 20 miljoen soortgenoten in nederland gediscrimineerd worden door deze juffrouw? Varkens vies!!!!!!
Ik behoor tot een van de meest intelligente zoogdieren: mijn lichaam wordt op alle mogelijke manieren in de medische wetenschap gebruikt omdat ik fysiologisch het meest op de mens lijk. Ik ben intermediair van de (vogel)griep omdat ik zo verwant ben aan de mens.
Wel behoor ik ook tot een van de meest mishandelde zoogdieren.
Kijk maar op http://www.wakkerdier.nl/
of
http://www.varkensinnood.nl/