Voorpagina Algemeen

Twee mannen van de marechaussee komen aanlopen: “Komt u maar even met ons mee”

, 20 mei 2013, 2 reacties

Schiphol, mei 2012. Invliegend vanuit de Verenigde Arabische Emiraten. Een prachtig en strak georganiseerd vliegveld, een somber wolkendek waar miezerige regendruppeltjes uitvallen, aan de horizon groene weilanden en grijze gebouwen: ik ben weer in Nederland.

Bij de paspoortcontrole kijkt de man me fronsend aan. Hij klapt mijn paspoort dicht na een hoop gezoek en getyp op zijn computer. “Meneer, u moet even opzij stappen en daar gaan staan.” Hij pakt zijn telefoon en mompelt er iets in. Twee mannen van de marechaussee komen aanlopen en pakken mijn paspoort van hem aan. “Komt u maar even met ons mee.”

Ik sta versteld. “Wat is er aan de hand?”

“Er staat een aanhoudingsbevel op uw naam.”

Ik krijg wat ongemakkelijke visioenen van een of ander misverstand, naamsverwisseling, Interpol, terrorisme … zelfs Guantanamo schiet heel eventjes door mijn hoofd. Het feit dat die twee norse marechaussee-agenten er nogal dreigend uitzien, met kogelvrije vesten en een mitrailleur op hun heup (ze doen me een beetje denken aan agenten van een SWAT-team) is aanleiding om me op dat moment echt eventjes zorgen te maken. Ze reageren verder op geen enkele vraag, dus ik besluit mijn mond te houden.

Ik word naar een loket begeleid waar ‘Immigration’ op staat. De ene marechaussee-agent geeft daar mijn paspoort af en loopt weg, de andere blijft naast mij staan, op ongeveer vijf meter afstand van de balie. Zo staan we daar ongeveer vijf minuten, daarna verlaat de agent mij ineens zonder een woord te zeggen, en sta ik daar in m’n eentje. Ik loop naar de balie.

“Mag ik ook weten wat er aan de hand is?”

“Meneer, blijft u gewoon even daar staan. Als u aan de beurt bent roep ik u.”

“Ik ga even daar zitten hoor, is dat ook goed?”

“Geen probleem.”

Na 45 minuten word ik eindelijk geroepen. Het blijkt om een boete voor een snelheidsovertreding te gaan uit 2011, die ik omdat ik in het buitenland woon nooit ontvangen heb, en dus nog betaald moet worden. Hier bovenop komt een boete van 100 euro voor het ‘niet betalen’. Ik trek mijn bankpasje – kwestie opgelost.

Binnenkort kom ik weer, en het is te hopen dat ik in 2012 nergens geflitst ben. Mocht dat wel het geval zijn, dan ben ik deze keer in ieder geval wel voorbereid op een aanhoudingsbevel, met alle bijbehorende poespas.

Zoals ik tot nu toe de meeste jaren gedaan heb, ga ik naar het jaarlijkse tweedaagse chirurgencongres van de Nederlandse beroepsvereniging. Ook deze keer heb ik hiernaast weer wat andere activiteiten gepland staan.

Op 27 mei geef ik op initiatief van medisch studente Dikra Laajab een door Avicenna georganiseerde lezing aan de Erasmus Universiteit, getiteld: ‘Werken onder de zon: ervaringen van een geëmigreerde chirurg.’

Ik zal hierbij mijn ervaringen delen over leven en werken in Nederland, de beslissing om te emigreren, en wat hierbij de overwegingen zijn geweest. Uiteraard vertel ik ook over mijn leven in de Emiraten, hoe het hier bevalt, en of ik tevreden ben over mijn beslissing. Hierbij boeit het me ten zeerste wat de gedachten van anderen over emigratie zijn, dus ik zal me zeker interactief opstellen. Als je dit interessant vindt, ben je van harte welkom!

Op de avond van zaterdag 1 juni neem ik, zoals ook de vorige jaren, weer deel aan een door mij en mijn Marokkaanse vrienden geïnitieerde Palestina-activiteit. De naam van het evenement is dit jaar ‘NAKBA 65′ en wordt in Rotterdam gehouden in De Unie. Zoals gewoonlijk zal ik hierbij weer een muzikaal optreden geven, met als verschil met de vorige jaren dat ik deze keer ook folkloristische Palestijnse muziek zal spelen. Ik heb besloten om het dit jaar voor het laatst te doen, zoals ik op mijn website wat nader heb toegelicht.

Ik kan het je van harte aanbevelen om te komen, aangezien dit jaar het programma wat breder is opgezet, met hierin een uniek gezamenlijk optreden van Derek Otte en Stryder, die een stand-up poetry act op het podium zullen neerzetten. Ook de immer solidaire Nourdin el Ouali, raadslid voor Groen Links, zal het podium betreden met een speech, evenals Paul Lamp van Stop de Bezetting. Verder wordt op artistieke wijze stilgestaan bij het verhaal van Samer Issawi, de Palestijnse politieke gevangene die met pure wilskracht door een legendarische hongerstaking zijn vervroegde vrijlating uit de Israëlische gevangenis wist af te dwingen.

Als prominente gast uit het buitenland zal mijn goede vriend Abbas Hamideh, voorzitter van Al Awda, de grootste Palestijnse organisatie in de Verenigde Staten voor het Recht op Terugkeer, ook een ongetwijfeld inspirerende speech houden. Hamideh is de zoon van overlevenden van het gruwelijke bloedbad in Deir Yassin, dat een historische rol gespeeld heeft in de verdrijving van de Palestijnen door Zionistische terreurgroepen.

Ik ben grote dank verschuldigd aan Smahane Arghidi en Zakaria Hamidi, die dit evenement van de grond hebben gekregen. Ik heb er alle vertrouwen in dat het dankzij hun inspanningen een gedenkwaardige en bijzondere avond zal worden – in shaa Allah. We gaan met z’n allen ons best doen om via verschillende methoden van expressie recht te doen aan een strijd tegen een al 65 jaar voortdurend onrecht, waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Het zou me bijzonder veel genoegen doen als jullie dit met ons mee komen beleven!

Klik hier om je aan te melden voor de evenementen: NAKBA 65 en Werken onder de zon

Foto: tienkamp.arjen via photopin cc

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van