Voorpagina Algemeen, Ervaringen

Op Reis

Famile Arslan is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Ik kan mijn eerste vliegreis nog heel goed herinneren: het was de laatste week van november 1975, we vlogen vanuit Turkije naar Frankfurt in Duitsland. Mijn vader had eerder gevlogen, maar voor mij, mijn moeder en Salih was het een grote gebeurtenis. Wat ik me kan herrineren is dat ik slaperig was en dat ik iets te eten kreeg, ik verstond die mensen niet, of begreep veel niet. Een klein meisje van vier jaar, verdrietig omdat zij afscheid had genomen van haar oma.

Ik schrijf dit terwijl ik naar de andere kant van de wereld reis. Het is mijn zoveelste vliegreis naar dit deel van wereld. Ik ben gefacineerd door alles wat we kunnen: vliegen en ondertussen met je laptop op schoot even je gedachten opschrijven. Laten we wel wezen, echt veel anders kan je niet, je kan een boek lezen, je buurman/buurvrouw lastig vallen, slapen, video bekijken, luisteren naar de meest vreselijke muziek. Dat, of je gaat denken: over het leven, over het verleden en ik moet bekennen dat ik ook droom over de toekomst. En eerlijk gezegd…. het doet me goed. Denken dan…

Misschien dat ik vlieglessen ga nemen als ik terug ben….. Laat niemand het lezen, het kan toch zo slecht opgevat worden, een moslimvrouw, hoofddoekdragend, lange rok, halal etend, op reis naar Amerika en ze wil vlieglessen nemen: het is alsof je het doodvonnis zelf wil tekenen. Toch heb ik de VS niet zo ervaren. Mijn eerste reis naar VS was september 2003, twee jaar na… Ik wist niet wat mij te wachten stond en was… voorzichtig. Maar ik moet bekennen dat ik sindsdien graag terug ga naar de VS. Niet alleen heb ik vrienden die daar wonen, maar ik mag die Amerikanen wel. Het is groots, alles is groot… vooral porties eten. Mensen die mij kennen weten dat ik van goed en veel eten hou. Ga nou niet zeggen dat is te zien aan je figuur maar ja, ik hou van lekker eten.

De mensen zijn vriendelijk, de stad is overzichtelijk, je kan bijna niet verdwalen en het is betaalbaar. Het is ook een land van mogelijkheden en moeilijkheden. Als het je meezit kan je veel geld verdienen en verder komen, The American dream is geen mythe, maar waarheid. Minderheden worden sneller opgenomen en velen voelen zich Amerikaans; zodra zij hun Amerikaanse nationaliteit verkrijgen zijn zij………. Amerikaans.

Het is een land met een selectief geheugen. Een land waar de sociale voorzieningen zeer beperkt zijn. Het land van de filmsterren, van dure universiteiten, van de ruimtevaart. Verder valt het met regelmaat landen binnen onder valse voorwendselen. Mensen worden zomaar opgepakt, ontvoerd, mishandeld, gevangengezet zonder enige vorm van proces. De hele wereld wordt overtuigd van het bestaan van een El Qaida netwerk en dat deze stumperts de verantwoordelijken zijn voor de 11/9-aans;aanslagen. Iedereen op deze aarde zal Mohammed Ata en zijn club als schuldigen aanmerken, terwijl alle bewijs daarvoor is aangeleverd door de VS, niemand heeft de juistheid van die stukken/stellingen kunnen verifieren. Maar vooral zonder enige vorm rechterlijke toetsing zijn de schulldigen aangewezen. Ja, eens een jurist, altijd een jurist.  

Maar mensen kunnen veranderen, misschien dat landen ook kunnen veranderen. Zal het Obama lukken. Ondanks de economische malaise heeft hij mensen hoop gegeven. De afgelopen maanden heb ik veel over Obamania nagedacht, hoe komt het dat hij zo populair is. Dat de Amerikanen dol worden op een van hun leiders kan ik me ergens wel voorstellen, maar de hele wereld is dol op die man, ik ben daar geen uitzondering op. Ik vind zijn leven interessant, zijn visie en weet dat hij het erg moeilijk zal hebben, omdat de economie zo slecht gaat. Maar wat is het geheim van die man? Is hij echt, of is het een mediastunt. Worden we allemaal voor de gek gehouden, of is Obama echt een verlicht leider die de verandering waar kan maken?

Eerst zien en dan geloven, zeggen wij nuchtere Nederlanders. In ieder geval zal deze nuchtere Nederlander niet overtuigd zijn bij het sluiten van Guatanomo Bay, terwijl de andere geheime kampen in stand worden gehouden. De euforie heeft ook niet lang mogen duren, Guatanomo Bay wordt niet gesloten en Obama is niet meer de man die hij voor me was.

Famile Arslan, onlangs ergens boven de Atlantische Oceaan