Dit stuk is ingezonden door ‘phab’
Als kind maakte ik weleens minder plezierige dingen mee met mijn ouders. Situaties waarvan ik later zou zeggen: "Ik doe het helemaal anders dan mijn ouders". Waar ik achteraf wel een beetje om kan lachen. Net als die ene keer dat er een soeplepel stuk ging toen ik er klappen mee kreeg en ik daarna ook nog eens de schuld kreeg van het slopen ervan. Of die ene keer dat ik zei mee te doen voor spek en bonen. Waarna mijn vader mij een klap verkocht en zei: "Alleen voor bonen!".
Ja, ik heb lang volgehouden dat ik het helemaal anders zou doen. Ik nam het mijn ouders kwalijk dat ik een hele slechte opvoeding zou hebben gekregen. Maar, weet je, achteraf ben ik hen erg dankbaar voor de opvoeding en vind ik dat ze het heel goed hebben gedaan.
Naarmate je ouder wordt, ga je toch beseffen dat het helemaal niet zo makkelijk is om op te voeden. Tuurlijk kun je regels opstellen die nageleefd moeten worden. Praktische supernanny regels, zoals op tijd naar bed, op tijd eten, enzovoorts. Maar het lijkt me erg moeilijk om van een Aziatisch land naar Nederland te komen en hier je kinderen op te moeten voeden. Je leeft constant tussen twee culturen en probeert je eigen waarden te beschermen, terwijl je wel graag in Nederland wilt wonen. Echter, je kinderen krijgen meer van de Nederlandse waarden mee. Natuurlijk weet je als ouder ook niet altijd wat het beste is om te doen en kun je in paniek raken.
Ik begrijp de paniek en denk dat zelfs mensen van mijn generatie – ik ben 26 – hier nog mee zullen worstelen. Wij zullen in hetzelfde schuitje komen als onze ouders. En zo’n moment doet je toch waarderen wat je ouders voor elkaar hebben gekregen.
Ik word ouder en bedank mijn ouders
Dus op de vraag ‘zou ik het anders doen dan mijn ouders?’ antwoord ik: "Ja, want de situatie is anders. De problemen zijn anders. Daardoor zullen ook mijn oplossingen anders zijn".
Of ik het beter zou doen? Ik hoop dat ik het zo goed als zij kan doen.
Phab
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!
6 Reacties op "Ouder(s) worden"
Echt een mooi stukje:)
Ik heb ook altijd heel lang volgehouden dat ik alles anders aan ga pakken dan me ouders, maar naarmate ik ouder werd, begreep ik dat het allemaal niet zo simpel lijkt. En dat mijn ouders toch echter wel de beste oplossingen (soms) hebben gebruikt!
Phab,..Here zal men Uw naam gebruiken voor een pun en U aanspreken als ‘fabulous’ en dat vaak afgekort is als’Fab”. Ouders worden is een mooie diep onderwerp. Juist speelde zich een drama af in NZ. Jan Molenaar, 51 jaar oud, heeft 3 politie agenten neergeschoten een is dood en 2 zijn zwaargewond. Waarschijnlijk is zijn vader hier als als immigrant in de jaren 50-60 gekomen. Ik heb kinderen van die leeftijd dus de familie gevoelens begrijpen. Wat speelde zich af in het hoofd van die Jan? Hebben de kultuur verschillen een rol gespeeld?
Wees dankbaar dat als tweede geslacht
U zich goed heeft gevestigd in de Hollandse maatschappij. Mijn vraag is hoe het derde geslacht zal denken?
Zo zal vandaag een van mijn kleinkinderen ons bezoeken, zij is 21 jaar geworden en dit is altijd een grootfeest in NZ. Geen houten lepel op tafel of bruine bonen en spek maar wel andere Kiwi etens. Ik zal aan U denken als we aan tafel zitte Fabulous!
Cheers van Christchurch.
”Of die ene keer dat ik zei mee te doen voor spek en bonen. Waarna mijn vader mij een klap verkocht en zei: “Alleen voor bonen!”.”
Hahahahaaa, lachen!!
Mooi stukje, leuk geschreven. Vooral het stukje van bonen! Hahahaha.
egt een heel leuke stuk!!!!!! Ik ben nu zelf 15 en heb wel eens dagen dat ik de gevoelens krijg dat ik het anders ga doen, maar later krijg ik tog spijt van mijn gedachten. Hoort bij de hormonen;)
Wat herkenbaar! Er zijn dingen die ik anders doe dan mijn ouders (ook omdat ik niet alleen ben en je het toch samen moet doen), maar veel doe ik ook hetzelfde. Hoewel ik terugkijkend wel vind dat mijn ouders sommige dingen anders hadden moeten doen, ben ik ze toch dankbaar voor wat ze voor mij gedaan hebben. Nu ik zelf drie kinderen heb besef ik dat je soms wel anders wilt, maar dat het in de praktijk gewoon niet lukt door tijdgebrek, gebrek aan kennis, ongeduld of externe factoren waar je geen invloed op hebt.