Voorpagina Ervaringen, Gastarbeiders

Ouder(s) zijn, worden en blijven

, 25 mei 2009, 7 reacties

Miriam Rafai is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Het op deze site ingezonden stuk van Phab heeft mij geïntrigeerd. Ik ben zelf al bijna zes jaar moeder en ben redelijk onbezonnen aan het ouderschap begonnen. Ik vond verliefd worden, trouwen en kinderen krijgen nu eenmaal tot de logica van het leven behoren. Zo was ik opgevoed.

Mijn ouders vertelden ons altijd dat als wij eenmaal ouders zouden zijn, wij hen ook beter zouden begrjipen. Zij hadden het niet makkelijk gehad. Zij hadden vele offers gebracht voor hun kinderen. Mijn vader droeg op zijn 25ste al de verantwoordelijkheid voor drie kinderen. Ik stapte op die leeftijd net in het huwelijksbootje. Mijn moeder trouwde op haar zeventiende. Zij was tot die leeftijd kind van haar ouders geweest. Hoewel ze enkele jaren basale scholing had gehad, stond haar opleiding voornamelijk uit het zorgen voor anderen. Haar verantwoordelijkheidsgevoel was sterk ontwikkeld en zeker na het overlijden van haar oudere zusje had ze zich des te meer ingezet om het verlies voor haar moeder enigszins te verzachten.

Mijn ouders sprongen met hun komst naar Nederland in diepe en onbekende wateren. Hun vestiging in Nederland betekende de aanvang van een strijd op meerdere fronten. Het was een gevecht tegen de heimwee, het was een gevecht met elkaar, een gevecht met het nieuwe milieu waarin ze zich hadden gestort en, het allerergste, een gevecht met hun kinderen.

Opvoeden is een opgave, maar opvoeden in een -in alle opzichten- vreemd land is een loodzware taak. Onze ouders konden de valkuilen niet voorzien en wanneer ze dachten de valkuilen te vermijden creëerden zij juist weer nieuwe hindernissen. Wanneer ze streng wilden zijn, schoten ze door in onredelijkheid. Wanneer ze zich soepel en begripvol wilden tonen, schoten ze door in onverschilligheid. Hun reacties waren voor ons volkomen onvoorspelbaar: als we dachten dat ze mild zouden reageren, werden we verrast op een tirade en als we enorme uitbranders verwachtten, werden we met een schouderophalen naar boven gestuurd. 

Zij konden niet beter, omdat ze niet beter wisten. Wij zijn de eerste generatie die hier is opgegroeid, onderwijs heeft genoten en voorzichtig wortel heeft geschoten. Aan ons is de taak toebedeeld om onze kinderen wegwijs te maken en daarbij is een kritische houding ten opzichte van onze eigen opvoeding noodzakelijk. Een kritische houding impliceert niet dat je je ouders zou afvallen, het betekent dat je wilt leren van hun fouten. Ik hou zielsveel van mijn ouders maar dat sluit niet uit dat ik nadenk over mijn eigen opvoeding en dat ik er ook een kritisch oordeel over heb. Het verleden is er niet om slechts met de mantel der liefde bedekt te worden.

Miriam Rafai is dertig jaar, getrouwd en moeder van twee kinderen. Ze is een liefhebster van theater en film. De foto hierboven is van de Egyptische actrice die zij bewondert, Suad Husni.