Voorpagina Politiek

‘Het islamisme heeft de moslims in een post-neokoloniale wereldorde niets te bieden’

Ana mish kafir, ana mish mulhid!

Bovenstaande is een van de vele leuzen die de demonstranten op het Tahrir plein scanderen tegen de MB: “Ik ben geen ‘ongelovige’, ik ben geen atheïst!” Als diepgelovige moslims dit scanderen om hun verontwaardiging te uiten tegen een islamistische groepering dan weet je hoe laat het is: die groepering is rijp voor de vuilnisbelt van de geschiedenis.

Het islamisme heeft de moslims in een post-neokoloniale wereldorde niets te bieden. Niet in religieuze zin en ook niet in politieke zin. In religieuze zin is het Islamisme een moderne aberratie en in zekere zin een ketterij. Spiritueel biedt het de mensen niets dan leegte. En wat de praxis van alle dag betreft heeft men het ook niet nodig. Want daarvoor kan men terecht bij de klassieke geleerden of hun moderne vertegenwoordigers onder de schriftgeleerden.

Partijen en ideologieën zijn wezensvreemd aan de Islam. De Islam had geen politieke partijen en programs nodig om tot wasdom te komen. Laat staan om voort te bestaan. Daarom is het islamisme gedoemd te verdwijnen. Het is niet meer dan een intermezzo van enkele decennia in de 1400 jarige geschiedenis van de Islam.

Er zijn vier redenen waarom ik tegen de ideologisering van de Islam ben en daarmee een bloedhekel heb aan islamistische partijen zoals de MB om maar te zwijgen van de talafisten!

1. Islam is geen ideologie maar een religie. Een religie die bij de meerderheid van de mensen in de Islamitische wereld een wezenlijk deel van hun identiteit is. Men voelt zich emotioneel, cultureel en spiritueel diep verbonden met de Islam. Dat is geen kunstmatig gevoel van boven opgelegd, of een vorm van indoctrinatie maar iets organisch. Ongeacht de mate van praktiseren in het dagelijkse leven van de Islam; dit gevoel van verbondenheid wordt gedeeld door een meerderheid van de moslims. Als men in deze setting dan een Islamitische partij creëert dan creëert men een probleem, namelijk: onderscheid maken tussen moslims. Want indien een partij claimt Islamitisch te zijn en te willen regeren volgens de richtlijnen van de Islam dan impliceert dat, dat alle moslims op die partij zouden moeten stemmen! Men kan dan als moslim toch niet op een andere partij stemmen? Men zou als het ware tegen de Islam stemmen!

2. Met de politisering van de Islam verstoort men het evenwicht binnen de religie. Men geeft ongezond veel aandacht aan de dogmatische kant en men verwaarloost de spirituele kant. Een religie kan niet zonder dogma’s en regels, maar ook niet zonder spiritualiteit. Wanneer men zich concentreert op het eerste, en het tweede verwaarloost, dan ontdoet men de religie van zijn levenskracht en daarmee wordt het een leeg omhulsel. Ergo: iets mechanisch zonder leven erin. Wanneer men zich alleen op het spirituele concentreert verdrinkt men in een oceaan van relativisme en blijft er niet meer over van de religie.

De Islamistische partijen hebben het spirituele overboord gegooid omdat het politiek bedrijf nu eenmaal een politiek program verreist. Ze concentreren zich op de geboden en verboden en hoe die geïmplementeerd te krijgen in de samenleving: om zo een zuivere Islamitische samenleving te creëren. De Islam is echter geen politiek program. Het is een religie die het leven van haar aanhangers doordrenkt, maar de mate van doordrenking wordt door het individu bepaald wanneer men dat van bovenaf gaat opleggen. Dan krijgt men treurnis, kijk maar naar: Iran, Saoedie Arabië en Afghanistan.

3. Wie de politiek ingaat moet soms vuile handen maken, pragmatisch handelen, beloften verbreken, met onfrisse lui samenwerken en soms zelfs tegen de eigen waarden en normen handelen. Ook islamistische partijen die de politiek in gaan treft dat lot. Sterker nog bij hen zal het vuile handen maken van meet af aan beginnen omdat ze met zulke hoogdravende waarden en normen de politiek ingaan. En eenieder weet dat hoogdravende waarden en normen heel snel het onderspit zullen delven in de stroperige werkelijkheid van het politieke spel. Cynisme en ordinaire machtspolitiek gaan dan al heel snel de boventoon voeren en die hoogdravende waarden en normen zullen dan als heel snel niets meer zijn dan partijleuzen tijdens verkiezingen.

4. Daarnaast is het implementeren van een Islamistische ideologie een breuk met 1400 jaar geschiedenis en traditie. Het gedoogbeleid is een Islamitische uitvinding (Van elke beschaving trouwens). Men heeft eeuwenlang geen probleem gehad met een bepaalde mate van niet-islamitisch doen en laten in de samenleving, variërend van het gedogen van alcohol, prostitutie, drugs, tot gedogen van vrijdenkers en ketterse denkbeelden. Volgens het program van de Islamistische partijen kan men dit soortzaken niet gedogen. Men moet dit uit de samenleving bannen en totaal verbieden. Dit zal leiden tot een samenleving die door en door hypocriet is. Wederom, kijk maar naar Iran en Saoedie Arabie.

Daarnaast heb ik nog een zeer groot praktisch bezwaar tegen Islamistische partijen: men heeft geen visie over hoe de gigantische problemen die de Islamitische wereld parten spelen op te lossen. Met meer religieuze geboden en verboden alleen lost men zaken zoals werkeloosheid, bevolkingsgroei, milieuproblematiek, goed onderwijs etc niet op. En dat is wat mensen nu juist nodig hebben in de Islamitische wereld, want de weg naar de moskee kunnen ze zelf wel vinden. Daar hebben ze de islamisten niet voor nodig!

Kortom, een Islamistische overheid is gedoemd te mislukken om de doodeenvoudige reden dat de meerderheid van de moslims geen theocratie wilt. Het aantal moslims dat zich keurig aan de regels houdt is een minderheid. Dat heeft niets met secularisatie te maken, dat is altijd zo geweest. Doordat Islamistische partijen dit over het hoofd zien en zich laten verblinden door een zelf gecreëerde ideologie (partijen en ideologieën zijn wezensvreemd aan de Islam) creëert men de illusie dat zodra men aan de macht is alle moslims hen zullen volgen en men zo een Islamitische staat kan creëren. Dat is utopisch denken en de geschiedenis is vol voorbeelden van utopieën die zijn mislukt of nog erger: zij die zich hebben gemanifesteerd als dystopieën, met alle goede bedoelingen ten spijt.

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van