Voorpagina Geschiedenis

De voorlijke Islam

Wie afgelopen week de Elsevier heeft gelezen, weet welke richting ik op wil gaan. Ik wil allereerst de auteur van het artikel, Simon Rozendaal, complimenteren voor zijn zéér objectieve kijk op deze kwestie. Netals Karen Armstrong heeft deze jongeman zich niet laten beïnvloeden door de ‘geruchtelijke sferen’ maar het initiatief genomen om zichzelf te verrijken met autodidactische studie en onderzoek. Hard brullen kan iedereen, maar zaken goed onderbouwen daar schiet men vaak tekort in.

In het artikel wordt gerefereerd naar de periode dat de Islam een wereldmacht was. Ook wel de Islamitische Renaissance genoemd. Tussen de achtste en vijftiende eeuw kroop Europa door de diepe, duistere Middeleeuwen en was de islamitische wereld een stralend voorbeeld voor de rest van de mensheid. Het ziekenhuis is een moslimuitvinding, robots die een glaasje schenken is te danken aan een Islamiet. Commentaren op filosofische stukken van Aristoteles en andere filosofen behoorden tot de vakgebieden van gerenommeerde grootheden als Ibn Rushd (Averroës). Kortom een (kleine) hoofdbuiging naar Mekka is wel op zijn plaats denk ik.

In tegenstelling tot Frankrijk, besteden overige Europese landen weinig tot geen aandacht in hun historische boekwerken en archeologische documentaties. In een continent waar de moslimpopulatie bij de dag aanzienlijk stijgt, zijn initiatieven van Institut Du Monde Arabe (Parijs) een toonaangevend voorbeeld voor overige europese steden. Immers, kennis over en van elkaar is bevorderlijk voor een goede onderlinge verstandhouding en een betere relatie.