Voorpagina Gastarbeiders

De Marokkaanse griep

Miriam Rafai is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

De Nederlandse samenleving lijkt in de ban van de Marokkaanse griep. Alle problemen worden op het conto geschreven van die ene minderheidsgroep. Er is groeiende behoefte aan een ontnuchterend medicijn.

Mijn zoontje van vijf kwam gisteren thuis en ging direct zijn handen wassen. Ik vroeg of hij in het zand had gespeeld. Hij zei: "nee, ik moet mijn handen wassen, want anders krijg ik de Marokkaanse griep". Ik moest hartelijk lachen om te horen dat wat in andere landen doorgaat voor de Mexicaanse griep hier verworden is tot de Marokkaanse griep. Daar zal de PVV wel wat mee kunnen. Die ziet de zuiderburen sowieso als bron van alle kwaad… dan kan een ziekte er ook nog wel bij.

Toen mijn man ’s avonds laat thuiskwam, vertelde hij me over het verhaal dat hij van zijn collega had gehoord. Het had veel indruk op hem gemaakt. Zijn vrouw zat samen met een moeder en hun beider kinderen in de auto. De kinderen, twee jongens van acht jaar, zaten op de achterbank te praten. De dames spraken wat met elkaar, maar toen ze op straat een politieagent druk zagen praten met een tiener, viel iedereen even stil. De kinderen hadden dit natuurlijk ook opgemerkt en de zoon van de bijrijdster zei triomfantelijk: "Dat is een Marokkaan… kijk eens! Ja, dat is wat ze doen met jullie soort mensen". Toen het even stil bleef, keek de vrouw opzij naar haar passagier… en barstte toen uit in een verontwaardigd "zeg je daar niks van?" "Heb je gehoord wat je zoon zojuist zei?" "Dat kan toch niet!"

Ik weet niet hoe het afliep, misschien zette ze de moeder en haar zoon, die ze verzuimde te corrigeren, uit de auto. Misschien is de rit in een ijzige stilte afgemaakt met de kennis dat het de laatste keer zou zijn dat zij dit stel mee zou nemen. Ik weet het niet. Ik weet ook niet hoe haar eigen zoon erop reageerde. Ik weet alleen dat ik deze dag ook in de krant las dat er miljoenen moslims Europa uitgezet moeten worden ‘als ze problemen veroorzaken’.

Ik maak me zorgen om de generatie van mijn kinderen. Zij groeien op in deze giftige tijden. Een tijd waarin we willen benadrukken dat in dit land alles gezegd moet kunnen worden. Geen woord over de effecten die deze doorgeschoten vormdiscussie heeft op de samenleving. We beledigen er maar op los, en zijn vreselijk verontwaardigd dat er bedreigingen worden geuit. Wilders heeft niets te verliezen, hij kan schreeuwen wat hij wil vanuit zijn bunker. Alleen vanuit een bunker is het zo moeilijk nog iets van realiteitszin te bewaren.


Miriam Rafai is dertig jaar, getrouwd en moeder van twee kinderen. Ze is een liefhebster van theater en film. De foto hierboven is van de Egyptische actrice die zij bewondert, Suad Husni.