Barnyard

Barnyard is op zondagmiddag een tweewekelijkse ritueel geworden. Samen met mijn nichtjes en broertjes kijken we hoe verschillende dieren een boerderij op stelten zetten. Vooral het varkentje doet zo nu en dan hilarische uitspraken over linkse media enzo. Maar net wanneer het spannend dreigt te worden, wordt er overgeschakeld naar de reclame. Tsjah, hoort er nou eenmaal bij. Doe je niks tegen. Bovendien een mooie gelegenheid om te observeren voor welke reclames de kinderen gevoelig zijn.

Kijk, in mijn tijd kon het geen kwaad. Ik kreeg toch niks. Tenminste niets om mee te pronken, want hoe maak je een kind jaloers met nieuw tapijt? Of met nieuwe gordijnen? Niet dus. Vooral niet als je weet dat hij net de allernieuwste op-afstand-bestuurbare-auto heeft gekregen (en ook nieuw tapijt). Kan me herinneren dat vooral sinterklaas en kerst verschrikkelijke tijden waren. Niet vanwege die georganiseerde, schijnheilige gezelligheid, of het ontbreken van de kerstboom, maar eerder vanwege het feit dat je hele dagen door aan het windowshoppen was, op tv dan.

Maar goed, ik zapte dus verder met de gedachte dat de kinderen van tegenwoordig wel van alles krijgen. Dus kon niet te lang blijven hangen en het risico riskeren dat ik door het manipulerende geslijm van kinderen mijn bodemloze portemonnee moet trekken. Begrijp me niet verkeerd, ben gek op kinderen en echt niet gierig. Maar ik erken tegelijkertijd ook de evilness in het kind. Vooral als het zijn zin niet krijgt. Verschrikkelijk. Dus ik weer zappen en klaar voor de scenario’s die zich kunnen voordoen. Beland ik uiteindelijk bij SBS waar twee dames op een TellSell-achtige wijze ‘iets’ aan het bespreken zijn. Op het eerste gezicht veilig. Eindelijk een commercial die de kinderen toch niks doet, dus ik zet het volume iets harder en hoor de volgende slogan: Geen frustraties meer als u naar de spiegel kijkt, maar het lichaam hebben waar u altijd van heeft gedroomd..

Hmm, waar zou het nu weer over gaan. Wellicht over de Ab King Pro, Total Abs of de Ab Circle Pro? Misschien over de rimpel-verwijderaar Mythologie? Of toch over de Slimming Body Suit? Nope, geen van allen. De jongedame in kwestie schijnt op gesprek te zijn om haar borsten te laten vergroten. Haar wordt uitgelegd dat ze met een anderhalf uur durende ingreep (en eventuele overnachting) een grotere voorgevel kan krijgen. Het enige wat je hoeft te doen is binnen een half uur bellen en je krijgt nog eens 460 euro korting! En deze aanbieding geldt bovendien alleen in de maanden juni en juli. Er is dus geen tijd om erover na te denken! Alsof het de normaalste zaak van de wereld is!

Wow, dat moest ik dus even verwerken. Om 14:15 op klaarlichte dag worden kinderen dus niet alleen meer met speelgoedreclames verleid, maar ook met cosmetische ingrepen. De drempel is aanzienlijk verlaagd omdat het betaalbaar wordt, in het Nederlands op klaarlichte dag wordt gepresenteerd én je er niet vroeg genoeg mee kunt beginnen. Het liefst vandaag nog. Blijkbaar is het dus hartstikke geaccepteerd om zo met bestaande en toekomstige onzekerheden om te gaan. In plaats van te werken aan het zelfbeeld en kinderen te laten beseffen dat we van elkaar verschillen, wordt er met dit soort commercials juist gehamerd op het wegwerken van die verschillen. Cosmetisch, nep. Misschien is het inderdaad dé tijd. Maar dan moeten we ook accepteren dat er binnen enkele jaren geen Playmobil, Barbies of Lego meer op het verlanglijstje zullen staan. Eerder een borstvergroting of neuscorrectie. Lijkt mij geen fijne tijd.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Abdelkarim El-Fassi

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim