Voorpagina Politiek

Arabische kerken tegen christelijk zionisme

"I don’t reject your Christ, I love your Christ. It’s just that so many of you Christians are so unlike your Christ." – Mahatma Gandhi

"Christelijk zionisme is een ketterij; de evangelische gelovigen die het huldigen, zijn niet welkom in Israël." "Tegen de Palestijnen en de Arabische wereld zeggen wij, verwar christelijke zionisten niet met het ware christendom welke aan de zijde van de onderdrukten en zwakkeren staat, tegenover de onderdrukker" – Munib Younan, Evangelische Lutherse bisschop van Jordanië en het Heilige Land.

Al langere tijd verbaas ik me over het (voort-)bestaan van christelijk zionisme. Christelijk zionisme is volgens mij net zoiets kroms als islamitisch terrorisme, een contradictio in terminis.

Aan de ene kant verkondigen christelijke zionisten dat God van iedereen houdt en aan de zijde van de onderdrukten staat. Aan de andere kant verdedigen ze een onderdrukkende ideologie die het ene volk boven het andere stelt. Ze geloven dat God een stuk land aan het ‘uitverkoren volk’ heeft beloofd, dat in een eerder stadium door God aan een ander (inferieur?) volk was gegeven. Om ze het vervolgens zelf uit te laten vechten. Het frappante is dat het ‘uitverkoren volk’ niet eens het eigen volk is in deze ‘christelijke’ ideologie. Het ‘uitverkoren volk’ is niet christelijk en mag volgens de kromme logica van het christelijk zionisme zelfs land annexeren als dat ten koste gaat van de eigen christelijke broeders en zusters.

Arabische kerken tegen christelijk zionisme

In een vraaggesprek met de website Islamonline.net gaat de Arabische Bisschop Younan in op een document dat hij en andere kerkleiders in het Midden-Oosten hebben getekend: de Jerusalem Declaration on Christian Zionism. Ook de Latijnse Patriarch van Jeruzalem, Michel Sabbah, tekende. In dit document verklaren ze dat het christelijk zionisme een pseudo-religieuze beweging is. Het Christelijk zionisme leunt op een doctrine die populair is gemaakt door de Amerikaan Cyrus Scofield. De stichting van de staat Israël in 1948 zou de vervulling van een bijbelse belofte zijn. Jezus kan pas weerkeren naar de aarde als Jeruzalem joods is en islamitische heiligdommen zijn vernietigd. En heel Israël moet zich tot het christendom bekeren, zodat Gods koninkrijk aan kan breken. Volgens de Arabische geestelijken is dit ketterij: "een verkeerde uitleg die de bijbelse boodschap van liefde, gerechtigheid en verzoening corrumpeert.” Christelijke zionisten hopen dat alle joden eens christen worden in het beloofde land. Het recht op het beloofde land gaat boven het recht op land van anderen, inclusief Arabische christenen. Ik vraag me af. Weten ze echt niet van het bestaan van Palestijnse christenen? Of zien ze de Arabische christenen niet als echte christenen, zoals de kruisvaarders in het verleden geen verschil maakten tussen oosterse christenen en de andere ‘heidenen’ (joden en moslims)?

Amerikaans christelijk zionisme

De ondertekenaars verzetten zich tegen de steun die evangelicals en andere conservatieve christelijke zionisten aan de rechtse politiek van Israël geven. Die leidt alleen maar tot meer geweld, menen de kerkleiders. Het verzet is vooral gericht tegen christenen uit de Verenigde Staten. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat evangelische christenen de meest fanatieke aanhangers van Israëls nederzettingenbeleid zijn; onvoorwaardelijke steun aan Israël wordt door hen opgevat als een religieuze plicht.

Christelijk zionisme in de polder

In Nederland leeft het christelijk zionisme helaas ook. Niet alleen in kringen van ‘Christenen voor Israël’ en andere, vooral protestantse conservatieve, groeperingen. Maar ook de gevestigde christelijke politieke partijen CDA, CU en SGP doen eraan mee. Christelijke politiek blijkt ideologisch gelieerd te zijn aan het zionisme. Israel wordt constant blind gesteund. Terwijl het CDA de zionistische opvattingen op een politiek correcte manier verdedigt door de religieuze motieven handig te camoufleren (zoals ze met meer christelijke standpunten doen, zoals de verdediging van de zondagsrust), winden de andere 2 christelijke partijen er geen doekjes om. Dit staat in de betreffende partijprogramma’s van de Christen Unie en de Staatkundig Gereformeerde Partij:
Christen Unie:

"Israël neemt in het Midden-Oosten een bijzondere positie in. Het is één van de weinige democratieën in de regio en vormt het nationaal tehuis voor Joden wereldwijd. Joden die elders vervolgd worden, kunnen altijd terecht in Israël. Deze staat verdient vanwege historische en morele argumenten politieke steun, met inachtneming van internationale rechtsbeginselen. Op bijbelse gronden weet een christen zich met het Joodse volk verbonden (zie bijvoorbeeld Romeinen 9 t/m 11)."

SGP: "Voor de SGP is solidariteit met het Joodse volk niet op te geven. In het verlengde daarvan, zetten we ons in voor een veilig bestaan van de staat Israël op het grondgebied dat het volk door God is toegewezen. Die solidariteit hebben we tot uitdrukking gebracht in artikel 29b van ons Program van Beginselen: "Gods hand leidt het wereldgebeuren, en daarmee ook het ontstaan, voortbestaan en verdwijnen van volken. Israël, als volk van het oude verbond, neemt daarbij een bijzondere plaats in: de Joden zijn de ‘beminden om der vaderen wil’, die door de HEERE hun land toebedeeld kregen, zoals beschreven is in het Oude Testament. De meest wezenlijke belofte van het genadeverbond is, dat Christus de Enige Naam tot zaligheid is voor Jood en heiden. Daarom is er een diepe verbondenheid met het volk Israël, waaruit de Christus is voortgekomen."

Geschiedenis van christelijk zionisme

Het ontstaan van het christelijk zionisme heeft alles te maken met de schuldgevoelens die westerse christenen hadden na de Holocaust. Terwijl het christendom in het Westen eeuwenlang consequent een anti-semitische theologie uitdroeg (zowel de kerkvaders als de katholieke kerk als de protestantse hervormers Luther en Calvijn staan bekend om hun anti-semitiische meningen en bijbelse interpretaties), sloeg deze stemming na de Holocaust radicaal om. De westerse christelijke theologische doctrines over joden sloegen van het ene naar het andere extreme. Christelijk anti-semitisme werd vervangen door christelijk zionisme. De joden veranderden van een ‘inferieur verraders en moordenaars volk’ dat gestraft en onderdrukt mocht worden in een ‘superieur uitverkoren volk’ dat plots in Godsnaam rechten en land over andermans rug mocht claimen. Het waren echter niet de Holocaust veroorzakers – de Duitsers – die als boetedoening een stuk land moesten prijs geven aan het ‘uitverkoren volk’, maar de arme Palestijnen die niets met de Holocaust te maken hadden! Waarom moeten juist zij boeten? Omdat ze toevallig in een land woonden dat volgens de zionisten door God aan ‘het uitverkoren volk’ beloofd was…

Toekomst (schrik-)beeld van christelijk zionisme

Sommige christelijke zionisten geloven dat alle joden christen zullen worden, voordat de Messias (Christus) komt. Volgens andere christelijke zionisten zullen de mensen die zich niet bekeren op Armegeddon door de terugkerende Messias bestreden worden volgens het boek openbaringen (Nieuwe Testament). Volgens een bijbelse zionistische lezing van dit boek zullen op die dag slechts 144.000 joden gered worden die zich hebben bekeerd. De rest van de joden en andere niet-christelijke volkeren zullen door de Messias afgeslacht worden in de "moeder van alle Holocausten".

Christelijke zionisten niet welkom

Reizen naar het Heilig Land is belangrijk voor veel christelijke zionisten, maar voor hen hebben Younan en de andere Arabische kerkgeestelijken een duidelijke boodschap: blijf weg uit Israël. "Jullie zijn hier niet welkom, jullie met je vergiftigde ideologie en je geld dat mensen misleidt."

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel