Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk, Media

Hoe het Algemeen Dagblad meelift op de Marokkanen-hype

Zoals WBH-schrijver Rachid Eznaden het mooi verwoordde toen hij drie artikelen over geweld rondom de Haarrijnseplas las: “De Haarrijnseplas lijkt mij voor de neutrale mens, de onbevooroordeelde persoon, de niet-racist en de goed opgevoede mens geen fijne plek.” Een understatement.

Twee incidenten, twee benaderingen
Drie artikelen verschenen er in één week op de website van AD.nl, over twee gewelddadige incidenten bij dezelfde plek in Vleuten. De meest in het oog springende was natuurlijk die over de door MAROKKANEN mishandelde meisjes, of zoals een ‘groot denker’ dat eerder verwoordde: ‘rifapen, onderontwikkelde agressieve primaten’. Het artikel kreeg de aandacht van de Grote Blonde Leider, die zijn wereldbeeld bevestigd zag worden en meteen een tweet de ether in slingerde: “Er is maar 1 taal die ’t Marokkaans straattuig aanspreekt: oppakken, vastzetten en uitzetten. Ouders mogen gratis mee.

Printscreen van het artikel op AD.nl

Maar er is meer. Op 5 augustus, drie dagen na het incident met de meisjes (waarvan het helemaal niet vaststaat dat de verdachten Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond waren, maar dat even terzijde: guilty by association), moest de politie hard ingrijpen. ‘Knokken bij waterplas, broeinest voor tuig’, kopte het AD. Nergens werd de etniciteit vermeld, en ook een uitgebleven reactie van de Grote Blonde Leider was blijkbaar niet het melden waard.

Eén blik op de foto van de in de boeien geslagen verdachte verklaart de discrepantie meteen. Het ging in dit geval om (in ieder geval één en waarschijnlijk meer) autochtonen. Tenzij het een bekeerde Marokkaan betreft, maar aan de kleur van zijn onderbroek te zien lijkt me dat sterk (knipoog).

Printscreen van het artikel op AD.nl

Oververtegenwoordiging
Ja, je zou kunnen zeggen dat Nederlandse staatsburgers met een Marokkaanse achtergrond oververtegenwoordigd zijn in bepaalde vormen van criminaliteit (dat erken ik, net zoals ik erken dat autochtonen oververtegenwoordigd zijn in de bankenmalaise) en er dus een causaal verband bestaat tussen die twee categorieën. Maar dat laatste is redelijk achterhaald, tenzij je een quasi-wetenschappelijke rassenleer aanhangt of andere vormen van biologisch determinisme.

Scoren
Nieuws over Marokkanen scoort. Zodra de etniciteit van een Marokkaan vermeld kan worden, wordt dat gedaan. Niet omdat het journalistiek relevant is, maar omdat het commercieel gezien verstandig is. Het nieuws draait niet om de mishandeling, maar om jongens waarvan de ouders in Marokko geboren zijn. De journalist vraagt zich niet af of de verdachten in een achterstandswijk wonen, een slechte opvoeding hebben gehad, naar gewelddadige films kijken, mentale problemen hebben, maar noteert wél waar hun ouders vandaan lijken te komen. En niet eens tussen aanhalingstekens, nee, dat hoeft tegenwoordig niet meer, het wordt gepresenteerd als feit.

Het andere artikel ging ‘slechts’ over zinloos geweld, zoals het in Nederland vrijwel elke dag raak is rondom recreatieve plekken.

Cijfers
Dat het commercieel gezien verstandig is om de etniciteit van Marokkanen te benoemen, en zelfs te benadrukken in de kop, blijkt ook wel uit de cijfers. Het incident mét Marokkanen scoort 3400 likes en 171 reacties. Er reageren zelfs Kamerleden op. Het incident waarbij een ietwat corpulente autochtoon betrokken is: 171 likes en 87 reacties. Oohja, mocht je tijd over hebben: vergelijk de reacties van de AD-huisantropologen op xenofobisch niveau.

Dan snap je meteen waarom Marokkanen bij het geringste te reduceren tot hun etniciteit nog steeds loont. Het publiek smult ervan en de journalistiek bedient de lezer – onder het mom van benoemen – op zijn wenken.

Tijd voor een discussie over het gelijkheidsbeginsel.

Foto: FaceMePLS via photopin cc

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim