Voorpagina Ervaringen

Het hersenafvoerputje

Een tijdje geleden had motivaction weer zo’n prutserige enquete onder moslims gehouden. Ik deed er aan mee, oelewapper als ik ben. Oeps: ‘was’ bedoel ik natuurlijk. De strekking van de enquete was om uit te vogelen hoe de islamitische gemeenschap te Nederland zich in hun vel voelt zitten met bepaalde politici die er eer in vinden om hun abjektste gedachten vorm te geven als democratisch gedachtegoed. Drie keer raden wat de uitkomst was… nee, niet dat. Nee, dat ook niet. Ja, precies: vele moslims vinden het niet meer zo leuk hier, nu er iemand aan de macht dreigt te komen die niet aardig is. Daarbij gaf een aantal moslims aan wel uit Nederland te willen vertrekken.

Nu zei Abdelkarim van de crew in een mooie brief aan zijn pa dat hij wel zou blijven. Ik weet nog niet wat ik zou doen eerlijk gezegd. Nederland is mijn land…

Ik heb ooit in Schotland gewoond – mooi land, lieve mensen (voor 23.00 hrs althans) maar of ik daar nu nog zou willen wonen, ik weet het niet. Me meissie wil graag naar Maleisië – maar ik zou wel graag vertrekken op de beste van voorwaarden: liever van iets goeds naar iets beters, dan met een slecht gevoel vertrekken – dat frustreert alleen maar.

Toch hangt er wat in de lucht.

Vorige week mailde aggie Mark me, met het verzoek contact op te nemen met Abdessamad uit Almere, om een etappe op te zetten van de Tour du Mosque van het Landelijk Platform Nieuwe Moslims. Uit de mailcorrespondentie bleek echter dat de beste broeder al is vertrokken – hij is met hijra gegaan. Ik ben zeer blij voor deze broeder dat hij naar een land is geëmigreerd waar hij zijn Islam maximaal kan beoefenen (inshaAllah), maar tegelijkertijd ben ik teleurgesteld. Abdessamad is een hoogopgeleide, goedgebekte gozer die ontzettend veel voor de Nederlandse gemeenschap in het algemeen, en voor de Islamitische gemeenschap in het bijzonder, kan betekenen – en al heeft betekend. Dit is een grote aderlating.

Ik vervolgde mijn mailverkeer en besloot nog wat polderbroeders te mailen over wat aankomende activiteiten her en der in het land – ik stuurde een mailtje naar broeders Pieter, Willem en Bart. Vrijwel direkt kreeg ik mail terug van Bart dat hij op korte termijn naar Indonesië hoopt te vertrekken om daar te gaan wonen met zijn zwangere vrouw.

Zijn opties waren namelijk beperkt: hij, als hoogopgeleide Hollander, had op de universiteit een buitenlandse studente ontmoet. Ze besloten te trouwen. Na veel gehakketak en gehannes, bleek het pertinent onmogelijk voor zijn hoogopgeleide vrouw (zij was inmiddels afgestudeerd) om hierheen te migreren. Hij had een mooie baan op een tijdelijk contract. Tenzij hij in crisistijden aan een topbaan kwam, waarbij hij een contract voor onbepaalde tijd zou krijgen, zou ze niet kunnen komen. Mogelijk anders wel via België, maar in alle eerlijkheid: wie wil er nou jaren administratief in België wonen. Dat zet ook geen zoden aan de dijk in de opbouw van een leven.

Dus dat. Aggie Bart gaat loesoe. Uiteraard wens ik hem het beste en hoop ik dat Allah swt hem op zijn reis voor proviand Taqwa zal meegeven, hem vergiffenis schenkt, alsook de toegang tot het goede vergemakkelijkt waar hij zich ook mag bevinden.

Maar let wel: ik baal hiervan. De politiek van de haat lijkt het te gaan winnen, maar die overwinning zal slechts tijdelijk zijn, tenzij we met zijn allen echt koppig en stupide blijven: we hebben op relatief korte termijn simpelweg hoogopgeleide mensen nodig om dit land draaiende te houden. Ik hoop dat Bart en Abdessamad dan ook tegen die tijd zullen terugkomen, met zich meenemend een grote hoeveelheid hoogopgeleide mensen die van dit land een betere plek zullen maken – en dat sommige andere mensen dan zelf alvast het hazenpad kiezen, richting Hongarije of de USA of zo. Dat zou fijn zijn. Of dat ze blijven en zich eindelijk eens gaan inzetten voor de hele maatschappij.

Uiteraard ben ik voorbarig om op twee lokale incidenten een weemoedig stukje te schrijven, maar het is in ieder geval tijd om deze mentale en fysieke ‘braindrain’ te stoppen. Haal je hersenen uit het afvoerputje alsjeblieft, en ga op zoek naar betere tijden inshaAllah.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van