“Ze zijn tegen ons… mijn kind gaat naar Turkije”: Hoe het dus niet moet

Voor sommigen is de duivel gereincarneerd in de Twee-eenheid Pauw & Witteman. Maar als ik dit zie, vraag ik mij af: Waarom wordt een school die bedreigd (eufemisme alert!) wordt met sluiting, gerepresenteerd door incapabele mensen? Waarom gaan er mensen aan tafel bij Pauw en Witteman die niet goed Nederlands spreken? Heeft zo’n school uberhaupt een woordvoerder? Waarom snapt de schoolleiding niet dat zij ook zwakke kanten hebben en dat imago er zeker een van is?

Waarom zijn moslimorganisaties vaak vertegenwoordigd door de harde en oprechte werkers die ooit aan een project begonnen, maar inmiddels niet meer de juiste man/vrouw op de juiste plek zijn? En als er sprake is van een  mediastilte, kleine tip: Dit is niet het juiste moment voor een mediastilte. Ondertussen horen we aan tafel geen weerligging van een kritisch rapport, maar vooral ‘ze zijn tegen ons omdat we moslim zijn’, ‘mijn kind gaat naar turkije’, ‘vele moslims rennen achter de dealers aan’. Mooi staaltje optreden. Ik heb met een aantal docenten van Ibn Ghaldoun gesproken: bevlogen, spontaan en goed gebekt. Maar die zaten hier niet… spijtig…

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Umar Mirza

Lees andere stukken van Umar