Voorpagina Algemeen

Wij moeten staan voor het recht op Islamitisch onderwijs, niet blind achter Ibn Ghaldoun

Het vreselijke falen van Ibn Ghaldoun maakt vele slachtoffers. Bovendien is het enorm schadelijk gebleken voor de positie en aanzien van confessioneel onderwijs. Dit is heel kwalijk. In gesprek met leerlingen en ouders zag ik een scala van emoties. Overheersend waren het ongeloof en de onzekerheid. Gaat ons school echt sluiten?! Is het straks gewoon voorbij?! En wat moet er nu met mij gebeuren?! Ik wil echt niet blijven zitten dit jaar!

Wat vanuit de leerlingen heel sterk naar voren kwam was dat zij het liefst zoveel mogelijk bij elkaar blijven. Dit was veruit hun belangrijkste zorg. Begrijpelijk niemand verliest graag zijn vrienden en vriendinnen. Bovendien is er zoveel onzekerheid in deze situatie dat ze ook behoefte hebben aan een klein beetje zekerheid, continuïteit en dus aan elkaar.

Bij de ouders proefde ik vooral een sterke betrokkenheid en loyaliteit richting de school. De betrokkenheid is bewonderenswaardig te noemen en zeker een houding die ik graag bij ouders zie. Echter, je kunt ook op een verkeerde manier betrokken zijn. En dat zag ik ook. Naar mijn mening ben je op een verkeerde manier betrokken wanneer je als ouder jezelf verliest in blinde loyaliteit. Het falen van Ibn Ghaldoun mag je niet afschuiven op alles en iedereen buiten de school. Hoofd verantwoordelijk is de organisatie zelf! En als je al die jaren blind loyaal bent geweest, dan ben je ook medeverantwoordelijk. Duidelijke taal. Niemand is ooit beter geworden van blinde loyaliteit. Kritische loyaliteit is een voorwaarde van groei. Kritiek leveren staat niet gelijk aan verraad. Iedere school zou ouders moeten wensen die vanuit de juiste intentie en betrokkenheid kritiek leveren en kwalitatief goed onderwijs eisen. Dit zijn geen lastige en zeurende ouders. Maar betrokken top adviseurs die je als school serieus moet nemen en een luisterende oor moet bieden.

Wat mij ook opviel is dat het de ouders in de kern eigenlijk niet gaat om Ibn Ghaldoun as such maar om het recht op onderwijs op basis van eigen gezindte.

Daarom mijn pleidooi richting de wethouder:

1- Het belang van de leerlingen, hun recht op kwalitatief goed onderwijs en hun wensen moeten voorop staan: indien mogelijk en waar wenselijk geef de voorkeur aan een oplossingsrichting waar de leerlingen zoveel mogelijk als klasgenoten hun schoolloopbaan kunnen hervatten.

2- Er is een evidente behoefte bij een substantieel deel van zowel ouders als leerlingen om gebruik te maken van hun grondwettelijke recht op vrijheid van onderwijs. Dit moet uiteraard kwalitatief goed onderwijs zijn. Aan deze behoefte moet tegemoet gekomen worden. Ik pleit expliciet niet voor een doorstart maar voor een nieuw begin. Daar horen wat mij betreft ook nieuwe mensen bij.

Het gaat niet om Ibn Ghaldoun en haar personeel. Het gaat om de kwaliteit, continuïteit en mogelijkheid op het kiezen voor Islamitisch onderwijs. Dat recht, daar moeten wij voor staan.

Nourdin El Ouali is politiek leider van NIDA, een op de Islam geïnspireerde Rotterdamse partij.

Lees andere stukken van Nourdin