In drukke treinen vertonen mensen over het algemeen bijzonder vreemd gedrag. Zo zijn ze vaak niet bereid om op het deurknopje te drukken, houden ze met spullen en een chagrijnig gezicht stoelen bezet, geven ze medepassagiers niet snel de mogelijkheid normaal uit te stappen en doen ze vaak of ze een hartstikke zwaar ***leven hebben. De trein is werkelijk een walhalla voor sociale beesten die even genoeg hebben van de ‘keurige-burger-modus’. Snap het wel hoor, ik kan er ook wat van. Zo zat ik laatst in de stiltecoupé en deed ik alsof ik aan het bellen was, puur om die ene irritante gast te irriteren. Kansloos, weet het. Maar het kan nog gekker. Sluit je ogen en verplaats je in mijn allstars. Ik zit in de trein, onderweg naar college. Ter hoogte van Den Haag maakt de trein een stop en het wordt iets drukker. Zo druk, dat er iemand naast me komt zitten. Op het eerste gezicht een normale blanke lichtelijk, verstrooide, contactgestoorde vent. Maar ach; verschil moet er zijn. Ik reset mijn ‘vooroordeel-modus’ even en besluit de de rakker een kans te geven.
Naarmate de trein begin te rijden begint ook de ‘don’t-judge-a-book-by-it’s-cover-modus’ scheurtjes te vertonen. Vervolgens vertelt mijn (niet altijd even betrouwbaar) berberinstinct me dat deze man waarschijnlijk raar is. Waarom ik bleef zitten? Raar is in Den Haag en omstreken niet echt raar, want heel veel mensen zijn daar raar. Op het moment dat heel erg veel mensen raar gedrag vertonen verliest het begrip ‘raar’ zijn waarde?
Meneer begint na vijf minuten hyperactief om zich heen te kijken en ik zie in de ooghoeken dat hij me sporadisch aanstaart. Op het moment dat ik mijn gezicht zijn kant op wil draaien – om hem non-verbaal op de hoogte te brengen van het feit dat ik op de hoogte ben van zijn gestaar – maakt hij met zijn rechterwijsvinger een acrobatische beweging, naar achteren. Zit er iets in zijn achterzak? Waar-gaat-die-vinger-heen? Toch niet waar ik denk… En ja hoor. De ‘verdwenen’ wijsvinger is in mijn gezichtsveld teruggekeerd en gaat direct naar… de neus. De schrik slaat me om het hart. Ik sta op en ga zo ver mogelijk van meneer Anusgeur-Fetisj vandaan staan. Wat moet ik doen? De dialoog aangaan met een vent die ervan houdt om zijn vinger in zijn reet te stoppen? Nee dank u. Toch maar afstand houden. Vanaf die plek probeer ik etnografisch te achterhalen : het hoe & waarom. Die vragen worden niet beantwoord, maar kan je vertellen dat hij zijn truc nog zeven keer herhaalt. Walgelijk (en knap) natuurlijk, maar hij geniet er toch echt van. Geen reden tot consternatie, want sommige dingen overkomen me gewoon. Ik sta er daarom niet té lang bij stil, maar heb wel even de behoefte om deze licht traumatische ervaring met iemand te delen. Met u dus. Sorry, kan me smakelijkere verhalen voorstellen. Overigens was het heel erg jammer dat het bij mij moest gebeuren, maar het was gewoon druk, in de trein.
Abdelkarim El-Fassi
Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"Lees andere stukken van Abdelkarim
19 Reacties op "Het was gewoon druk"
BRRRRRRRR ik zit elke dag in de trein (Utrecht-Amsterdam) en ben ook wel wat gewend en kan soms erg lachen om het (territorium)gedrag van reizigers (maak me er zelf ook wel eens schuldig aan) maar dit is te vies voor woorden. Het klinkt misschien niet al te verdraagzaam maar ik zou meteen zijn opgestaan en was ergens anders gaan zitten of desnoods staan. Maar ik ben geen knappe man in All Stars dus ik denk dat dit mij bespaard zal blijven.
euh, getver.
omg, ik voel je pijn broeder. Het was mij ook eens overgekomen toen ik klein was (zes, zeven jaar) en ik was toen aan het buitenspelen. Ik heb alle zeep van de wereld gebruikt om mijn gezicht te wassen, bah bah bah!
Waleikum Assalaam
Eesh. De volgende keer dat ik me kapot erger aan mensen die in een drukke trein hun tassen om zich heen uitstallen, en je dan vervolgens met een death glare aankijken als je vraagt of je er mag zitten, weet ik dat het nog veel erger kan…
ik heb trouwens wel eens tegen iemand gezegd dat ze bij mijn weten 1 kaartje had gekocht en dus ook 1 stoel kreeg, maar daar maak je dus ook geen vrienden mee :)
Bah, gestoord!!!
Trouwens wel leuk beschreven.
#4
Die ga ik onthouden :)
Waar zouden we zijn zonder de trein!!
Zet al jaren geen poot meer in een bus of een trein, tenzij het niet anders kan.
Dan nog liever in de file. Maar beter is om pas te vertrekken als het logistiek het beste uitkomt. In Nederland betekend dat ’s morgens tussen tien uur en half 11.
Zo had ik laatst iemand in de metro die om de paar minuten hard riep dat het nu officieel was … dat we er allemaal aangingen … door de Mexicaanse griep. Niemand die reageerde. Maar zo zie je maar dat zwakke geesten het moeilijk hebben met die paniekerige hysterie in de media.
IEHHHH, vies, vies, vies. Ik vond snot-eters al erg maar dit slaat alles!!
en dan wil ik er niet eens aan denken aan wat deze persoon allemaal nog meer aanraakt (leuningen, knoppen enz.), ze zouden alles tegenwoordig zo moeten maken dat je het niet hoeft aan te raken zoals je in veel wc’s tegenwoordig ziet voor de kraan, zeep en papier
Hygiene heeft ook zijn grenzen.
Van een “beetje vies” wordt je juist gezond van.
@10
Als je dit al vies vindt. De collega van mijn man krabt aan zijn schaamhaar, haalt daar iets uit en eet het op!! Zijn snot natuurlijk is, maar daar kijk ik niet meer van op.
Hahahaha dat filmpje, mijn buik doet pijn van het lachen en dan die foto… Abelkarim je bent echt te droog :p
#4 die ga ik ook onthouden, goeie
Neem nooit de trein, nu weet ik weer waarom.
Ik vergeet nooit dat ik aan taxi nam van mekka naar mina en vroeg naar de prijs, de chaufeur zei boven 3 riyal en beneden 6. Ik dacht dat hij een grapje maakt maar even later zaten er 6 man op het dak van zijn busje
Hi-Abdelkarim, Uw artikel is een good voorbeeld van teveel mensen op een klein stukje land en dat beschaving een zeer dun laagje is. Hoedan ook, ik zou trots zijn op het Nederlandse Spoor, zelfs met die vervelende asiociale mensen en viespukken. Sinds de Amerikanen onze spoor in NZ hebben gekochten en goed uitgezogen van assets
plus onderhoud verwaarloosd en daarna aan de Australians verkocht is het slechts een schaduw van het oude netwerk. Ja,toen op vacantie in 2007 had ik vooral gemak van die trein uitdraai papiertjes zodat ik geen moeite had welk perron te vinden en zelfs op het internet kon je al de nodige informatie krijgen en het was goodbye spoorboek. Ik neem mijn petje af voor de mensen die het spoorsysteem moeten regelen en onderhouden. Ik hoop dat privatisering van het Nederlandse
Spoor de boel niet gaat verslechteren net als het ging in England.
Cheers van Christchurch
spoor
Ik reis nu al bijna een jaar met trein en bus van Den Haag naar Amsterdam. Ik vertrek om negen uur en reis eerste klas, dat scheelt wel, maar ik ben over het algemeen erg tevreden over puntualiteit en gedrag van medereizigers. Er zit wel eens iemand met te luide muziek of te luide conversatie, er valt wel eens een trein uit, maar ik vind dat we niet mogen klagen. Zelfs mensen die met hun tas een tweede stoel claimen, halen die op verzoek zonder mopperen voor mij weg. Het enige wat mij dagelijks stoort is dat instappers de uitgang blokkeren, waardoor vertraging ontstaat.
@Hendrik jan dat laatste is een van de meest irritante dingen in het openbaar vervoer…
Mensen de trein/metro/bus/tram rijdt ECHT NOG NIET weg. Dat gebeurt pas als ALLE mensen zijn uitgestapt.
Dus gun het de mensen om uit te stappen !!
Salaam AbdelKarim,
Ik had net een hele tekst getypt, maar dat ging waarschijnlijk fout. Mijn tweede poging :)
Afgelopen week las ik dus dit stukje tekst van jou. Ergens werd ik kotsmisselijk, maar tegelijkertijd super melig. Mijn lach kon ik niet meer inhouden toen ik klikte op de link van het youtube filmpje! Mijn GOD, zoiets geks had ik echt nog nooit eerder gezien. Hilarisch, ik moet er nu weer om lachen. Vanmiddag zat ik schuin tegenover je in de trein. Je zat daar met je geruite overhemd en zwarte all stars, dat is wat ik me nog kan herinneren. Elke keer als ik naar je keek, moest ik mn lach inhouden, omdat jij me aan het filmpje liet denken. Ook zag ik die man voor me met zn vinger in zn ****. Ik wilde je graag een compliment geven, maar ik durfde niet. Ik zag dat je helemaal in je laptop zat en waande me voor heel even in een van de door jouw geschreven verhalen. Maar goed, dat was maar voor korte duur, immers ben ik niet opvallend, gek, interresant, vies etc. etc. geval, waar je iets over kunt schrijven :)
Altijd wel leuk om zulke ‘gebeurtenissen’ mee te maken! Een binnen pretje had ik wel!
Groetjes en veel succes met het schrijven van je teksten!
Vlindertje