Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk

De man is zwak, de man is zwak

Ik ben autistisch, hartstikke erg. Zo laat ik ’t niet alleen bij ’t opruimen van mijn kamer, maar doe ik ook gelijk mijn laptop. Met alle gevolgen van dien. Ik kwam een stukje tekst tegen dat ik waarschijnlijk rond mijn 19de levensjaar geschreven heb en waar ik me nu jaren laten erg voor schaam. Ik bedoel, wat de vak was er met me aan de hand..? Maar ja, toch maar even delen. Oordeel zelf (neem ’t verder niet te serieus, op mijn 19de was ik net zindelijk).

Titel: Zijn zwakte

Degene die claimt dat de man en vrouw gelijk aan elkaar zijn is feminist of Utrechtenaar. Of diegene heeft gewoon nooit op school gezeten. Want zelfs op de achtergestelde ‘islamitische’ school waar ik op zat, leerden we het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke genen. De twee X chromosomen van vrouwen in tegenstelling tot de X en Y chromosomen van het mannelijke geslacht. In theorie hebben wij mannen dus ‘the best of both words’.

Maar theorie en praktijk matchen zelden. Zo halen vrouwen hun theorie-examen altijd meteen in één keer, maar zullen ze nooit leren rijden. Dit terwijl mannen uitblinken op de weg, maar in een klas lokaaltje van het CBR vaak ‘toevallig’ hun lenzen niet in hadden. Het ‘Hannah Montana principe’ gaat in deze dus niet op. Vrouwen hebben het namelijk veel beter dan mannen, de man is zwak.

Een verschil tussen vrouwelijke en mannelijke hersens maakt dat de vrouw beschikt over ‘gevoel’. Zo is het je moeder die je troost als je met natte ogen zit en zegt je vader je slechts dat je naar de dokter moet voor een middeltje tegen hooikoorts. Als tussen kussen en geselen.

Beide karakters zouden ons voortbestaan dienen. Allemaal leuk en aardig, maar iedereen die zou mogen kiezen, zou vóór zijn/haar moeder willen sterven. En hoe meer mannen er op de wereld komen, hoe duurder voetbalkaartjes worden.

De man is zwak. De man is zwak. Wat het allemaal nog erger maakt is dat slechts een enkele gozer dit inziet, vanwege het gebrek aan emotie natuurlijk. Ikzelf ben opgegroeid in een huis met zeven vrouwen en omdat ik mezelf nu toch al voor schut heb gezet, denk ik dat ik eerlijk kan zijn met de vrouwelijke meelezeressen. De man is zwak, mannen kunnen geen moeder worden.”

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar