Sinds een paar maanden staan er steigers voor mijn raam. Stiekem hoop je dan toch op dat ene bezoekje. Ik bedoel, die steigers staan er niet alleen om mijn zicht te verpesten. Je geeft het niet toe, je doet alsof je hem vergeten bent, je praat jezelf aan dat zijn afwezigheid je helemaal niets doet. Jep, je bent beslist afgeknapt, hij maakt geen indruk meer op je. Het laat je koud, het kan vriezen, het kan dooien, no way dat het ook maar even fascinerend is. Ja toch? Of niet dan? Precies! Maar toch.. Je wacht, je hoopt, je loert, je bent geboeid.
Dag in dag uit word ik wakker van onverdraagbare geluiden. Wanneer de bouwvakkers niet aan het boren zijn, wordt er wel geschuurd, getimmerd, gegraven, gebonsd, gebouwd of nog erger gezongen!
Eens stond er zelfs één aan de deur. Hoe laat vraag je? Half 7 zeg ik je! Slechts om een brief af te leveren. Met de slaap nog in mijn ogen kijk ik versuft naar de brief die zojuist mijn handen ingeduwd was en vervolgens naar de brievenbus, wat zou die kunnen mankeren? Werkte gisteren nog prima… Ik concludeer gauw dat het vast weer aan mijn logica ligt, dit om kostbare minuten te besparen. De wekker gaat namelijk pas over 30 minuten. Dat zijn de meest waardevolle minuten, slaaptijd. Ik stamel mijn bed vlug weer in en slaap in no time als een marmot op een beboste bouwplaats.
Maar niet voor lang. Nog voordat ik heerlijk in foetushouding gerold ben en 25 minuten voordat de wekker afgaat, hoor ik dat er voor het raam volop geleefd en gewerkt wordt.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik me voor het laatst, normaal in een verlichte kamer heb aangekleed. Het maakt me nu eigenlijk ook helemaal niet meer uit. Ik kleed me, sinds die geweldige steigers, in het donker aan, gordijnen dicht en licht uit. Je weet maar nooit of je silhouet te zien is aan de andere kant van het raam. Daar waar de stoere vrolijke bouwvakkers je elke ochtend wekken met hun gelach en natuurlijk "Arbeidsvitaminen" wat dan uit de speakers pompt. Zo gaat dat in de bouw.
Opmerkelijk hoe je na 20 weken ineens je mening hebt bijgesteld van ‘irritant gebeuk en gehamer” naar “gezellig wakker worden”. Ik kom al de hele zomer, met of zonder koppijn (meestal mét), op tijd binnenhuppelen op werk. Kennelijk went alles en is alles uiteindelijk best.
Er viel vorige week een bericht op de mat (kennelijk hebben ze de brievenbus ontdekt). De steigers voor mijn raam worden verwijderd. Bij de buren rechts blijft deze voorlopig nog wel staan. Binnenkort dus eindelijk weer zonlicht, uitzicht, rust en een stofvrij raam. Ik vond het wel heel vreemd dat er steigers zijn gekomen en binnenkort weer gaan, zonder een bericht van hem.
Niet dat ik erop aan het wachten was, maar gisteren, onderweg naar huis, liet hij eindelijk iets van zich weten. Een teken van leven! Ik was toch wel blij verrast. Meer dan ik ooit toegeven zal. Ik begon me al te min, vergeten en overgeslagen te voelen. Zijn mijn steigers of mijn buurt dan niet waardig genoeg? Maar hij heeft het beter dan goed gemaakt, zeker gezien zijn boodschap zo toepasselijk was. Laser 3.14 was here.. Finally!
Over twee weken zijn de steigers weg, ik kijk uit naar het ouderwets verslapen, te laat binnenkakken op werk en natuurlijk eindelijk nour (licht). De gezelligheid aan de andere kant van mijn raam ga ik vreemd genoeg nog missen ook. Al weet ik zeker dat ik snel aan de rust zal wennen dat binnenkort zijn ronde doet.
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
10 Reacties op "A room without a view"
welcome back ;-)
moge Allah swt je dat licht doen toekomen. Amien!
Eightyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
Droogkloot… Pinkie, dat wordt wat met je nieuwe werkrooster.
Hallo…erg leuk geschreven en weer een bewijs voor mij dat mensen al over de wereld vrijwel de zelfde gevoelens hebben. Een kennis van mij had ook zo’n drukte en kabaal van werklieden een paar huizen verder.
Ze hadden een Asia Minor vogel(Beo??) in een kooi voor het open raam die vaak een wolf’s wistle deed wanneer iemand langs het huis liep. Zo kregen ze bezoek van een vrouwtje die ook in de straat woonde. Met de onthulling van de fluitende vogel voor het open raam, bekende zij dat ze dacht dat de
werklieden op het dak naar haar floten toen opweg naar haar bureau. Ja, inderdaad “A room with a view.” met een beetje humor.
Cheers van Christchurch.
Arbeidsvitaminen…
Ja, bouwvakkers steken als eerste hun turf af met geluid. De grens van hun koninkrijk loopt in hun beleving af daar waar de muziek niet meer hoorbaar is. Nachtdienst gehad?
Nee hoor, hoe kom je erbij. Arbeidsvitamientje altijd goed, toch?
Leuk geschreven ;)
Bedankt voor de leuke reacties, vooral de droogkloot opmerking! Het is helaas een hele poos geleden dat ik daarvan werd beschuldigd ;-).
S&DG,
80
Ey, u still there?
Fietste tijdje terug langs en vroeg me af of oom A en tante L daar nog woonden en hoe het met ze ging.
ps: Nu pas herken ik die plek op die foto.
:D
Neefjuuuuuuuuuuuh!!!
Ach je, weet hoe dat gaat *swim swim swim*
We wonen er nog, achter de steigers dus :-)… maarre check je mail maar effe, lief.
Kuskus!
Eightyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy.
(Ik vond het wel gezellig hoor, die steigers voor de ramen.)
xxxx