Voorpagina Ervaringen

De Verlichting

2009 jaar na Christus is het dan eindelijk zo ver: Harrayya, mijn mooie geboortedorp in India, krijgt elektriciteit! De mensen staan er echter niet om te springen, want al die decennia ervoor hebben zij en hun voorouders het prima zonder gedaan. Nooit behoefte aan gehad en waarom zou je betalen voor iets wat je niet nodig hebt? Toen ik gisteren belde en dit verblijdende nieuws hoorde, bleek de familie aan de overkant nog aan het twijfelen te zijn. “Moeten we het wel nemen?”. Ik: “Tuurlijk, dat zal mijn verblijf in het dorp in de vakanties een stuk aangenamer maken”. “Is goed, dan zullen we ons er wel voor inschrijven”, klonk het niet veel enthousiaster. Pas later besefte ik mijn egoistische invalshoek in deze kwestie. De komst van electriciteit zou het leven in het dorp wel eens ernstig kunnen veranderen. Harrayya vóór de Verlichting en Harrayya ná de Verlichting zullen twee verschillende werelden zijn.

Mijn lieve tantes en oma’s hoeven niet meer de hele dag te waaieren tegen de hitte. Een simpele druk op de knop van de ventilator is voldoende. Maar zal dat net zo lekker zijn als je bed mee te nemen naar de rand van het dorp en in de schaduw van de mangobomen een heerlijk dutje te doen? De wind die daar waait zou zo uit het paradijs kunnen komen. Na zonsondergang hoeft het leven in het dorp niet meer stil te liggen. Ik weet nog hoe ik ’s nachts in het duister op gevoel m’n weg door het dorp zocht, omdat ik vergeten was een olielamp mee te nemen. Je weet nooit waar je met je volgende stap in belandt. Met een open riolering kan dat vervelende consequenties hebben; ik ben nog steeds niet volledig hersteld van m’n voetschimmel.

Ik weet alleen niet of het avondeten er smakelijker op zal worden. Vóór de Verlichting aten we op het dak (vanwege de warmte) en konden we in het donker gelukkig niet zien welke insecten en ander gediertes we mee aten. Het smaakte in ieder geval altijd verrukkelijk. Maar als je weet dat dat lekker knapperige stukje wat je net in je mond had een verdwaalde spin was, dan is het nog maar de vraag of het avondeten net zo lekker blijft.

Het dorp ligt vlakbij de jungle en kent een rijke flora en fauna, bestaande uit o.a. vliegende kakkerlakken en nog niet eerder gedefinieerde kruipende wezentjes. Ongetwijfeld zal het niet lang duren voordat de televisie zijn intrede zal doen in het dorp. De gevolgen daarvan zijn niet te overzien. Het kan dan alle kanten opgaan met het dorp. Mensen kunnen ineens gaan dromen over een leven buiten het dorp. Bollywood kan er voor zorgen dat ze met z’n allen elke dag tussen de akkers gaan lopen dansen. Voor de koeien en geiten dreigt verwaarlozing, omdat de mannen zo nodig cricket wedstrijden van 5 dagen moeten kijken. En als de vrouwen eenmaal verslaafd raken aan de soaps, dan veranderen de huizen ongetwijfeld in zandbakken. Het geboortecijfer van het dorp zal drastisch zakken, althans dat hoopt Ghulam Nabi Azad, de minster van volksgezondheid.

Het is dan ook zijn idee om zo snel mogelijk alle dorpen te voorzien van elektriciteit. "If there is electricity in every village, then people will watch TV till late at night and then fall asleep. They won’t get a chance to produce children" (het Indiaas-Engels accent moet je er even zelf bij verzinnen). Maar of dat ook voor Harrayya zal gelden, zal de toekomst moeten uitwijzen. Want niet alleen het grond van Harrayya is erg vruchtbaar.

Hoe dan ook, de gevolgen van de Verlichting voor Harrayya kunnen alle kanten opgaan. Moge Allah (swt) hen leiden!

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van