Famile Arslan is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl
Ze heette Zehra, de moeder van de moeder van mijn moeder, ik heb haar nooit gekend. Ik heb gehoord dat zij een prachtige Turkse vrouw was uit een welgestelde familie. Wat ik van haar weet, is dat zij veel heeft geleden van haar schoondochter. Maar wie niet, zou je denken.
Ouderen zijn een groeiende groep in de moslimgemeenschappen. Immers de eerste generatie gastarbeiders is nu op een leeftijd waar je haar hoogbejaard kan noemen. Met het ouder worden van deze groep groeit een fenomeen dat we maar al te graag willen verzwijgen. Oudermishandeling.
Oudermishandeling is een vorm van huiselijk geweld. Zoals bekend is huiselijk geweld onder te verdelen in meerdere vormen van geweld, zoals fysiek, psychisch en seksueel. Daarnaast kent het meerdere slachtoffers, waaronder de vrouwen en kinderen, maar ook ouderen en gehandicapten worden slachtoffer van huiselijk geweld. Met name als zij slecht ter been zijn, wat vaak het geval is. Ouderen die het huis niet meer kunnen verlaten en totaal afhankelijk worden van de kinderen die hun bankpasjes innemen en bepalen wat zij te eten krijgen.
Ondervoeding van ouderen is een vorm van oudermishandeling. Maar meestal worden ouderen bestolen door hun kinderen. De uitkering wordt gestort op een rekening waarvan de bankpasjes worden ingenomen. Een man had het zelfs zo bont gemaakt dat hij ook dingen ging bestellen en bij zijn vader liet bezorgen, waarop de deurwaarder zich bij de vader, die van niets weet, meldt.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik in mijn werkomgeving niet heb gehoord van seksueel geweld, maar fysiek geweld wordt niet geschuwd. De arme moeders en vaders verbergen hun wonden en blauwe plekken. Er gaat echt van alles door me heen als ik dat zie. Zo oud, fragiel, kwetsbaar en zij schamen zich zo erg. tranen die niet willen stoppen. Een vader zei tegen me: "Ik heb zo erg mijn best gedaan voor hen. Ik heb gewerkt voor een beter bestaan, maar wordt afgedankt als een hond. Waaraan heb ik dit verdiend." Ik zweeg omdat woorden alleen pijn zouden doen.
Steeds vaker wordt van jongvolwassenen verwacht dat zij als mantelzorger de zorg over hun ouders op zich nemen. De reden daarvoor is dat thuiszorg beperkt voorhanden is en natuurlijk duur. Eigenlijk is dat raar. We zijn aan de ene kant een zeer individualistische (lees: egoïstische) samenleving, maar vervolgens wordt van diezelfde samenleving verwacht dat zij de zorg van anderen op zich nemen. De een kan daar beter mee omgaan dan de ander. Maar mantelzorg in handen van particulieren kan voor veel spanningen zorgen. Je hebt mensen die hun slechte jeugd gaan verhalen op hun ouders en anderen kunnen de druk gewoon niet aan en worden agressief.
In een strafrechtelijke zaak heb ik het te doen met beiden. Enerzijds met de slachtoffers, de ouderen, omdat niemand zo behandeld mag worden en zeker niet door de eigen kinderen. En anderzijds met de daders, jongvolwassenen, die zo ziek zijn om hun eigen ouders, zij die hen opgevoed hebben, te slaan, te verwaarlozen, uit te buiten.
Ik denk dan aan mijn oma en voel de angst van velen naast mij, die geen kinderen op de wereld durven te zetten. Misschien omdat we bang zijn om geconfronteerd te worden met dergelijke daden van ons vlees en bloed.
Famile Arslan (34) is geboren in Turkije en sinds 1975 in Nederland. Nu is ze advocaat en procureur in Den Haag.
7 Reacties op "Oudermishandeling"
Famile, wat goed dat je dit aankaart. Afschuwelijk om te lezen wat sommige van deze ouderen moeten doormaken.
Mijn moeder werkt in de ouderenzorg en heeft zich ook wel eens hardop afgevraagd wat er gebeurt met deze groep ouderen, belanden ze in een Nederlands bejaardenhuis of verzorgingshuis en hoe moet dat dan als hun Nederlands niet zo goed is? Hoe kunnen ze dan aangeven wat ze nodig hebben, en raken ze niet geïsoleerd?
Volgens mij leeft er in Nederland een soort beeld dat het in Turkse/Marokkaanse gezinnen normaal is dat de kinderen voor de bejaarde ouders zorgen. Hoe terecht of onterecht dat is, daar heb ik geen idee van, maar men verwacht dus dat de kinderen het allemaal wel oppakken,terwijl die daar misschien helemaal niet toe in staat zijn of niet de juiste hulp krijgen. Terwijl volgens mij niemand van een Nederlands gezin verwacht dat zij opa of oma in huis gaat nemen als het thuis niet meer gaat.
Wat denk je, is het “de cultuur” dat kinderen zelf zich toch verplicht voelen om de zorg op te nemen, ook als ze het eigenlijk niet aankunnen, of zit er in de Nederlandse zorg ook een beetje het idee dat Turkse of Marokkaanse gezinnen het zelf allemaal wel oplossen?
Dankjewel voor je prachtige stuk.
@elmakr
waar Famile het hier over heeft is OUDERmishandeling, een géén OUDERENmishandeling. Dat is nogal een verschil. Maar beiden zijn afschuwelijk. En of het nou door cultuurdruk komt of door het Nederlandse zorgstelsel dat de kinderen zich verplicht voelen om voor hun ouders te gaan zorgen, een goede moslim(a)mishandelt zijn ouders NIET!!
een belangrijk onderwerp, zeker! ik loop er in de praktijk vaker tegen aan, de schaamte, het verdriet en vaak ook de afhankelijkheid zorgen ervoor dat ouders het verzwijgen.
toch moet me iets van het hart:-) Famile Arslan heeft op deze plek eerder geschreven over huiselijk geweld. Toch bekruipt mij het gevoel, dat bij Famile, zoals bij vele anderen, huiselijk geweld slechts een onderwerp is. daar waar huiselijk geweld dichtbij komt, draait de meerderheid haar/zijn gezicht de andere kant op. ik vind t moeilijk om stukken over geweld te lezen, van een vrouw die in het persoonlijke zich uitermate arrogant opstelt ten opzichte van vrouwen die geweld hebben meegemaakt.
t is ‘sexy’en politiek correct om je met dit onderwerp bezig te houden, maar als slachtoffer herken je oprecht medeleven en ‘correct geklets in de lucht’….
heb me tot nu toe weerhouden van een reactie, maar vandaag moest t van me hart:-)
hoop dat de schrijfster maar ook anderen die t slechts als onderwerp zien, beseffen dat je alleen maar oprecht kunt zijn als je ook in je naaste omgeving oprecht bent..
Dina,
Je hebt het weer eens bewezen dat vrouwen elkaar niets dan maar dan ook niets gunnen, typische vrouwelijke reactie, arrogantie ten top, jij weet alles weer beter.
Waar heb je het over, je kent haar niet eens, volgens mıj ben je meer jaloers op een succesvolle vrouw die durft haar mond open te doen, dan je weet waar je het over hebt. Kritiek mag maar dan moet je eerlijk zijn over je bedoelingen.
joost
Dina
Je haalt me de woorden uit de mond.
En Joost its a small world, very small world.
Ik heb er geen woorden voor. Ik kan het me bijna niet voorstellen dat mensen hun eigen ouders kunnen mishandelen. Zeer triest…
Nu we toch ons hart aan het luchten zıjn wıl ık ook meegeven dat een mıddelmatıge journalıste haar exman aan de schandpaal wılde nagelen door leugens te vertellen over mıshandelıngen ın het huwelıjk. Werkelıjkheıd ıs dat de man gıng trouwen en de journalıste op deze wıjze wraak wılde nemen voordat ze haar hoofddoek afdeed.
Dına, komt je dat bekend voor?
Saıda, jıj als bewoner van een small world moet dıt goed herkennen….