Voorpagina Ervaringen, Islam

De Heilige Qur’an

, 29 augustus 2009, 53 reacties

Als kind was de moskee letterlijk mijn tweede huis. We woonden namelijk niet geheel toevallig naast de moskee, omdat mijn vader daar de Imam van was. Tot ongeveer mijn 14de kreeg ik dagelijks les in de madrassa (koranschool), meestal na schooltijd en in de weekenden. Als kleuter speelde ik op school in de spelletjeshoek en na school begon ik in de moskee met het leren van het Arabische- en Urdu alfabet. En toen ik op school aan de ‘Aap, Noot, Mies’ begon, las ik in de namiddag de eerste verzen uit de Qur’an. Hoewel ik niet begreep wat ik aan het lezen was, was het toch een vanzelfsprekendheid om de Qur’an te kunnen lezen. Alle andere leerlingen deden het ook, m’n ouders werden trots als ik weer iets nieuws had geleerd (en ik was dan weer blij met de beloning die ik dan kreeg). Ik besefte echter wel dat het een heilig boek was, wat ik aan het lezen was.

Altijd eerst de rituele wassing voordat ik het uberhaupt mocht aanraken, dan een kus op de kaft en dan pas kon het boek opengemaakt worden. Het respect wat je voor de Qur’an moest opbrengen, maakte het besef van een heilig boek allen maar sterker.

Na het leren lezen, begon het uit je hoofd leren van een aantal korte sura’s (hoofdstukken), die je vervolgens in de dagelijkse gebeden kon reciteren. Jaren later kende ik al 2 van de 30 delen van de Qur’an uit m’n hoofd. Jammer genoeg ben ik inmiddels het meeste ervan weer vergeten, maar ik verwonder me nog altijd om het (relatieve) gemak waarmee je het uit je hoofd kan leren, zelfs als je er geen woord van begrijpt.

Samen met een andere vriend zaten we altijd op de grond, op de ritme van de verzen heen en weer bewegend en absorbeerden we de teksten. Het waren toen nog woorden zonder betekenis, maar het was dat ritme en de schoonheid van de woorden en uitspraak die me zo aantrokken. Voor een niet-moslim misschien moeilijk te begrijpen, maar ik denk dat elke moslim wel begrijpt wat ik bedoel. Het is eigenlijk ongelofelijk om te bedenken dat er miscchien wel tienduizenden moslims op de wereld zijn, die de gehele Qur’an met meer dan 6000 verzen van kaft tot kaft uit het hoofd kennen. Ze krijgen de titel ‘hafiz’, wat beschermer betekent. Een mooier woord voor zulke personen bestaat er niet, ze zijn werkelijk de beschermers van de Qur’an. Tijdens de Ramadan krijgen zij dan ook vaak de eer om in de moskeeën de ‘taraweeh’ (speciale gebeden tijdens deze maand) voor te gaan. In de meeste moskeeën reciteren zij op die manier in één maand de gehele Qur’an.

Het reciteren zelf is ook weer een vak apart. Waar moet je stoppen, waar moet je juist een klank verlengen, uit welk deel van je mond, keel of neus moet de klank komen en hoe zit het met de ademhaling? Al die ‘moeite’, omdat men de Qur’an de eer en respect wil bieden die het verdient. Je hebt een aantal verschillende stijlen van ‘qir’at’ of ‘tajweed’ (de uitspraak en manier van reciteren van de Qur’an). Aan de ene kant is het een echte wetenschap binnen de Islam en aan de andere kant is het pure kunst. Voor een moslim blijft de Qur’an zó bijzonder, dat zelfs als je er geen woord van begrijpt, je nog steeds van de schoonheid ervan kan genieten. Voor de liefhebbers:

– Één van de bekendste reciteurs: Sheikh Abdur Rahman as-Sudais

– Algemeen beschouwd als één van de beste reciteur ter wereld: Qari Abdul Basit

– Één van mijn favorieten: Qari Hajjaj Ramadan al Hindawi

– De nieuwe generatie

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van