Is er in het Egypte van al-Sisi en de “strijd tegen het terrorisme” nog ruimte voor nuance, voor kritische zelfbevraging en voor wroeging? Jonge Egyptische revolutionairen hebben tijdens en na 25 Januari 2011 steeds gebruik gemaakt van poezie in het voor de gewone man en vrouw toegankelijke Egyptisch dialect, om de strijd aan te vuren, om de martelaren te herdenken, en om ervaringen die niet in proza te vatten zijn tot uitdrukking te brengen.
Op 30 Juni 2013 namen veel van hen deel aan het populaire protest tegen het steeds repressievere beleid van de Moslim Broederschap. Toen het protest omsloeg in een coup, en veel Egyptenaren de terugkeer van de ijzeren militaire vuist bleken te accepteren, en zelfs te bejubelen, in ruil voor de eliminatie van de Islamisten en iedereen die solidariteit met hen toont, sloeg bij veel activisten de wanhoop toe. Hoe kunnen wij de strijd voor revolutionaire doelen (brood, vrijheid, sociale rechtvaardigheid) voortzetten zonder medeplichtig te zijn aan moord en marteling? Is er nog een “derde weg”, tussen de Broederschap en de militairen, nadat er zo veel bloed is vergoten en de counter-revolutie de revolutie heeft gestolen? Met een innovatieve mix van video-beelden en ijzingwekkende poëzie stelt Mahmoud Ezzat de vragen die niet gesteld mogen worden.
Rahma Bavelaar
Rahma Bavelaar is antropologe en doet promotieonderzoek naar interreligieus huwelijk en politieke en literaire discoursen rondom religieuze minderheden in Egypte. Ze is medeoprichter van Meld Islamofobie en woont tussen Egypte en Nederland.Lees andere stukken van Rahma
2 Reacties op "‘Is er nog een derde weg, tussen de Broederschap en de militairen’"
Tussen twee extremen is er altijd nog de middenweg! Geen islamistische dictatuur, geen seculiere dictatuur en geen militaire dictatuur maar een regering van het volk, door het volk en voor het volk!
Islamisten zijn de keus van het volk, dit wordt elke keer weer bewezen als er verkiezingen worden gehouden in welk Arabisch land dan ook (zelfs Libie kun je spreken van een islamistische overwinning, maar ok kun je over redetwisten). Het volk kiest voor de islam en de implementatie van de sharia, de mate waarin is weer een ander gesprek.
Mensen willen een goed leven leiden, volgens een structuur waarin ze zich kunnen vinden. Moslims willen in overweldigende mate de sharia, dit blijkt bijvoorbeeld uit een internationaal uitgevoerd onderzoek van PEW.
De taak van intellectuelen is dit als uitgangspunt nemen en nadenken hoe dit bereikt kan worden met antwoord op alle uitdagingen die nu spelen.
Iedereen heeft liever een dictatuur van de meerderheid dan een dictatuur van de minderheid, familie of leger. Dat heeft een meer stabiel karakter en leidt automatisch naar de volgende fase in een ontwikkeling van een land, inspraak voor iedereen.
De moslimbroederschap was de weg om dit te bereiken, een paar usefull idiots zijn bespeeld omdat ze zich lieten meedragen door intellectuele luiheid. Vergetende dat de krachten uit het Egyptische volk zijn weggezogen, de middelen zitten aan de kant van het leger dat kun je niet bevechten zonder dat je compromissen sluit met mensen waar je diametraal tegenover staat.
Nu mogen ze weer 10 jaar wachten en dan komt weer de moslimsbroederschap terug. Je kunt het tijdelijk onderdrukken maar terug komt het.