Voorpagina Algemeen

Hoe lang gaan we nog door met elkaar verrot te schelden

Zo’n zoetsappige jaren ’90-dialoog loste niet direct iets op, maar we bleven wel bij elkaar in de buurt, soms zelfs vriendelijk tegen elkaar. Van een goed debat kon je wel eens zeggen: “Tja, die persoon lult recht wat krom is en dan kun je soms onterecht het onderspit delven.” Laten we echter wel wezen: van een goed gesprek heeft in principe nog nooit iemand hoofdpijn gekregen.

Foto: Geoff George

Maar de tijden zijn veranderd en met de hardheid in deze samenleving werd de dialoog een vuilgebekte monoloog van hatelijkheid die niets oploste, al helemaal niets verbeterde, laat staan dat het ergens toe diende. En, geloof me: het zal ook nooit ergens toe dienen.

Je ziet het in de debatten omtrent de karikaturale vorm van Zwarte Piet met zijn kroeshaarpruik, dikke rode lippen en blackface-schmink. Je ziet het in de Tweede Kamer waar men elkaar verrot scheldt met toestemming van Mevrouw de Voorzitter – zou Drees ooit iemand een ‘miezerig mannetje’ hebben genoemd door de microfoon en er mee weg zijn gekomen?

Je ziet het zelfs in de gebedshuizen waar groeperingen elkaar de haren in vliegen en elkaar kapot pogen te maken terwijl de preek nog moet beginnen. Of in geloofsgemeenschappen waarvan de leden elkaar virtueel of in het eggie voor ongelovigen uitmaken vanwege minimale verschillen in overtuiging. Of mensen die oproepen tot verandering zoals Stormfront dat doet – met fysiek en verbaal geweld, of de dreiging ervan. Deze gevoelens verspreiden zich angstwekkend snel over de Nederlandse straten, verder geholpen door een sensatiebelust lui mediaveld.

Al die verbaal inadequaat geuite onderbuikgevoelens ruiken verdacht veel naar poep. Het valt me op dat deze ontlasting der hatelijkheid gepaard lijkt te gaan met een schrikbarend gebrek aan kennis van de Nederlandse taal op het gebied van zowel grammatica, spelling als interpunctie. Daarnaast heeft poep de nare eigenschap dat het strontvliegen aantrekt. In de natuur is zo’n beestje van harte welkom. Het ruimt de kwalijke zaken weer op, wordt vervolgens zelf ergens opgegeten en draagt zo bij aan de cirkel van het leven. De onderbuik-poepvliegen hebben die functie niet. Zij maken de zaken alleen maar nog meer  stinkend, ziekmakend, onhygiënisch en vooral: hatelijker. Dat is een zeer kwalijke zaak!

Ga met me in gesprek. Prima. Geef me een kwinkslag. Prima. Maar laat je hatelijkheid achterwege, want het maakt het leven minder leuk. Voor jou en voor mij. Met of zonder rijstebrij.

Foto: gsgeorge via photopin cc

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van