Mohammed Benzakour is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl
Door het raam zie ik haar zitten. Op haar vertrouwde plek: de rode fauteuil. Ik parkeer de auto en blijf een poos voor het raam staan kijken, door de luxaflex ziet ze me niet. Haar hoofd hangt zwakjes opzij, ze kijkt naar de grond, alsof ze al in het reine is gekomen met haar eindbestemming. Bleke wangen, rode, gezwollen ogen; een schim van de amazone schoonheid die ze ooit was. Haar vingers tellen de kraaltjes van een rozenkrans. 99 keer prevelt ze de naam van Allah. Ik bel aan maar draai tegelijk de sleutel in het slot – om haar de gang naar de deur te besparen. Al vier jaar loopt ze niet meer, ze strompelt, steunend op kastjes, wanden, stoelen, alles wat op haar weg staat.
‘Ha moeder, salamalaykum‘
Ze kijkt op. Het duurt een seconde voor de klik in haar hoofd is gemaakt.
‘Ah Mohammed, dag mijn zoon’,
‘Hoe gaat het ma?’
‘Het gaat, het gaat..’, een diepe zucht.
‘En hoe bevalt de Ramadan?’
‘Tja, wat moet ik zeggen, die hoofdpijn hè’
Je ziet er niet zo best uit moeder’
‘Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan, mijn jongen, misschien 10 minuten’
‘Dat komt omdat je zo laat nog eet en koffie drinkt moeder. Waarom doe je nu geen dutje.’
‘Dat lukt me niet’
‘Ramadan is niet goed voor jou moeder.’
‘Tja..God heeft het ons geboden’
‘Niet als je ziek bent ma. Je slikt vier soorten medicijnen, die moet je op gezette tijden innemen, voor, na, en tijdens het eten, en wat doe jij? Je slikt ze pas in na het vasten breken, als de zon onder is, half negen, en dan allemaal tegelijk. Dat is geen medicatie ma, dat is jezelf vergiftigen. ‘
‘Het is niet anders jongen…’
‘Nee moeder, het is wel anders. Ramadan geldt alleen voor hen die gezond zijn. Dat weet je toch? Jij bent niet gezond. Je moet eten.’
‘Jongen, ik kan toch niet zitten eten met de Ramadan. Ben je wel goed snik?’
‘Maar je móet eten. Dat zei de dokter vorig jaar al. Je hebt structureel ijzertekort, je hebt een hoge bloedruk, je bent suikerpatiënt, en ga zo maar door..Allah ziet alles toch?’
‘Allah staat me bij..’
‘Nee moeder, je moet echt een beetje eten. Brood, fruit, melk. Anders gaat het vandaag of morgen goed fout.
‘Alles is in handen van Allah’
‘Houd toch op. Heeft Allah niet juist gezegd dat je niks moet doen of eten wat indruist tegen je gezondheid? Dat het lichaam een tempel is? Op deze mannier sloop je je lichaam.
‘Maar jongen, ik kan toch niet gaan zitten eten in de Ramadan, zie je het voor je?! Ik kan toch niet voor de neus van je vader gaan zitten smakken. En wat zullen de mensen wel niet denken?!
‘Mensen? Mensen? Speel jij moslimpje voor andere mensen?
Ze schudt zwakjes het hoofd.. en zwijgt.
‘Moeder..’
‘Zeg hoor es, kom je m’n middag vergallen of wat? Ik heb genoeg aan m’n hoofdpijn.’
Bron: Nieuwwij.nl
Mohammed Benzakour is publicist. In 2005 kreeg hij de vredesprijs voor Journalistiek toegekend en in 2001 won hij de Zilveren Zebra. Tevens is hij schrijver van het boek Osama’s Grot en lijstduwer bij de Partij voor de Dieren.
Mohammed Benzakour
Mohammed Benzakour is publicist en columnist. Voor meer informatie: www.benzakour.nlLees andere stukken van
13 Reacties op "Moeders Ramadan"
”En wat zullen de mensen wel niet denken?!”
een liefdevolle, ontroerende stukje van onze benzakour. zo herkenbaar. Ik moest er een traantje van wegpinken. snik.
Is dat eigenlijk niet wat er in de kern bij veel gelovigen gebeurd?
Dat men dus wel gelovig is, maar op vele momenten in het leven, ondanks allerlei vraagtekens, toch gewoon meedoet. Want wat zullen anders de anderen wel niet van je denken! Of wat zullen de gevolgen van mijn gedrag zijn, voor mijzelf en mijn directe omgeving.
Schopenhauer:" Godsdienst is het meesterwerk van de dressuurkunst, want het richt mensen af hoe zij moeten denken".
mohammed’s moeder neemt t.a.v. van zichzelf bijna onaanvaardbare risico’s.
And for what? Haar gedrag t.o.v. zichzelf heeft voor niemand een meerwaarde. En toch besluit zij dat, dit de goedkeuring van een ander kan wegdragen, en dus is het goed!
Ik blijf het bijzonder vinden.
Of het nou hier om gaat, de kwestie Tariq Ramadan, Pestina, intergratie, etc.( behalve de kwestie man-vrouw en met name de marokkaanse), weet hij in heel mooie en goed Nederlands datgene te verwoorden, wat het gros van de tweede generatie migrantenkinderen denkt en voelt.
Het is zo herkenbaar, mijn moeder is 57 jaar en heeft ook een keur aan medicatie, hoge bloeddruk, suiker, allergie en zo nog wat. Maar mevrouw gaat doodleuk de hele dag in de keuken staan om een tafel neer te zetten die uit zijn voegen barst van : you name it, of het staat er wel, dat mijn broertjes en jongste zusje vaak zeggen: ‘Zoveel, we weten niet wat we moeten kiezen’, ja, na zo’n dag vasten is alles lekker, maar onze maag kan het niet allemaal aan,
Vaak rent er iemand bij de adan even naar de keuken voor een dadel en een glas melk en als we na het bidden niks horen, ligt ze welleens met een suiker aanval op de grond, waar we haar met een redbull weer tot leven brengen en kan aanschuiven aan haar propvolle tafel.
En de grote ironie was nog onderweg terug vanuit Marokko, toen zij 1 van mijn broertjes de les las, dat hij toch gewoon mocht eten, want God heeft het ons gemakkelijk gemaakt en niet moeilijk! Nu zij nog en als ik het zo lees vele met haar!
Mohammed…U schrijft met levende woorden en ik kan mijn eigen moeder voor mij zien staan die nog haar 96ste
verjaardag bereikte. Fout of goed?? de relegie komt niet bij mij op maar wel Uw liefde en en respect voor Ma,..zo menselijk!
Cheers van Christchurch.
Mash’Allah…
Het is inderdaad heel herkenbaar.
Maar ik heb een schurfthekel aan zelfopoffering waar je niemand maar dan ook niemand mee blij maakt.
Doet me denken aan het verhaal waarin een vrouw voorkomt die op een wagen zat achter een paard en om de paard te helpen de zak met meel droeg.
Ik vind het eerder frusterend dan ontroerend.
Doet me denken aan een column van Mohamed Ajouaou, waar hij schrijft over zijn moeder, die ongeveer op haar sterfbed ligt en nog probeert te vasten. Hij vliegt naar Marokko om haar op andere gedachten te proberen te brengen, maar ze luistert niet– uiteindelijk moet er een team van haar vriendinnen/ leeftijdsgenoten aan te pas komen om een soort interventie te organiseren. Inshallah mag ook deze moeder op andere gedachten worden gebracht en mag ze er nog veel jaren zijn voor degenen die van haar houden.
Respect voor Ramadan, zie je echt bij onze ouders;)! Maasallah. Lets keep this, I say.
Het meest ongezonde voorschrift van de Islam dat gewoon nergens opslaat. Er gaan mensen dood van de honger in Islamitische landen, de rest vast maar doet er verder niets mee… De rest van de wereld moet miljarden euro’s ophoesten om armoede in die landen te bestrijden. Nadenken?>
Dit verhaal heeft helemaal niets met religie te maken. Dit is de koppigheid van de ouderdom. Hoe vaak hoor ik verhalen van mensen, religieus of niet, over hun ouders die met de laatste strohalm willen vasthouden aan hun onafhankelijkheid. Het verlies van jeugd, gezondheid en onafhankelijkheid zijn zeer confronterende gebeurtenissen die horen bij het ouder worden en die een enorme impact hebben op de levens van mensen. heel vaak zie ik ouderen dingen doen waarvan ik weet dat die het echt neit meer kan. Perse thuis willen blijven wonen terwijl opa al vaker het vuur heeft aan laten staan. Perse auto rijden terwijl oma al een paar keer het bewustzijn is kwijtgeraakt, perse zelf naar de markt gaan terwijl buurvrouw al een aantal keren is gevallen. Zo ook dit verhaal, perse willen vasten terwijl moeders een slechte gezondheid heeft. Toedekken met de mantel der liefde of hard zijn en ze dwingen te veranderen? dat is het dilemma van de kinderen en kleinkinderen.
1]Er is nooit een serieus integratiebeleid geweest, dat is bovendien nooit de bedoeling geweest. .
Die politiek was trouwens nooit bedoeld om van de migranten volwaardige burgers te maken. In feite ging het om een assimilatiepolitiek en het creëren van een onderlaag bij de arbeidende bevolking in functie van de economische noden na de Tweede Wereldoorlog.Als je dan weet dan bij moslims – meer dan bij christenen – de religie een heel centrale plaats inneemt in de cultuur, dan is die assimilatie in de eerste plaats gericht tegen de godsdienst.Het is voor een kapitalistische samenleving zeer functioneel om een etnische onderlaag te bezitten.Integratie is in de eerste plaats een kwestie van koopkracht, de rest is bijkomstig.Secularisatie is het maatschappelijk fenomeen waarbij de rol van godsdienst gereduceerd wordt tot een kleine sector. De godsdienst verliest zijn maatschappelijke functies, de cultuur en de politiek kunnen het stellen zonder religie. Dat proces moet niet verward worden met de ”˜scheiding tussen kerk en staat’. De kerk slaat op de institutionele dimensie van de godsdienst en niet elke godsdienst heeft die dimensie. Indien er van institutionele kerk sprake is, dan veronderstelt de secularisatie uiteraard de scheiding tussen kerk en staat.
2]Men wil de heropleving van de islamitische godsdienst tegengaan en de groeiende militantie van een nieuwe generatie migranten aan banden leggen. Op wereldschaal zien we een gelijkaardig fenomeen. De ”˜war on terror’ is in de eerste plaats gericht tegen de Islam.
Er zijn natuurlijk wel pogingen geweest om de islam te assimileren. Zo laat het Wahhabisme van Saoedi-Arabië een mix zien van kapitalistische waarden en extreem conservatieve moslimopvattingen. Er is van bij het ontstaan van het koninkrijk een sterke alliantie geweest tussen de VS en Saoedi-Arabië. Omdat het Wahhabisme over zeer veel petrodollars beschikte en zich actief bemoeide met de guerrilla-oorlog in Afghanistan vanaf 1979, heeft het ook tijdelijk heel veel invloed gehad in de moslimwereld. De relaties met de VS zijn echter sterk bekoeld sinds de aanwezigheid van Amerikaanse troepen op het Arabische schiereiland, waar ook de heilige plaatsen Mekka en Medina zich bevinden. Dat gebeurde in het kader van de Golfoorlog in 1991. Na de aanslagen van elf september kwam het zelfs bijna tot een breuk tussen de twee voormalige bondgenoten.