Voorpagina Maatschappelijk

Open brief ter gelegenheid Eid-viering Amsterdam Pathé

Assalamoe ‘aleikoem wa rahmatoellahi wa barakatoe,

Beste Broeders en Zusters uit Amsterdam,
Het spijt me als dit een stigmatiserende brief lijkt te worden, maar het is tijd om met zijn allen de waarheid onder ogen te zien. De maand Ramadan ligt weer achter ons en, net als in de laatste dagen van de Hajj, heeft Allah swt ons een feest gegund. Deze twee feesten zijn voorgeschreven voor de moslim, maar wel mooie verplichtingen van gezelligheid, familiebezoek, en voorzichtig weer wat lekker eten overdag. Daarnaast knikkeren we wat reukwater op, trekken we onze mooiste kleding aan en mogelijk wat kohl onder onze ogen als we die soennah durven te volgen als mannelijke mannen.

Op het naRamadansiaanse feest, Eid ul Fitr, komen onvermijdelijk de gelukswensen: Eid Moebarak! Mabrouk al Eid! Alley tqbel! Tqab Allahoe min wa minkoem! Een gezegend feest! Moge Allah swt je vasten/aanbidding accepteren. Dit laatste kan de nietmoslim nog wel eens vreemd in de horen klinken, want waarom en onder welke omstandigheden zou Allah swt je aanbidding dan niet accepteren?

Wel nu. In de regel zeggen sommige geleerden hierover: je vasten/aanbidding is niet geaccepteerd als je bijvoorbeeld de verkeerde intentie hebt (dus: het vasten was niet bedoeld ter aanbidding van Allah maar om af te vallen of zo, of om erbij te horen, of om je pa of ma te plezieren, etc etc). Aangezien mensen onderling elkaars intenties niet kunnen ruiken, lezen of voelen kunnen wij hier gelukkig helemaal niets mee en laten we dit oordeel over aan Al Hakim, i.e. Allah swt.

Een ander goed voorbeeld van wanneer je eventueel kunt weten of je vasten effect heeft gehad als aanbidding, is om te kijken voor jezelf: ben ik hierdoor spiritueel gegroeid? Is mijn geloof (imaan) hierdoor sterker geworden? Blijf ik standvastig ook na de maand Ramadan? Heb ik als mens, als moslim stappen gezet? Voor jezelf is dit moeilijk te bepalen, voor Allah swt natuurlijk niet. Soms kun je als buitenstaander hier echter ook nog wat over zeggen.

Stel: je hebt last van een hardnekkige zonde (en die hebben we allemaal, laten we onszelf niet voor de gek houden). Gaat zo’n vastenmaand goed, dan wil die zonde zijn verleiding nog wel eens loslaten. Heel gek, maar opeens heb je er geen behoefte meer aan, alle lof zij Gods! Alhamdulillah! Of het tegenovergestelde gebeurt: naast je zondes die hun aantrekkingskracht verliezen, gloeien juist de goede daden van schoonheid. Je kunt niet wachten om die verplichte gebeden op tijd te doen en aan te vullen met vrijwillige gebeden. Je helpt je oude buurtjes wat vaker met de boodschappen. Je veegt de moskee stiekem aan. Je staat ’s nachts op om de baby te voeden, voordat je vrouw wakker wordt, en niet erna!

Dit zijn allen mogelijke tekenen dat Allah swt je aanbidding heeft aanvaard en dat je zijn tevredenheid steeds beter vindt. Echter, het definitieve woord hierover valt natuurlijk pas op de Laatste Dag.

Waar we echter wel zeker van kunnen zijn, is het volgende: wat betreft onze broeders en zusters uit het Amsterdamse voor wie het vasten enkel een periode van niet eten, drinken of rellen was; die zich genoodzaakt voelden om nog meer schaamte en moeilijkheden op het pad van andere moslims te brengen; die eigenhandig de PVV weer 10 zetels hebben gegund; die Egyptische toeristen in de Kalverstraat het schaamrood op de kaken brachten met hun waardeloze gedrag (met vechtpartijen van zusters nota bene!); met hun hinderlijke gedrag in de bioscoop (bezoekers uit de provincie danken jullie voor de t**usbende); met hun provocaties, intimidaties en al deze zaken. Zo erg dat zelfs de beveiliging in de bioscoop zei: "ach ja, dit gebeurt elk jaar, we zijn het gewend."

Tegen deze broeders en zusters wilde ik zeggen: Taq Allah! Laa hawla wa laa qoewatta illa bi Allah! Vrees Allah, er is geen macht noch kracht uitgezonderd Allah! Hoe eerder jullie dit beseffen, des te beter. Jullie lijken in een enkele male jullie eigen aanbidding teniet te hebben gedaan met jullie geweld en gedrag. Jullie hebben mogelijk ook het laatste restje goede wil bij deze of gene bezoeker aan Amsterdam kapot gemaakt. Pats, weer een moslimhater erbij.

Dus: schaam je en ga je eindelijk eens gedragen als een echte moslim.

wa ‘aleikoem salaam wa rahmatoellahi wa barakatoe

uw broeder in de dien, in de mensheid, te Mokum.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van