Voorpagina Algemeen, Ervaringen, Maatschappelijk

In gesprek met Malala

Met elk nieuw individu wordt een nieuw geweten geboren en zal er altijd iemand zijn om zich zijn morele plicht te herinneren en terug te strijd op te nemen ten voordele van de onvervreemdbare rechten van de mens en de mensheid. 

Stefan Zweig, 1936

Foto: United Nations Information Centres

Wij kennen haar als een moedig meisje dat haar stem laat horen door middel van de kracht van de pen, een woordvoerster van alle meisjes die naar school willen gaan. Het is moeilijk om geen bewondering te hebben voor de zestienjarige Malala Yousafzai, maar tegelijkertijd word je door alle samenzweringstheorieën en misprijzen gedwongen om het verhaal van de andere kant te bekijken. Ook ik bleef liever kritisch. Immers, er waren te veel ‘wow’s’ en ‘wauw’s’ aan het verhaal van Malala, te veel politiek correcte antwoorden en te veel media-aandacht.

Toen zich de kans voordeed om samen met ‘College Tour’ Malala te mogen interviewen, was mijn beslissing snel gemaakt. Ik wilde Malala van dichtbij meemaken. Ik wilde zien hoe zij onvoorbereid op de kritische vragen van de studenten zorgvuldig haar antwoorden zou geven, maar vooral wilde ik haar verhaal opnieuw horen en wel achter de schermen. Ik hoopte maar dat de vragen kritisch genoeg waren. En ik kan zeggen; dat waren ze. Sommige vragen die zij voor haar kiezen kreeg van haar kritische landgenoten, daar had waarschijnlijk onze minister-president nog geen degelijk antwoord op kunnen geven. Nu achteraf schaam ik mij. Want daar zat ik dan, op nog geen armlengte afstand van haar af, toen tot mij doordrong: “Nesrine. 16. Het kind is pas 16 jaar! Give her a break.” Alle verwachtingen die haar naar haar hoofd gesmeten werden zouden naar diezelfde mensen terug gesmeten moeten worden met de vraag: “En wat was jouw bijdrage precies op 16-jarige leeftijd?”

En dan haar heldhaftige vader. Ziauddin Yousafzai was zelf ook aanwezig tijdens de opnames van zijn dochter. Ik heb diepe bewondering voor de man. Een boegbeeld pur sang en een van de weinige progressieve stemmen die tijdens de periode van groeiend talibanactivisme in de Swat vallei is blijven wonen en spreken, en die dat bovendien overleefd heeft. Ziauddin had er de Khushhal Public School opgericht en stond erop dat zowel jongens als meisjes naar die school zouden komen. Dat was vloeken in de moskee voor de taliban, maar hij bleef dat doen. Ziauddin had één missie: goed en wetenschappelijk onderbouwd onderwijs. Voor iedereen. In de Westerse media wordt de vader weggegomd uit de hagiografieën, omdat het iets van de gloed en heldhaftigheid zou kunnen wegnemen uit het verhaal van het meisje dat weigert te buigen voor de talibanintimidaties.

Op tv en in talkshows zien wij de Malala die bedachtzaam en op volwassen en serieuze wijze speeches houdt en vragenstellers te woord staat. Achter de schermen zag ik de 16-jarige Malala. Naïef en volwassen tegelijk. Ik was even vergeten dat je op zestienjarige leeftijd vaker naïef mag zijn dan volwassen. Een kind met zoveel moed- zeg gerust overmoed- verdient daarom van mij alle bewondering die zij kan krijgen.

Kijk a.s. vrijdag naar de bijzondere finale van College Tour met Malala Yousafzai, en vergeef enkelen uit het publiek- waaronder mijzelf- voor de wallen onder de ogen.

Foto: United Nations Information Centres via PhotoPin, CC

Op de vraag of een echte Almeerder bestaat moet je bij Nisrine zijn, ook wel uitgesproken als Nes-e-rin-e. Toch voelt ze zich meer Amsterdammer dan de meeste die er geboren zijn. Ze is er meestal op de fiets te vinden met een sterke wind tegen. Haar levensmotto kwam zij een paar jaar geleden tegen op een muurtje geschreven. Sindsdien beschrijft zij deze als: "Ik wil mijn leven, dat wat ik beleef, onderga omzetten in vormen. Ik wil creëren, iets uit niets maken, al is het maar een indruk, een afdruk, een suggestie."

Lees andere stukken van Nisrine