Voorpagina Media

Cartoon Indoctrinatie

Is het iemand opgevallen dat niet alleen de mannelijke smurfen, maar vooral smurfin een hoofddoekje draagt? En de barbafamilie het dragen van burka’s stimuleert? Dat Rogue nooit handen schudt? Batman geen varkensvlees eet? Pinocchio vijf keer per dag bidt? Gepetto de bedevaart heeft gedaan? Popeye homo’s verafschuwt? Vader Abraham stiekem een imam is? Dat Cartman’s antisemitische uitspraken op een moslimschool zijn aangeleerd? Olijfje nooit zonder mahram reist? Dat Dragon Ball Z de corrigerende tik rechtvaardigt? Kinderen voor kinderen het publiek met de grootheid van Allah indoctrineert? Goed, het blijven slechts interpretaties.


Smurfin met de nonchalante hoofddoek-look

Eigenlijk is het dus interessanter om bovenstaande interpretaties in een wetenschappelijk kader te plaatsen. Want hoe komt het eigenlijk dat je mediateksten op verschillende wijzen kunt ‘lezen’? Stuart Hall en David Morley schreven beide over interpretatie van mediateksten.

Zij concludeerden dat één universele interpretatie onmogelijk is én altijd afhankelijk is van opleiding, religie, politieke voorkeur, etniciteit, dagelijkse ervaringen, opvoeding en nog meer van die dingen. Daarmee zouden zij ook geconcludeerd hebben dat PVV’ers onmogelijk een universele betekenis uit een mediaobject kunnen halen. Allemaal niet zo boeiend, ik weet het. Laten we daarom maar lollig doen: hoe zou ik die PVV interpretatie kunnen interpreteren met de kennis dat dit artikel ook wordt geinterpreteerd?

Tsjah, kan er niet veel over kwijt, maar als je anno 2009 een uitzending van een kinderlied uit 1993 bekijkt en kamervragen over stelt, krijg ik sterk het vermoeden dat de leden van de PVV na het weglopen uit de kamer, samen in de kantine, op een groot scherm, onder het genot van heeeeeel veel alcohol, zakdoekjes en borrelnootjes, niet bezig zijn met politiek, maar het inhalen van hun verloren jeugd.

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim