Voorpagina Media

Blinden zijn overal, zelfs bij De Pers

Het gebruik van de woorden ‘sinds de moord op Theo van Gogh’ zorgt ervoor dat de lezer stilzwijgend een hoofdgedachte definieert én deze tegelijkertijd aanvaardt. Ook dit artikel begint met ‘sinds de moord op Theo’. Het schetst op bijna kinderlijke wijze een reeks van gebeurtenissen. Hiermee wordt gesuggereerd dat de islam in alle media-uitingen is geïnfiltreerd én ook in alle segmenten van de maatschappij de kritische geesten tot (zelf)censuur heeft gedwongen. Deze structureel misbruikte inleiding speelt vanuit cognitief oogpunt in op het sentiment van de minder kritische lezer. Deze is daardoor overtuigd voordat er überhaupt iets inhoudelijks is vermeld. We moeten volgens de schrijvers zelfs al vijf jaar noodgedwongen op eieren lopen.

Laten we de rollen even omdraaien. Want het zijn juist dit type artikelen die de standaard bepaalt. Het zijn in dit geval dé pleitbezorgers van de vrijheid, de waakhonden van de democratie, die een deel van de werkelijkheid, voor eigen gewin welteverstaan, bewust weglaten. Het zijn individuen die met dit soort artikelen dé definitie van de vrijheid van meningsuiting proclameren. Zij wijzen er immers op dat er nog heel veel niet gezegd, gefilmd en geschreven is. Nederlandse burgers worden hiermee van ‘onderwerping aan de wetten van de islam’ beschuldigd. Zij prikkelen mensen dan ook bewust om verder te gaan met polariseren, de grenzen op te zoeken, erover heen te gaan; wellicht tot ‘de bom’ ontploft en zij uiteindelijk gelijk krijgen. Het zijn vaak dezelfde figuren die op hetzelfde podium erop wijzen dat de vijand er ondanks een lange radiostilte nog steeds is. Dat de vijand niet meer uit een klein gezelschap ongeorganiseerde individuen bestaat, maar zich juist ontwikkeld heeft tot een uitgezaaid gezwel. De islamitische bemoeienissen moeten we, zoals de schrijvers betogen, zien als een ideologisch gevaar dat ons het zwijgen probeert op te leggen.

Even terug naar de realiteit. Stel dat we zoals de schrijvers beweren nu inderdaad in een tijdperk zouden leven waarin er sprake is van gecensureerde meningsuiting; dan vraag ik me toch af hoe die ideale niet-gecensureerde maatschappij eruit zou zien. Die hemel op aarde? Want nog nooit is er zo veel gal gespuwd over elkaar als in de afgelopen acht jaar. Als de desbetreffende schrijvers van De Pers hier voorbeelden van willen hebben, wil ik ze daar bij helpen. Kosteloos. Maar laten we het gewoon dicht bij huis houden. Want niet alleen in het postvakje van Jami, maar ook de inbox van wijblijvenhier.nl komen regelmatig dreigementen binnen. Maar ik betwijfel of ze die dreiging serieus nemen. Het geeft echter wel aan dat ze met twee maten meten. Zij vinden het veel belangrijker om de huidige stroom aan beledigingen, inhoudsloze kreten en andere nonsense toe te juichen.

Als je het over principes niet eens bent, dan zijn er middelen nodig om de verschillen te beslechten. Ik geloof niet dat het onbeperkt verruimen van de vrijheid van meningsuiting een uitkomst is. Want daarmee verliest elke mening zijn waarde. Daarmee keur ik censuur absoluut niet goed, maar het geeft aan dat men praktisch minder heeft aan een onbegrensde kretologische samenleving, dan aan een sfeer mét morele grenzen. De persoonlijke afwegingen die mensen maken om rekening te houden met de gevoelens van anderen zouden daarom niet genegeerd, maar juist gekoesterd moeten worden. Ook al is er nog heel veel niet geschreven.

Bovendien moeten pseudo-journalisten het afleren om steeds naar Theo te refereren. Want ook wij kunnen de naam van een ‘martelaar van het vrije woord’ of ‘slachtoffer van het kenmerkende onderhuidse racisme’ misbruiken om het ‘leed’ van de gemeenschap te benadrukken. Marwa el Sherbini, die op 1 juli 2009 in het openbaar, vanwege haar islamitische achtergrond, geëxecuteerd werd door een neo-nazi. Zij leeft bij dezen, net als Theo, nog altijd in onze gedachten voort. Haar dood is echter geen reden om aan te nemen dat het moslims onmogelijk wordt gemaakt hun meningen te ventileren en voor de rechten op te komen. Het geeft echter wel aan dat iedereen op zijn hoede moet zijn. Gekken die verblind zijn door haat zijn overal. Zelfs bij De Pers ja.

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim