Voorpagina Politiek

Media durven ware gezicht van oorlogsmisdadiger Sharon niet te tonen. Wij wel

Ariel Sharon is niet meer. Na 8 jaar in coma te hebben gelegen heeft hij het leven via een achterdeur verlaten. Want zo gaat dat vaak met oorlogsmisdadigers, nooit berecht voor al het leed dat aangericht is.

In onze Tweede Kamer – volksvertegenwoordigers van honderdduizenden burgers – wordt er gerouwd om deze – volgens SGP’er Kees van de Staaij – ‘karaktervolle’ politicus. Ook onze blonde nationale haatzaaier vindt Sharon een ‘uitmuntend generaal’. Waarschijnlijk doelt hij op het bloedbad bij Sabra & Shatila, schoolvoorbeeld van hoe je van mensen af komt. De Grote Blonde Leider heeft zelfs een herdenking in de Tweede Kamer aangevraagd. De Kamervoorzitter gaat daar ‘serieus over nadenken’.

De Kamervoorzitter gaat nadenken of we een man moeten herdenken die het volgende in een interview verklaarde:

“I vow that if I was just an Israeli civilian and I met a Palestinian I would burn him and I would make him suffer before killing him. With one hit I’ve killed 750 Palestinians (in Rafah in 1956). I wanted to encourage my soldiers by raping Arabic girls as the Palestinian women is a slave for Jews, and we do whatever we want to her and nobody tells us what we shall do but we tell others what they shall do.”

Ook media durven het ware gezicht Sharon niet te beschrijven. Zo wordt hij in vrijwel alle Nederlandse media hoogstens beschreven als een ‘havik’, een ‘sluwe’ en ‘bikkelharde’ politicus. Volkskrant brengt zijn oorlogsmisdaden als een saillant detail, en de beeldredactie van NRC heeft wél 45 foto’s gevonden. Maar geen enkele van de bloedbaden die hij heeft aangericht. Onbekwaamheid, of onwelwillendheid? Kun je het je voorstellen dat er een portret wordt gemaakt van Bin Laden zonder foto’s en beelden van 9/11?

Kees van de Staaij vindt dat Sharon velen heeft geïnspireerd. Doelt hij op zichzelf of op de duizenden verbitterde nabestaanden van de doden die hieronder te zien zijn. Allemaal directe slachtoffers van de Slager van Beiroet. En dan hebben we de tienduizenden – door de nederzettingen – verwoeste levens nog niet eens meegerekend.

  

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie