Voorpagina Maatschappelijk

Beste jongen op de hoek van de straat, ik geef om je

, 15 januari 2014, 7 reacties

We gaan even zes maanden terug in de tijd. Ik ben in het mooie en zonnige Marokko terwijl ik dit schrijf. Tweeduizend kilometer verderop moet ik aan je denken. En nee, dat is in dit geval niet iets om trots op te zijn. Ik baal wel vaker een beetje als ik aan je denk, of als ik je op bepaalde hoeken van de Nederlandse straten zie. Niet omdat ik je niet mag. Integendeel. Ik ken je niet, maar ik geef op een bepaalde manier om je. Misschien omdat je mijn broertje had kunnen zijn.

Weet je,  je kan zoveel meer doen dan diep in je jas weggekropen rondhangen. Ik weet zeker dat je wel een talent bezit waar je anderen en jezelf mee gelukkig zou kunnen maken, al heb je misschien geen ruimte om te studeren. Maar dat je niets doet, dat doet pijn. Wat ga je je kind vertellen over vroeger, als je ooit vader zult zijn?

Vandaag werd er wat zout op die wond gestrooid door een jongen zonder naam die ik bewonder.

Het is Ramadan en ik zit wat te lezen als ik een straatverkoper hoor. Niets nieuws onder de Marokkaanse zon. Mijn opa roept de jongen dichterbij om de sardientjes te bekijken, en tussen het bepalen van de prijs door wordt er wat gekletst. De jongen, kapotte slippers en versleten t-shirt, vertelt mijn opa dat hij dit jaar zijn middelbare schooldiploma heeft behaald. Na de zomer wil hij graag  in de stad verderop aan de universiteit studeren. Maar ja, studeren is duur. Bovendien kun je in Marokko na het behalen van je diploma nou niet bepaald met een paar muisklikken een studiefinanciering aanvragen, eventueel inclusief een al dan niet illegale uitwonende beurs.

Om toch hopelijk te kunnen studeren werkt de jongen daarom in de vakantie, en vandaag verkoopt hij sardientjes. Voor tien dirhams per kilo. Dat is met een gunstige koers ongeveer een euro die wordt verdiend onder de warme zon. Op een waarschijnlijk lege maag in de Ramadan.

Respect.

Waar een wil is, is een weg. Zeggen ze. Ik hoop met heel mijn hart dat dat in dit geval ook zo is. Ik gun die jongen zijn studie waar hij zo hard voor werkt, die studie die hem in verschillende opzichten zoveel kan opleveren. Diezelfde studie en ontwikkeling gun ik jou ook, beste jongen om de hoek. Maar jij besluit dat je liever op straat rondhangt. In de regen. En soms in de drup.

En dat terwijl studeren, ontwikkelen en groeien in Nederland ook zonder sardientjes vangen kan.

Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.

Lees andere stukken van Kauthar