Ik kwam vandaag het volgende bericht tegen: ?Het Openbaar Ministerie doet onderzoek naar de verkoop en vertoning van de vermeend antisemitische film ‘Zahra?s blauwe ogen’, die in sommige moskeeën wordt verkocht.? De titel klonk mij niet zo heel erg antisemitisch, dus dan zou het wel om de inhoud gaan.
Het blijkt een fictief Iraanse film te zijn over een Palestijns meisje dat ontvoerd wordt door Israelische militairen om haar ogen te kunnen transplanteren, zodat een blind Joods jongetje weer kan zien. Ze vlucht en wordt onderweg verraden door een Israëlische taxichauffeur die daar veel geld voor opstrijkt. De film eindigt met een zelfmoordaanslag op de Joodse ontvoerders.
Ok, dit lijkt me nou niet echt een gezellige film en natuurlijk zal er wel de nodige propaganda in zitten, maar wat ik niet echt begrijp, is de selectieve verontwaardiging. Minister Donner die zal bekijken of nadere stappen nodig zijn en Rita Verdonk die een hartig woordje zal spreken met de verschillende Islamitische contactorganen.
Mijn gedachten gaan dan meteen terug naar de ophef rond de film ?Submission? van Ayaan Hirsi Ali en de vermoorde Theo van Gogh. Samen met mij was een heel groot gedeelte van de moslims ontzettend kwaad over wat er allemaal in die film werd vertoond. We vonden het beledigend, kwetsend en we vonden dat de moslims en de Islam onterecht in een kwaad daglicht werden gezet.
Maar toen werd ons door Verdonk nog verteld dat de film onder de vrijheid van meningsuiting viel. En was ook volgens Donner alles gewoon binnen de Nederlandse wetgeving. Helaas, we moesten ons er maar bij neerleggen. Dus ik vraag me dan nu af waarom deze film niet onder dezelfde categorie geplaatst kan worden? Ik vind zowel Submission als deze film (zover ik kan oordelen vanuit de beschrijving) niet echt smakelijk en getuigen van respect, maar we moeten nu niet met twee maten gaan meten. Of geldt artistieke vrijheid alleen zolang het in je eigen straatje past?
ReFlex
ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.Lees andere stukken van
4 Reacties op "Zahra’s blauwe ogen"
Ze hebben het gemunt op één groep en plaatsen deze altijd in een hokje.
“Of geldt artistieke vrijheid alleen zolang het in je eigen straatje past?”
Ja, aber naturlich!
Zoals altijd zal er ook dit keer weer met twee maten gemeten worden. En of je nou hoog of laag springt, dat blijft voorlopig zo :)
(*De situatie is kwetsbaar met zoveel tegenstellingen. Als je dan voortdurend herhaalt dat je gelijk hebt en gelijk wilt krijgen, draag je bij tot een klimaat waarin oplossingen niet meer mogelijk zijn. Zo denk ik erover en voor die opvatting zal ik strijden’, aldus Brinkhorst.*)
Goed gezegd, maar de vraag is of meneer wel gehoord wordt.
Helemaal met je eens Reflex… het is inderdaad meten met twee maten.
Of verbied ze consequent allebei… of sta ze beide toe en uit je mening maar van de kantlijn.
Heel goed stuk, ben wel benieuwd wat politici hierop te zeggen hebben. Wie vertelt Verdonk en Donner over deze site?