Voorpagina Sport

Noppen, Naaldhakken & Tranen

Mijn familie verklaart mij heel vaak voor gek omdat ik sommige (in hun ogen belangrijke) zaken annuleer om thuis lekker voor de TV te zitten en heerlijk te genieten van K1 en voetbal matches. Zo ook afgelopen zaterdag. Mijn zussen stonden zich al heel de dag druk te maken over wat voor jurk ze gingen aandoen, welke tas ze gingen dragen en zich voor de spiegel op te tutten omdat we uitgenodigd waren op een bruiloft. Mama vroeg me meerdere malen om eens te gaan aankleden omdat we moesten opschieten, alleen ik had het gevoel dat ik iets heel belangrijks in mijn agenda had staan. Maar door al dat getetter om mij heen kon niet bedenken wat het nou precies was. Ik trok toen maar mijn jurk aan, put my party face on, schoof mijn Christian Louboutins aan mijn voeten en liep naar beneden. Eurosport was mijn redding…

Mijn zussen waren nog altijd druk bezig en ik ging mezelf in de tussentijd maar even vermaken (lees: met de afstandsbediening spelen). Ik heb zo’n rare tik dat ik als een gek probeer te zappen. Ik hoop altijd dat het elke dag een beetje sneller gaat, maar kan je vertellen dat het heel irritant één tempo aanhoudt. Tijdens deze zap race, flitste ik langs Eurosport. En opeens zag ik het licht. Alles om mij heen was opeens stil, het leek echt even of de tijd stil stond en ik heb deze ALHAMDULILLAH-momenten alleen als ik chocolade eet, schoenen of tassen koop of als er voetbal op TV is. Het zijn de WORLD CUP PLAYOFFS, “for the love of SHOES & SOCCER men, hoe kun je dit nu vergeten Bee..seriously?” 

Ik gilde heel hard dat ik lekker thuis bleef. Ik vind een bruiloft echt geen legitieme reden om het huis te verlaten en vooral niet als zich belangrijke wereldzaken voor mijn ogen afspelen: kwalificatie voor de WK 2010 in Zuid Afrika is nu echt even wat belangrijker. En ik ga al helemaal niet de deur uit als ‘um l dunya’ Egypte tegen Algerije moet spelen.

Daar zat ik dan in mijn killer heels naar een killer match te kijken. Ik leefde echt mee, ik voelde elke ‘oeeeeeee’ en ‘aaaaaa’ dwars door mijn lijf. Ik was zo fanatiek aan het mee gillen en schreeuwen dat mijn buurvrouw even kwam controleren of alles wel goed was.

“Bee, lieverd gaat het wel? Ik hoorde allemaal enge geluiden, het leek net of er iemand aangevallen werd”.

Ik: “Nee hoor alles is prima! Was alleen even voetbal aan het kijken".

Buurvrouw “Dressed like this? Is het niet een beetje ovedreven voor een voetbalwedstrijd?” 

Ik: “Pardon, er is toch geen specifieke dresscode verbonden aan voetbal and I can perfectly jump on my Louboutins”.  

Vraag me nu af wat ze dacht toen ik heel hard gillend door het huis heen rende omdat Egypte met 2-0 had gewonnen van Algerije. Eerlijk waar, wat is overwinning een heerlijk gevoel en owwsooo leuk als the reporter ook lekker uit zijn dak gaat. 

Ik liep tot een paar uur terug nog met een brede lach van oor tot oor, maar deze lach is abrupt van mijn gezicht gehaald toen Antar Yahia de winnende goal maakte voor Algerije en hen zo in het lijstje plaatste voor WORLD CUP GAMES in Zuid Afrika. No More Misr, No More Um l Dunya.. Algerije heeft hen van het veld gespeeld en mijn voetbalhart gebroken.

Algerije gefeliciteerd en Egypte ik rouw om jou!