Voorpagina Cultuur

Oh man, Oman!

Aggie Martinus deed laatst een PvdD/PVV-actie bij me. Volleerd als Fleur Agema of Marianne Thieme vuurde hij de ene na de andere (huis-)kamervraag op me af: of ik wist dat er allemaal oude koranmanuscripten bijeen waren gesprokkeld in Amsterdam? Uh nee. Of ik wist dat de collectie die daar lag oorspronkelijk verspreid was over vele particulieren, verschillende universiteiten en Omaanse privécollecties? Uh nee. Of ik het dan met hem eens was dat we hier op korte termijn maar eens moesten gaan kijken dan? Uh ok.

En toch duurt het nu al enige maanden dat de tentoonstelling ‘Oman’ te zien is in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. We zijn nog niet geweest, maar, heus, het gaat er insha’Allah van komen!

Ondertussen probeerde ik er achter te komen wat er nu zo bijzonder aan deze tentoonstelling zou zijn. Via de site van de Nieuwe Kerk las ik het een en ander over de invulling van de tentoonsteling: archeologisch materiaal, religieus getint werk, wat politiek en maatschappelijke verhalen. Hmm, maquettes, kleding, boeken, schilderijen van sultans. Boeien.

Nergens kon ik een heldere vermelding van welke koranmanuscripten er zouden zijn en waarom ze nu zo bijzonder zouden zijn. Met een omweg kwam ik bij de Universiteit van Leiden uit (waar een link naar een medisch manuscript stond), naar uitgeverij Brill, waar een vaag verhaal over een manuscript uit de 7de eeuw stond, wat niet op de tentoonstelling te zien is omdat de verschillende vellen helemaal niet verzameld zijn. Enfin, frustratie alom.

Wel kwam ik een verhaal op de site van de Nieuwe Kerk tegen waarin melding werd gemaakt van 17de eeuwse manuscripten. Aha, dat is alweer wat beter. Nu krijg ik er zin in! Maar nergens een afbeelding te vinden, behalve een stuk bot met een arabische tekst erop. Hoewel de tekst helder is, is deze net effe te klein om met mijn steenkolenarabisch te kunnen lezen. Het zag er wel koel uit, maar een beetje magertjes (misschien van een kistkalf).

Enfin, na dit filmpje had ik er inmiddels wat meer zin in gekregen. Bij de wbh-agenda verscheen bovendien plots een bonusactiviteit: blijkbaar is er donderdag 26 november om 20.00 een speciale avond met Omaanse gedichten en een ud-je hier en daar. Het bloed gaat al wat sneller stromen! Klassieke Arabische poëzie, daar kun je me voor wakker maken. Ik begrijp er meestal geen klap van, maar het klinkt zo ontzettend fijn in de oren.

In ieder geval, ik denk dat ik dan maar donderdag ga of zo. Of misschien vrijdagmiddag na de middagpreek als alternatief offerfeessie (i.p.v. de muren te schilderen zoals vorig jaar). Misschien moeten we met meer mensen gaan, islamiseren we meteen de Nieuwe Kerk een beetje op.

(overigens gebeurt er ook wel eens wat vage shizzl in de Nieuwe Kerk)

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van