Onze eigen troubadour is overleden. Ramses Shaffy (1933-2009) is niet meer.
Je slaapt dus nu bij mij
Je ademt stil
En je hand ligt stil
Op mijn borst
Shaffy was een begenadigd zanger en acteur, maar bovenal verworden tot een icoon van pure emotie. Geboren in vooroorlogs Parijs, in kringen van internationale diplomatie, verliep zijn leven iets anders dan de Russische bontmutsen en rijtuigen van zijn eerste levensjaren mogelijk deden vermoeden. Zijn jonge jaren brengt hij door in een Nederlands pleeggezin.
Nadat hij de toneelschool heeft gedaan rommelt hij wat in de marge met acteren en zingen. Tot hij in 1964 ‘Shaffy Chantant’ opricht – een dichterlijk en liederlijk gezelschap met o.a. Liesbeth List en Louis van Dijk. Hoewel Nederland nog niet in volle teugen aan het hippiedom deelneemt, regeert de geest van artistieke vrijheid.
Al gauw volgen ‘Sammy’, ‘Zing-Vecht-Huil -Bid-Lach-Werk en Bewonder’ en ‘We zullen doorgaan’. ‘Sammy’ zit onder mijn huid verwerkt als een oude moedervlek. Toen ik een jaar of 10 was, heb ik een lange, natte zomer me Sammy gewaand. ‘Doorgaan’ was, samen met Herman van Veens ‘Opzij’ een favoriet als ik met mijn vriendjes moest wachten bij de ingang van het hek naar de wekelijkse zondagmiddagwedstrijd.
Shaffy was bij mij als persoon nooit bekend, behalve toen ik met de Missus op pad was en zijn melancholische oogopslag mij in vervoering bracht. In recente jaren was Shaffy mentaal en fysiek kapotgegaan na een lang leven van ‘hard gaan’- vooral met drank. Toch trad hij af en toe nog op, vooral na de renaissance aan interesse die de film ‘Ramses, oú est mon prince?’ van Pieter Fleury teweeg bracht.
Zo recent als afgelopen dinsdag nog, zaten we in Carré bij het Knoop Gala, waar Pia Douwes een duet zong met een jong meisje, over zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken en bewonderen. Ramses, we gaan nu zonder je.
Vanavond een speciale uitzending over Ramses op tv.
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
11 Reacties op "Ramses gaat niet meer door"
Mooie man , hij leek ouder als je hem zo zag op t.v.
Vreemd dat ik zo geroerd kan zijn door zijn overlijden. Het was de muziek die mijn ouders draaide. Maar zoals met veel elpees die ze hadden zit die muziek in mijn hoofd en kan er niet meer uit. Maar het is niet alleen de muziek maar ook de persoon die mij altijd bij zal blijven. Er zijn foto’s van hem die mij mateloos fascineren. En wat zong hij hier nog mooi:
Koude rillingen over mijn rug bij het youtube filmpje. Ja we laten hem zijn eigen gang nu gaan.
Noureddine,ik heb met interesse Uw stuk over Ramses Shaffy gelezen en moet bekennen dat ik nooit van hem heb gehoord, shame on me! Maar ja, hier in NZ een verre uithoek van de wereld,is er bij de gemiddelde persoon eigenlijk helemaal geen interesse voor Europees Klassiek,is dit het goede woord? Ik vind het wel een beetje een treurig verhaal dat die man in een diepe damp het laatste stuk van zijn bestaan moest beeindigen. Nederlands lezen in jullie WBH schrijven geeft mij een ware appreciatie van hoe bloemrijk de taal kan zijn. Prachtig vond ik de quote,”…Het portret van een groot licht, een brandend vuur, dat door drank ouderdom en calvinisme langzaam uitdooft, is begonnen!” Ja, er zijn eenvoudige woorden die letterlijk vertaald in Engels helemaal de gevoelens niet weergeven, zoals ‘Een groot levensgenieter…’, maar slechts alleen door omschrijving.
Als ik zo de opinie stukken in onze NZ’se kranten en tijdschriften lees heb ik het gevoel dat mensen met een volle vocalubaire die goed kunnen schrijven het verpesten met sarcasme want dat is echt niet nodig.
Cheers van Christchurch.
…en na de laatste horizon begint misschien een andere tijd…
Een van de favoriete brulnummers bij ons in de auto is ‘Shaffy Cantate’, m’n mannetjes is Ramses met de paplepel ingegoten dus. Aan deze levenslust komt geen eind met zijn heengaan.
Een straaltje zonlicht in een grauw land is van ons heen gegaan.
De flower power van Ramses raakt en inspireert mij diep. Dank je wel, Ramses, voor wat je mij en Nederland gegeven hebt.
Mijn condoleances aan Liesbeth.
De liefde in haar ogen, wanneer zij naar hem kijkt en met hem samenzingt is wondermooi.
[i]Hoog Liesbeth, kijk omhoog Liesbeth, want daar is de blauwe lucht.[/i]
Respect Noureddine dat je schrijft over mijn favoriete zanger.
RIP Ramses.
Noureddine, bedankt voor dit eerbetoon. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik terugdacht aan Sammy. Bij ons thuis werd vroeger alleen en exclusief naar klassieke muziek geluisterd, maar ik weet nog goed dat mijn meester in groep 5 een stuk van Ramses Shaffy voor ons voorzong, de eerste keer dat ik iets van hem hoorde. Nederland moet het nu zonder hem doen maar we zullen hem niet vergeten.
Ik weet dat mijn zeer jong overleden vader destijds in de jaren 60stig het nummer Sammy zeer mooi vond.
Alleen daarom heeft Ramses een speciale plek in mijn hart, want ls ik het nummer hoor brengt mij dat beelden uit een ver verleden.
…..overdreven hoor…al die aandacht.
Lekker respectvol Simo, je hebt voortaan mijn aandacht.