Voorpagina Algemeen, Bekeringsverhaal, Ervaringen

Moslim geworden, maar wat nu?

En dan ben je moslim. Dit betekent dat er in de komende tijd heel wat dingen zullen veranderen. Je probeert jezelf er op voor te bereiden. Maar wat betekenen deze veranderingen voor je omgeving? Hoe pak je dit aan? Stuur je iedereen een kaartje of kom je met een hoofddoek op dagen?

Niet alleen moet jij gaan ontdekken hoe je verandert, maar ook je omgeving zit met argusogen naar je te kijken. Hoe extreem wordt dit? Welke grapjes kunnen we nog met haar maken? Moeten we honderd meter veder op staan als we willen roken? In hoeverre raken we haar kwijt..

Sommige vrienden wilden dit pad niet met mij bewandelen. Zij dachten dat ik niet meer de Eva zou zijn, omdat ik geen navelshirt meer draag en alleen een milkshake bestel. Daar schrik je van. Eerlijk gezegd had ik niet eens door hoe mijn naasten door mijn keuzes beïnvloed zouden worden.

Hoe doe je dit? Zeg je tegen al je vrienden die geen Moslim zijn gedag? Ga je niet meer mee naar een concert? Of het strand? Zolang ik geen bikini aan doe en geen alcohol drink, vind ik het allemaal wel goed. En dat ik niet meer scheldt, maakt me niet minder grappig.

Mijn ouders wisten al dat ik met de Islam bezig was. Ik vertelde dat ik steeds meer las en naar lezingen wilde. Voordat ik me bekeerde heb ik de keuze gemaakt te stoppen met roken, te stoppen met drinken, halal te eten en minder naakt op straat te lopen. Het gedeelte over roken en drinken vinden ze niet zo erg. Wat zou je erop tegen hebben als je kind gezonder gaat eten. Maar zeven dagen per week halal eten? Is dat niet een beetje conservatief? Dat doen jonge Moslims in de maatschappij van vandaag toch ook niet. En lange rokken? Die zijn oubollig! Je hebt zo’n mooi  lichaam en dan wil je dat gaan verbergen?!

Een periode van overtuigen was het. Dat het mijn keuze was, en ik er volledig achter stond, drong maar moeizaam door. Uiteindelijk hebben zij mijn keuzes geaccepteerd.

Het nieuws dat ik de shahada had uitgesproken, was niet meer een hele grote verassing. Dat is ook nooit een discussie geweest. Mijn ouders hebben het nooit erg gevonden dat ik nu in een God geloof. Maar alle regeltjes, al het moeten, al het verboden. Dat vonden ze lastig. En laten we ons even in hun schoenen verplaatsen. Je kind neemt een geloof aan. Niet zomaar een geloof, maar een geloof van regels die tegen jouw voorgaande levensstijl in gaan. Draagt ze straks een boerka? Eist ze straks dat onze hond weg moet? Geeft ze mannen straks geen hand meer?

Ik snap het wel. Maar ik hoop dat door dingen met hen te bespreken, al mijn keuzes worden geaccepteerd en gerespecteerd. Of op zijn minst worden begrepen. Ze zien me wel veranderen. Maar ik neem ze mee op mijn ontdekkingsreis, waardoor ze het hopelijk minder eng zullen vinden.

Het mooiste om te horen was, toen mijn beste vriendin het volgende tegen mij zei: “Weet je Eva, je bent eigenlijk helemaal niet veranderd.”

En zo is het. Mijn gedragspatronen en sommige ideeën veranderen. Maar uiteindelijk blijf ik hetzelfde.

photo credit: priyaswtc via photopin cc

Eva is 17, geboren in Amsterdam maar getogen Hagenees. Ze is in het laatste jaar van het VWO en wil motivational speaker worden. Ze is aangenomen voor een journalistieke opleiding in De Verenigde Staten. Haar hobby's zijn nadenken, eten en slapen.

Lees andere stukken van Eva