Voorpagina Ervaringen, Islam, Media

Deze moslim broeder is een moslimbroedert!

Soms is het verbazingwekkend eenvoudig om ergens bij te horen. Als nieuwe moslim (bekeerling, terugkeerling, weetikveelhoe je het wilt noemen) wordt er nog wel eens gedacht dat je extra je best moet doen om ‘erbij’ te horen; oeltra-orthodox in daad en gebaar, een megabaard, een mooie hoogwaterbroek en stijfgestreken qamies (das eigenlijk gewoon een ander woord voor hemd, maar qamies klinkt interessanter). Niets is minder waar. Soms word je ergens zelfs ingedeeld zonder dat je het wilt of weet…

Ooit zei ik eens iets positiefs over Tariq Ramadan. Prompt behoorde ik tot de liberalen (ja, ja, ja, maar toen was dat een normale mening over TR). Later schreef ik een aardig kattenbelletje over de islamitische geleerde Qaradawi – prompt werd ik ingedeeld bij de radicalen. Een waarderend stuk over sheikh Al-Albaanie leverde me het epitet ‘wahabbi’ (soefiyyaans scheldwoord voor salafist). Op en een korte vermelding van mijn dichtersliefde voor Ibn ‘Arabi positioneerde ik me schijnbaar ferm in het soefiekamp. Ook vernam ik ooit volgens de Trouw relitest dat ik ‘mezelf wel moslim noemde, maar eigenlijk geen moslim was’. Dit lijken me in principe elkaar uitsluitende categorieën.

Met trots mag ik u nu, schizofrener dan ooit, mededelen dat er een categorie bij is gekomen.

In het vorige jaar werd een prominente moslimbestuurder – hier voortaan Johan genoemd, want Nederland verislamiseert, maar de moslim wordt ook steeds meer kaas – door de wakkerste krant van Nederland beschuldigd van het lidmaatschap van de aldanniet foute Moslimbroederschap, de ‘Ikhwan al Muslimoen’. Na een rechtszaak moest de krant dit terugnemen. Vorige maand dacht een andere krant betere bewijzen te hebben en schreef Johan wederom tot lid van de Moslim Broederschap. Nu gaat het mij er niet direct om of Johan wel of niet lid is en of dit goed of fout of grijs is. Of überhaupt of broeder Johan een aardige/nette/etc kerel is. Boeien!

Interessanter is waarom deze krant Johan bewezen achtte lid te zijn van de Moslim Broederschap. Zijn door deze twee kranten geritselde lidmaatschap vond plaats in een drietraps raket: Johan zit in het bestuur van een aantal islamitisch georiënteerde stichtingen. Via de ene stichting zit hij in een overkoepelende landelijke stichting. Via die laatste zit hij in een Europese koepelorganisatie. En dit Europese ding, aldus beweert deze krant, is eigenlijk de Europese tak van de Moslimbroederschap. Zo schijnt een Moslimbroedert die lid is van de Egyptische tak te hebben gezegd.

Het duizelde me een beetje, al die stichtinkjes en verenigingen (tot ik dacht aan de KNVB, die weer lid is van de UEFA en die weer lid is van de FIFA). Maar goed: die Europese tak kwam me een beetje bekend voor. Op hun website vond ik vervolgens een item over ‘nieuwe moslims’, een bezoek van een geleerde aan Rotterdam en een vermelding van mijn eigen cluppie. Daar was ik dus bij. Sterker nog: daar heb ik nog met andere leden van ons kleine (administratief overigens nog nietbestaande) vereniginkje een aantal presentaties gehouden over het leven als Nederlandse moslim en nog meer van zulks.

Denkende als journalist kom ik dan tot de volgende conclusie: Johan: via stichting 1 lid van koepelstichting 2 en daarmee lid van de Europese tak van de moslimbroederschap. Hij is ‘dus’ Moslimbroedert. Ik: via het nieuwe moslimcluppie lid van het europese nieuwe moslimcluppie en daarmee lid van de europese moslimbroederschap en ‘dus’: Moslimbroedert.

Ik heb meteen mijn moeder gebeld om het uh… goede nieuws te brengen: zonder het te weten ben ik van niet echte, maar wel radicale, liberale, soefistische wahhabi lid geworden van de Moslimbroederschap. Oh, waar het leven me al niet brengt! Als je je nu afvraagt: waarom schrijft hij niet gewoon overal de namen van op, dan kunnen we alles nagaan, dan is het antwoord: Het gaat niet specifiek om mij of broeder johan of de genoemde organisaties. Het gaat om de manier van journalistiek bedrijven. Het gaat om de ‘guilt by association’ trip waarmee publieke opinie wordt beïnvloedt zonder mate van controle of beperking.

Ik heb ooit een kopje thee gedronken met Johan en hij was erg charmant, maar verder weet ik niets maar dan ook helemaal niets over hem of over het Moslimbroederschap hier, in Europa of in Egypte, behalve wat ik op tv zie (bij westerse media: negatief; bij Al Jazeera: soms positief, soms negatief) en heb ik er bezwaar tegen om dit soort insinuaties te herhalen. Als je het echt wilt weten doe je maar een beetje je best.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van