Wilders stond naar aanleiding van zijn gewraakte uitingen over minder Marokkanen hevig onder vuur. En terecht. De publieke opinie tuimelde over hem heen. De mainstream media, die hem daarvoor nog met fluwelen handschoenen en alle egards behandelden, hebben hem daarover het vuur aan de schenen gelegd. Met als hoogtepunt een schuimbekend Wilders die voor de lens van de camera’s een wanhoopsactie pleegde door niet zijn mea culpa uit te spreken, maar het publiek trachtte te overtuigen dat wij allen het bij het verkeerde eind hebben. Opvallend detail in zijn optreden was dat hij een voorschot nam op zijn verdediging (kennelijk voelt Wilders de bui al hangen –en dan doel ik niet op het wisselvallige weer van de afgelopen dagen-). Naar de mening van Wilders zijn door verscheidene lieden die met een publieke taak zijn belast uitspraken gedaan over zijn vermeende schuld ter zake het plegen van discriminatoire uitingen, met andere woorden: zijn recht op een eerlijk proces is geschonden. Met het innemen van zo een standpunt heeft hij een deel van zijn verdedigingsstrategie prijs gegeven; een niet ontvankelijk verklaring van het openbaar ministerie ligt in de lijn der verwachting.
In retrospectief kan zonder enige twijfel gesteld worden dat Wilders niet goed heeft nagedacht over zijn geregisseerde optredens. Immers, de krachten die daarna zijn losgebarsten heeft hij nimmer kunnen voorzien. Indachtig het feit zijn abjecte uitspraken over moslims door velen werden gebillijkt. Sterker nog, binnen de politieke arena werd passief stelling genomen tegen zijn verwerpelijke uitspraken en in sommige gevallen leek het zelfs bon ton om bepaalde minderheidsgroeperingen in het verdomhoekje te plaatsen. Het kan niet anders dan dat hij gedacht moet hebben dat zijn uitspraken een brede steun zouden krijgen. Niets bleek minder waar.
Zijn uitspraken hebben ook een positief effect gesorteerd. Ik noem in dit verband de massale aangiftes die tegen Wilders zijn gedaan, de steunbetuigingen van bekend en onbekend Nederland, de demonstratie op het Museumplein waarin Nederlandse staatsburgers met de vlag in de hand stelling namen tegen het geïnstitionaliseerde racisme en tot slot de leegloop van de partij van de vrijheid. En op dit laatste aspect wil ik mijn aandacht vestigen.
Naast de mogelijke strafrechtelijke vervolging van Wilders bestaat tevens de formele mogelijkheid de PVV als juridische entiteit te ontbinden. Vanwege Wilders’ dictatoriale alleenheerschappij komt de PVV naar mijn mening geheel ten onrechte op de achtergrond te staan. Bij de gratie van zijn partij ontleent Wilders namelijk zijn bestaansrecht. In het licht van de door de Hoge Raad gewezen arrest in de zaak Martijn is het interessant om te bezien hoe beide entiteiten zich tot elkaar verhouden. Voor de duidelijkheid; ik heb geen enkele pretentie om de PVV (zo u wilt Wilders) van enige vorm van pedofilie te betichten. Mijn vergelijking beperkt zich slechts tot hetgeen beide partijen bindt.
Een rechtspersoon waarvan de werkzaamheid in strijd is met de openbare orde, wordt op verzoek van het openbaar ministerie verboden en ontbonden. Het Burgerlijk Wetboek biedt hiervoor de mogelijkheid. In de zaak Martijn heeft de hoge raad bepaalt dat het in dit bijzondere geval noodzakelijk is dat de vereniging wordt ontbonden in het belang van de bescherming van de gezondheid en van de rechten en vrijheden van kinderen. Dit is arrest spreekt mij aan, omdat goed zichtbaar is hoe de democratische rechtstaat tot volle wasdom komt. De uitvoerende macht treedt op als beschermer van een bepaalde groep. De rechtsprekende macht functioneert als hoeder opdat de minderheid niet aan de heidenen wordt overgeleverd. Deze wisselwerking tussen beide machten is helaas niet goed zichtbaar daar waar het gaat om de bescherming van moslims. De vrijheid van meningsuiting legt het af tegen het recht om gevrijwaard te blijven van discriminatie en haat.
Dit stuk is ingezonden door Chafik Haddouzi. Chafik is 28 jaar en woont in Amsterdam. Zijn juridische achtergrond probeert hij te gebruiken wanneer hij een poging doet om maatschappelijke vraagstukken op te lossen. Door verschillende juridische invalshoeken te gebruiken, hoopt hij een bijdrage te leveren aan het ophelderen van verschillende maatschappelijke vraagstukken.
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
Volg ons op social media