"Wat doe je als je verleden nog zoveel invloed heeft op je dagelijkse leven? Hoe zorg je er dan voor dat je niet in het verleden vast blijft zitten?" Dit was een vraag die mij werd gesteld n.a.v. mijn vorige stuk. Nu ben ik alles behalve een psycholoog, maar ik wil toch even een verhaaltje vertellen over hoe je de invloeden van buitenaf kunt aanpakken. "Stel je voor je loopt op een donkere pad. Voor je is het altijd donker, je weet niet zo goed waar je naartoe loopt en af en toe knal je tegen iets op. Je hebt geen tijd om te zien wat het was, want je moet door. Het lijkt alsof er geen einde aan komt. Toch moet je steeds doorlopen. Alleen maar doorlopen. De regel is: Niet omkijken!
Als je toch omkijkt zie je alles wat je hebt gedaan en de puinhoop die je hebt veroorzaakt. Je ziet waar je tegenaan bent gelopen, maar teruggaan om de boel weer recht te zetten, is onmogelijk. Je wilt het heel graag. Teruglopen om de schade ongedaan te maken. Of teruglopen omdat je nu wel weet hoe je moet lopen zonder iets om te gooien. Op een gegeven moment heb je door dat je niet meer terug kan en stop je met piekeren over het feit dat je, per ongeluk of expres, je pad hebt vervuild en verwoest. Je positieve instelling zorgt ervoor dat je pad niet meer zo donker is. Aan het eind zie je het licht!
Wat een opluchting. Je huppelt je pad af, je begint te rennen, want je ziet het licht en verder niets anders. Al die tijd heb je er zo naar verlangd. Maar dan opeens.. BOEM! Je ligt op de grond. Als je omkijkt zie je dat je oog in oog staat met een stinkende, vieze, grijnzende hyena. Die blij is dat hij je heeft laten vallen. Je vindt het maar eng en loopt door. De hyena heeft door dat hij jou bang heeft gemaakt. Hij loopt achter je aan en je voelt hem in je nek hijgen. Het lukt hem jou in te halen en je weer te laten vallen. Keer op keer. Elke keer dat je opstaat en wegrent, denk je hem slim af te zijn. Je loopt zelfs een andere pad op om hem af te schudden. Elke keer denk je dat je sneller zal zijn, of hoop je dat hij je niet meer lastig zal vallen. Nou dat laatste mag je vergeten, want de hyena heeft besloten wraak te nemen. Je botste per ongeluk tegen hem op toen het nog zo donker was.
Net zag je nog het licht aan het eind van je pad, nu besef je dat je op het punt staat het ravijn in te vallen. Af en toe krijg je een duw in je rug van de hyena om het valproces te versnellen. Het lukt je al die tijd om niet te vallen en om rechtop te blijven staan. Na een tijdje verlies je je krachten om je te verzetten. Pech voor jou, want de hyena heeft je precies waar hij je hebben wil. Op het juiste pad, met het licht in zicht kom je toch nooit meer. Je hebt geen hoop meer. Je geeft je over. Je laat je een laatste duw geven en je valt.
Einde verhaal.."
Misschien toch niet zo’n mooi verhaal. Een kleine wijziging aan het eind, want zo kan het ook:
"Op het juiste pad, met het licht in zicht. Daar wil je zijn! En je kan er nog steeds naartoe. Je verzamelt al je krachten bij elkaar om de nietsvermoedende hyena te verassen. Hij is je nog steeds aan het treiteren. En dan weet je het! Je draait je plotseling om, kijkt recht in de ogen van de hyena en zegt: “En nou is het genoeg geweest. Wegwezen jij!” Je zult snel merken dat hij is geschrokken van je plotselinge actie en dat hij niet begrijpt waar je het lef vandaan haalt. Nadat je hem hebt aangesproken op z’n gedrag ga je achter de hyena staan en geef je hem een schop onder z’n achterste. Zo! Opgeruimd staat netjes. Kijk nu eens wie er in het ravijn is beland.
Einde verhaal.."
De hyena in het verhaal kon je zo lang treiteren omdat je dat zelf had toegelaten. Eerlijk is eerlijk, hij zorgde er wel voor dat de wolven, beren en vieze insecten van je pad af bleven. Dat maakt het lastig. Moet je het dan uit je leven zetten of niet? Die keuze maak je zelf. Ze kunnen zeggen en denken wat ze willen, maar jij beslist. Het is tijd voor verandering als je merkt dat je na je persoonlijke groei niet meer in je omgeving past. Het kan een tijdje eenzaam zijn op de route die je wilt bewandelen. Maar het is het vast waard. Dus ga er voor!
Er is trouwens maar één persoon op de wereld die bepaalt of je iets goeds of fouts hebt gedaan en dat ben je zelf. Met de rechter in de rechtszaal als uitzondering natuurlijk:)
7 Reacties op "Vastzitten in het verleden"
Waarom zo negatief? Er zijn altijd redenen voor de dingen die je doet.
Leven veroorzaakt rommel. Probeer het maar eens omgekeerd, als je niet leeft maak je ook geen rommel, wil je dat?
Rommel geeft je inzicht in de dingen die je doet. Nieuwe inzichten verbreden de kijk op je eigen leven, en het leven in het algemeen.
Denk eens aan onze allereerste voorouders en de wereld waarin ze leefden, denk dan aan de omzwervingen die ze gemaakt hebben tot het punt waar jij nu bent, de wondere wereld van onze moderne beschaving. We passen ons aan en we gaan weer door, en ik vraag me af, hoe zou de wereld er over 50000 jaar uitzien?
@Anton, Voor mij is het juist een super positief verhaal.
Net als Pinar denk ik ook zo over ’t leven, ver;eden en toekomst. Dat is gewoonweg een ‘strijd’ om het bestaan en schuldgevoel over gemaakte fouten. En aanvaarden dat je die niet meer kunt herstellen.
Pinar: Angst is voor even, spijt is voor altijd. In mijn ogen ben je super-goed bezig!
Ja Pinar, ik vergelijk Uw persoonlijke groei als wijzer worden, het leren en onthouden van het verleden.Het is door Uw eigen wil en voor Uw eigen belang, niet in het verleden te blijven hangen, ofschoon het soms wel voor enkelen in de familie dit pijn kan geven. Zo zal ook elke menselijke generatie zijn tijd ontgroeien en zich moeten aanpassen, gedwongen of niet, om te blijven overleven.
Cheers van Christchurch.
Een heel goed verhaal Pinar…ik heb veel respect voor mensen.. die door te vallen en op te staan.. toch die menselijkheid behouden…het zijn juist zij….die de smaak van bitter hebben geproefd….en juist zij… die de smaak van Liefde…zo goed kunnen beschrijven…het verleden maakt van ons wat we nu zijn….Peace be upon you…Pinar…
Ik vind dat een groot deel van de Arabische wereld nog vastzit in het verleden. Een groots verleden. Men was er vast van overtuigd dat de Islam de Enige Ware Godsdienst was, beter dan alle ander godsdiensten, dat deze godsdienst dus uiteindelijk in de gehele wereld zou gaan heersen. Deze gedachte werd bevestigd, tot voorbij onze Middeleeuwen, door het feit dat de Islam toen niet alleen militair superieur was, maar ook economisch en vooral ook cultureel, wetenschappelijk, literair. Een schitterende beschaving. Het gevoel van de supereuriteit van de Islam als godsdienst is nog wijd verspreid. Van die prachtige Islambeschaving is echter niet veel meer over. Stagnatie. Dictatoriale regeringen, armoede en corruptie, onvermogen om de moderne wereld tegemoet te treden. De tegenstelling tussen een gevoel eigenlijk superieur te zijn en de bittere hedendaagse realiteit werkt verlammend. Dan kan men alleen terugkijken, zonder verder veel te doen. Zich slachtoffer voelen.
India en China hebben in het verleden ook zeer onder het Westerse imperialisme geleden, maar daar kijkt men nu naar de toekomst, leeft met hoop, pakt de dingen aan.
#5 wie zegt dat de islamitische wereld dit straks ook niet doet…. nooit dingen uitsluiten. Misschien hebben zij iets meer tijd om de juiste weg te vinden. en de oorlogen die er nu gevoerd worden helpen niet echt mee. China is gekoloniseerd echter niet in stukken gehakt zoals het gebeurd is met het islamitische rijk… maar nogmaals, zeg nooit nooit
aan # 6 Simo
Je hebt gelijk, misschien zullen ze ook de goede weg vinden. Ik hoop het. Er zijn hier en daar lichtpuntjes, maar ook bedenkelijke ontwikkelingen. Nogmaals, laten we er het beste van hopen.