Een aantal zaken ontloop je niet in dit leven: iedereen moet naar de wc, iedereen betaalt belasting en daarnaast geldt uiteraard dat de dood wacht voor niemand. Van de week kwam ik in mijn cd-kast terecht en dwaalde er wat rond. De eerste paar verdiepingen bestaan voornamelijk uit Qur’anrecitaties, lezingen en meer van zulks. Daartussen vond ik een blanco cd van een jongerenstichting met een naam erop, gevolgd door een vraagteken. Ik heb deze cd ooit gekregen bij een lezing, kort beluisterd en weer tussen de overige lezingen geplaatst. Geen klik toendertijd, denk ik. Het ging over de dood.
Toen ik vorige week vernam dat Arjen Grolleman op 37-jarige leeftijd is overleden, kwamen er een aantal dingen samen.
Als ik deze lezing nu weer opzet en me afvraag waarom ik die destijds nooit goed heb beluisterd, blijkt al gauw waarom: de cd bevat weliswaar een lezing, maar van een docent met een vervelende stem, een lijzige intonatie en een weinig origineel gevoel voor dictie. Daarnaast begint de cd met een electronische knip-en-plakactie die bijna grappig in al haar clichéheid is. De lezing gaat over de doodstrijd van de mens en begint met enige hartslagen die steeds trager verlopen, aangevuld met ‘gepeperde’ uitspraken van de docent tijdens de lezing.
Opeens staat het me weer helder voor de ogen: ik had een kneitergoede lezing gehoord over de hajj, het zonnetje scheen buiten, de moskee was mooi maar slechtgevuld, met vooral jonge mensen en het leven zag er goed uit. Vervolgens kreeg ik de cd van een aardige gozer. En daarna dus deze digitale desillusie.
Het heeft me sindsdien ook altijd dwarsgezeten, de knulligheid en passieloze uiting die sommigen aan hun geloof geven. De inhoud van de boodschap staat uiteraard voorop, maar als de opnamekwaliteit prut is, of de spreker hinderlijk en de omgeving vies – dan wil deze inhoud nog wel eens onder het tapijt verdwijnen. En dat is toch zonde.
Vlak voordat ik deze lezing herontdekte, las ik een paar regels in de krant: Arjen Grolleman overleden op 37-jarige leeftijd. Iedereen in Nederland kent Arjen Grolleman, veelal zonder het te weten. Hij was de voice-over van RTL 5 en kwam zodoende elke avond wel een huiskamertje links of rechts binnen. Dat was echter niet zijn voornaamste kwaliteit.
Grolleman was een liefhebber, een man met passie, een gozer met humor en vooral drive, gigantisch veel drive. Hij maakte deel uit van mijn opgroeien, door de inspirator en motor van KinkFM te zijn, het welkome antidote tegen de vercommercialiseerde dagradio met zijn slechte imitaties, vervelende roddel, ongrappig sidekicks en slechte, zeer zeer slechte muziek.
In vroegere tijden leefde ik muziek, van links naar rechts, achter naar voren, omhoog en omlaag. Ik maakte me boos om de slechte smaak van anderen, kon fysiek ongemak ervaren als iemand 538 aanzette of me niet concentreren als iemand de walgelijke teloorgang van R&B/HipHop naar prostitutie en geweld zat te verdedigen (Tupac was een slapjanus). Zo, dat neemt me even terug naar een plek waar ik lang niet meer ben geweest!
Bij KinkFM deed Grolleman van alles. Hij presenteerde doordeweeeks Avondland, een show met wat populairdere alternatieve muziek. Op de zondag volgde hij enkel zijn eigen neus. En die shizl was raarrrr, met hoofdletter weird. De show heette X-rated en ik geloof niet dat ik ooit iets dergelijks op de radio heb gehoord dat zo dichtbij mijn eigen smaak kwam en tegelijk er zo ver vanaf stond. Grolleman draaide die avond alles wat enigszins freaky was: atonale muziek, mininal techno, grindcore, voorleesmomenten van Bukowski, William Burroughs of andere afgedwaalde beats en mixte ze soms gewoon door mekaar heen. Minimal techno met Simon Vinkenoog klinkt best goed, zo ontdekte ik op een zomeravond in 1999.
Als moslim word je geadviseerd af en toe de dood te gedenken, zodat je beseft niet het eeuwige leven hier te hebben: je moet elke dag nog hard werken aan je goede daden. Door de dood te gedenken besef je de waarde van het leven – mits je hierin balans vindt natuurlijk. Anders wordt het ook maar zo somber. Toen ik hoorde dat Grolleman overleden was, dacht ik aan de saaie lezing met de hartbliepjes. Grolleman had er waarschijnlijk een opname van Burroughs in ademnood tegenaan gegooid en ‘m uitgemixt naar Nine Inch Nails’ ‘closer’.
Ik mis Grolleman, alhoewel vreemd genoeg zowel KinkFM als RTL 5 zijn voiceover nog aanhouden. Veel sterkte gewenst aan zijn familie en vrienden en al zijn radiobuddies, jong en oud.
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
5 Reacties op "Arjen Grolleman 1972-2010"
Nine Inch Nails “closer” is op zich al lekker bizar. Vraag me af of het dan niet echt een puinhoop zou worden…
Om eerlijk te zijn ken ik Grolleman niet echt. Ik luister dan ook niet bepaald veel muziek en ik kijk ook niet veel tv. Niet dat ik muziek o.i.d. niet leuk vind, maar mijn brein is een beetje als de muziek van Nine Inch Nails… lekker bizar.
Hier een goede uitleg over een soera in de Koran betreffende de dood.
http://www.youtube.com/watch?v=j-CYtIhI7cY
Misschien dat dit filmpje je aandacht beter vast kan houden, Noureddine.
Subhanallah…
bedankt Sincere voor dat filmpje, erg inspirerend, het heeft mijn tentamenstress even doen vergeten en mij terug gehaald naar wat écht belangrijk is in het leven.
Noureddine,ik las Uw stuk vroeg in de morgen en slechts nu heb ik tijd iets neer te schrijven. Ja,ik ben het met U eens dat een mens van tijd tot tijd aan het einde van zijn leven moet denken. Als jong mens werd deze gedachte vermeden en zeker vlug in een donker hoekje gedreven. Nu als het onderwerp op komt moet ik altijd denken aan een van de lessen op de HBS toen de leraar een verhaal voorlas van een Persisch Edelman…ja, U kunt het al beslist raden…het was “De tuinman en de dood.” het zal wel indruk op me gemaakt hebben want anders zou ik het wel geheel vergeten zijn. Soms denk ik dat in plaats van met een paard het onvermijdelijke te ontlopen ik nu dit probeer te doen door verstandige voeding en een aanbevolen levenswijze te volgen en toch weet ik dat de Dood
,met een glimlach, zich om de volgende hoek klaar kan staan. Ik vraag me wel af hoe de reactie zal zijn als men weet op welke hoek?
Cheers van Christchurch.
Heay Noureddine, even snel wat anders. Je zij gisteren dat je het zou laten weten wanneer (en of) jullie van de bekeerlingendag een dvd zouden maken. Laat het me effe weten als jullie zover zijn! Je hebt nu toch mijn mailadres.
Slm