Voorpagina Algemeen, Bekeringsverhaal, Ramadan

Ramadan, de leukste maand van het jaar! Of toch niet?

Ramadan, de maand waar elke moslim naar uit kijkt. Samen met familie het vasten breken. Heerlijk eten maken. Elkaar helpen herinneren niet te eten. En natuurlijk een groot feest achteraf. Ik heb er zo geen zin in.

Natuurlijk sta ik achter het idee van de Ramadan en hoop ik dat ik veel kan leren en lezen en het mijn geloof zal versterken. Maar ik kijk er ook erg tegen op. Door de realisatie dat ik het alleen moet gaan doen en dan ook meteen in de zomer een hele maand ben ik behoorlijk zenuwachtig geworden.

Ramadan wordt door moslims voornamelijk als een ‘familiedingetje’ gezien. Maar wat als je familie niet vast? Dit zal betekenen alleen vroeg opstaan om te eten, de hele dag alleen niet eten en dan weer laat opblijven om wederom alleen te eten.

Klinkt niet heel aantrekkelijk. Wat is er leuk aan de Ramadan als je niet samen kunt klagen over honger of dorst? Of samen op een balkon liggen in Marokko? Al die verhalen over samen aan tafel zitten tot de laatste minuut verstreken is, moet ik dat met mijn barbies gaan nadoen?

Een ander probleem is mijn gezondheid. Mijn ouders zijn bang dat ik ga neervallen. Ik ben 17, 1 meter 82 en 56 kilo. Heb je een beetje een beeld? Ik probeer goed te eten maar vaak vergeet ik te lunchen of slaap ik uit en ontbijt dan niet. Wel heb ik altijd honger, op school stond ik bekend als het meisje dat de hele dag door at. Maar een lintworm is uitgesloten, want ik raak wel degelijk vol. De ene avond eet ik heel veel en de andere avond amper. Dus een maand lang de hele dag niet eten en drinken? Dat zien mijn ouders niet echt zitten.

Ergens heb ik zelf ook de angst dat ik het fysiek niet zal trekken. Wat als ik flauw val? Wat als ik extreem afval? Maar ook mentaal. Wat als ik het niet kan volhouden? Wat als ik opeens vergeet dat ik aan het vasten ben? Ramadan is ook een maand waarin veel moslims vijf keer per dag bidden. Maar ik kan helemaal nog niet bidden! Zal ik het voor Ramadan nog leren? Zal ik het tijdens Ramadan leren? Of zal Ramadan juist de maand zijn waarin ik besluit minder te gaan praktiseren?

Stress, twijfel en onzekerheid. Ik weet dat ik niks kan voorspellen en het allemaal maar gewoon moet laten gebeuren. Maar ik ben bang dat dit niet goed gaat uitpakken. Terwijl iedereen gezellig met zijn of haar familie aan het chillen is, zal ik omringd zijn met mensen die gewoon eten en drinken de hele dag door. Daarom moet ik mezelf maar opsluiten heb ik besloten. Boeken kopen, laptop opladen en een dozijn kussens op m’n bed gooien. Zo zou ik het die dagen wel vol moeten houden.

Ramadan, de maand waar ik niet naar uit kijk en waarin niemand mij zal zien.

Foto: kwerfeldein

Eva is 17, geboren in Amsterdam maar getogen Hagenees. Ze is in het laatste jaar van het VWO en wil motivational speaker worden. Ze is aangenomen voor een journalistieke opleiding in De Verenigde Staten. Haar hobby's zijn nadenken, eten en slapen.

Lees andere stukken van Eva